Iστορία της παιδικής ηλικίας, μια τεράστια τραγωδία (video)

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφής κακομεταχείριση: βία, παραμέληση, κακοποίηση (σωματική, λεκτική, ψυχολογική, σεξουαλική) και εκμετάλλευση, μέσα και έξω από την οικογένεια.

Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφής οικονομική εκμετάλλευση (επαιτεία, εκπόρνευση, πορνογραφία, δουλεμπόριο, κ.λπ.)

Όλα τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τη γνώμη και τις απόψεις τους σε θέματα που τα αφορούν. Οι ενήλικες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη τους πριν πάρουν αποφάσεις γι' αυτά.

Γράφει ο Γιάννης Ριζόπουλος - Astrology.gr

Μέχρι και τη σύγχρονη εποχή, τα παιδιά στο σύνολο τους ζούσαν σε ένα καθεστώς δουλείας, απόλυτα υποταγμένα στις βουλές των ενηλίκων. Υπέμεναν σκληρότατες τιμωρίες κι εξευτελισμούς, αφού δεν νοούνταν ως «κανονικοί» άνθρωποι.

Και να σκεφτείς ότι η κατάσταση ήταν συγκριτικά πολύ καλύτερη σε σχέση με το ακόμη πιο μακρινό παρελθόν, όπου η παιδοκτονία ήταν εξαιρετικά διαδεδομένη. Αν Η εξόντωση των παιδιών και πολύ περισσότερο των κοριτσιών ήταν περίπου κοινός τόπος ακόμη και στις πιο προηγμένες κοινωνίες της εποχής, όπως ήταν η Ρωμαϊκή.

Για να συνειδητοποιήσεις το μέγεθος αυτής της γενοκτονίας, αρκεί να γνωρίζεις ότι ο πρώτος νόμος που θεωρούσε την παιδοκτονία δολοφονία, θεσπίστηκε το 374 μ.Χ, υπό το βάρος των νέων χριστιανικών αντιλήψεων. Από τον 5ο αιώνα μ. Χ, η επίσημη Χριστιανική Εκκλησία «υπενθύμισε» στους πιστούς ότι και τα παιδιά έχουν… ψυχή, γι αυτό αν θέλουν οι γονείς να σώσουν την δική τους ψυχή θα πρέπει να σταματήσουν να τα σκοτώνουν!

Ναι, όπως ακριβώς το διαβάζεις, δεν σε γελούν τα μάτια σου.

Αυτός ήταν ένας τρόπος ώστε οι Χριστιανοί γονείς να… αποφύγουν την κόλαση. Και σύντομα οι δολοφονίες αντικαταστάθηκαν από τις εγκαταλείψεις. Εγκατέλειπαν δηλαδή όσα παιδιά «δεν χρειάζονταν» στο έλεος του Θεού, έχοντας ήσυχη την συνείδηση τους...

Αυτή η αλλαγή στην ηθική και την νομοθεσία έγινε σε μια περίοδο που σφραγίστηκε από δύο διαδοχικές συνόδους του Ουρανού με τον Ποσειδώνα στον Λέοντα, μία το 280 κι άλλη μια το 450 μ.Χ. περίπου. Κι αυτό βέβαια έχει τη σημασία του, αφού στην Αστρολογία ο Λέων συνδέεται παραδοσιακά με τα παιδιά.

Ένα ακόμη ζώδιο που συνδέεται με την θέση και την αγωγή του παιδιού είναι ο Τοξότης. Κι όταν αρκετά αργότερα, στην περίοδο πια του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας έκαναν τις συνόδους τους στο ζώδιο, τότε άρχισαν να ακούγονται κάποιες φωνές παιδαγωγών, υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών, με προεξέχουσες εκείνες του Πεσταλότσι και του Ρουσό.

Ακολούθησαν άλματα στην Παιδαγωγική, για να φτάσουμε στον 20ο αιώνα και την πρώτη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού, που έγινε στις 26 Νοεμβρίου του 1924 στα πλαίσια της Κοινωνίας των Εθνών.

Ο αστρολογικός χάρτης της ημέρας είναι εξαιρετικά εύγλωττος:

Κατ’ αρχήν, οι Δεσμοί της Σελήνης στον άξονα Λέοντα-Υδροχόου (ο βόρειος στον Λέοντα) όρισαν το δίπολο Παιδί-Διακήρυξη.

Τα Φώτα (ο Ήλιος και η Σελήνη) ήταν στον Τοξότη, το ίδιο κι ο Ερμής με τον Δία, σε τρίγωνο μάλιστα με τον Ποσειδώνα στον Λέοντα.

Ωστόσο αυτό το σημαντικό βήμα αποδείχθηκε περισσότερο ένα ευχολόγιο, αφού δεν ενσωματώθηκε σε καμία κρατική νομοθεσία.

Το 1989 έφτασε η στιγμή που τα παιδιά κατοχύρωσαν επίσημα τα δικαιώματα τους.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υπογράφηκε στις 20 Νοεμβρίου στην Νέα Υόρκη και τέθηκε σε ισχύ στις 2 Σεπτεμβρίου του 1990, με τον Δία να βρίσκεται πάλι στον Λέοντα και τους Δεσμούς της Σελήνης στον ίδιο άξονα αλλά αντίστροφα (ο βόρειος δεσμός στον Υδροχόο).

Τα πράγματα φαίνεται να έχουν πάρει τον δρόμο τους, προς την αποκατάσταση μιας διαχρονικής αδικίας σε βάρος των παιδιών.

Δεν είναι εύκολο όμως να ξεχαστούν συνήθειες αιώνων.

Ξέρεις ότι ενώ η συγκεκριμένη Σύμβαση έχει υπογραφεί κι επικυρωθεί από όλες τις χώρες μέλη του ΟΗΕ, σε πάρα πολλές περιπτώσεις κι ίσως όχι πολύ μακριά σου, τα περισσότερα άρθρα αυτής της σύμβασης καταπατώνται συστηματικά. Μπορεί σε ένα βαθμό να καταπατώνται κι από σένα τον ίδιο, σκέψου το.

Ποια είναι για παράδειγμα η ανοχή σου και η ενοχή σου στα απανωτά κρούσματα παιδικής εκμετάλλευσης;

Ποια είναι η στάση σου απέναντι στα ξένα παιδιά ή τα παιδιά μειονοτήτων;

Πόσο φορτώνεις στο δικό σου παιδί τα απωθημένα και τις ενοχές σου;

Πόσο το ευνουχίζεις ψυχικά;

Σήμερα μπορεί να λες και να αποδέχεσαι ότι το μέλλον ανήκει στα παιδιά, κοίταξε όμως γύρω σου. Η ανθούσα παιδική πορνεία –με πελάτες μάλιστα καθ’ όλα «ευυπόληπτους πολίτες- ίσως αρκεί για να σε πείσει ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι την ολοκληρωτική αποκατάσταση της Ειρήνης και της Ασφάλειας στον κόσμο του Παιδιού.

Η ιστορία της παιδικής ηλικίας είναι μια τεράστια τραγωδία, η οποία δυστυχώς παρά τις σημαντικές βελτιώσεις, συνεχίζεται. Κι αν θέλεις να αλλάξει κάτι σε αυτό, θα πρέπει να προσπαθήσεις –να προσπαθήσουμε- ακόμη περισσότερο.