Αμετακίνητος στις θέσεις του ο Βλαντίμιρ Πούτιν για το Ουκρανικό

Ο Πούτιν δεν θεωρεί ισότιμο συνομιλητή του τον Π. Ποροσένκο και δεν χάνει ευκαιρία να το δείχνει, πιστεύει ο Τιμοφέι Μπαρντατσόφ από το Κέντρο ευρωπαϊκών και διεθνών ερευνών της Μόσχας, εκτιμώντας ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος, που ο Ρώσος πρόεδρος δεν συζήτησε επί της ουσίας το Ουκρανικό ζήτημα με τον Ουκρανό ομόλογό του, αλλά τον παρέπεμψε σε συνομιλίες «Κιέβου, Ντονιέτσκ, Λουγκάνσκ», υποβαθμίζοντας εμφανώς τις δυνατότητες του Κιέβου να ελέγξει ακόμη και τα του οίκου του.

Όλα αυτά τη στιγμή, που οι ρωσόφωνοι αντάρτες δημιουργούν καθημερινά νέα τετελεσμένα κατά του Κιέβου, παρά το λυσσαλέο και εν ψυχρώ βομβαρδισμό αμάχων στις εξεγερμένες πόλεις της Ανατολικής Ουκρανίας. Για συνεχείς επιτυχίες μιλούν οι ηγέτες τους, που ανακοίνωσαν την αιχμαλωσία περισσότερων από 200, το θάνατο δεκάδων ανδρών των πιστών στο Κίεβο δυνάμεων και την απελευθέρωση όλο και περισσότερων πόλεων γύρω από το Ντονιέτσκ, όπως και των συνόρων με τη Ρωσία σε όλο το μήκος της Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ και ως τη θάλασσα.

Δεν είναι τυχαία προφανώς και η παρέμβαση του λεγόμενου πρωθυπουργού της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ Αλεξάντρ Ζαχάρτσενκο, ο οποίος ξεκαθάρισε ανήμερα των διαβουλεύσεων στο Μινσκ ότι για τους αντάρτες δεν έχει πλέον νόημα η ομοσπονδιοποίηση εντός της Ουκρανίας, αλλά επιδιώκουν μόνο την ανεξαρτησία τους.

Υπ' αυτήν την έννοια η συμφωνία του Β.Πούτιν στην έναρξη διαβουλεύσεων για τον έλεγχο και το σφράγισμα των συνόρων με την Ουκρανία, έχει θεωρητικό χαρακτήρα, καθώς ακόμη και για τη διέλευση του ανθρωπιστικού φορτίου προς το Λουγκάνσκ χρειάστηκε να προσκληθούν Ουκρανοί τελωνειακοί σε ρωσικό έδαφος, γιατί δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν μέσω του ουκρανικού εδάφους, που ελέγχουν οι όλο και πιο αποφασισμένοι και ισχυροί αντάρτες.

«Θέματα πολέμου και ειρήνης θα μπορούσε να συζητήσει ο Πούτιν μόνο με τους Αμερικανούς, όμως η ηγεσία τους δεν είναι τώρα έτοιμη για συνομιλίες», επισημαίνει ο Μπαρντατσόφ, υπογραμμίζοντας και αυτός το γεγονός ότι η αμερικανική διπλωματία δείχνει να έχει αφήσει το προβάδισμα στην ΕΕ για να διορθώσει τις αμέτρητες αποτυχίες της δυτικής διπλωματίας στο Ουκρανικό.

Ο Πούτιν επέστρεψε από τις συνομιλίες έχοντας δείξει τη διάθεσή του για ειρηνικές και πολιτισμένες διαπραγματεύσεις (όπως κυρίως ήθελε), έχοντας αποσπάσει τη συγκατάθεση του Κιέβου ότι το ευρωπαϊκό αέριο και ο αποκλεισμός της ροής του είναι εκτός συζήτησης, παρουσία μάλιστα «μαρτύρων» από την ΕΕ κι έχοντας συμφωνήσει μόνο στη συνέχιση των διαβουλεύσεων της Ομάδας Επαφής (Ρωσία-Ουκρανία-ΟΑΣΕ), που είχαν διακοπεί, χωρίς να κάνει πίσω στο παραμικρό, με εξαίρεση ίσως το ότι αποκαλεί τον Ποροσένκο πρόεδρο και όχι επικεφαλής χούντας. Άλλο βέβαια τί πιστεύει και πως σχεδιάζει να «περιποιηθεί» τόσο τον Ποροσένκο όσο και τους δυτικούς πάτρωνές του, στους οποίους η ρωσική διπλωματία συνεχώς υπενθυμίζει ότι θα λογοδοτήσουν για όλες τις «σκοτεινές» ιστορίες της ουκρανικής κρίσης, τους ελεύθερους σκοπευτές, που σκότωναν αδιακρίτως στο Κίεβο, την τραγωδία στην Οδησσό και τη σφαγή στη Μαριούπολης, αλλά και την κατάρριψη του μαλαισιανού αεροσκάφου, που όλο και περισσότερο μοιάζει με καλοστημένη προβοκάτσα...

Το ρωσικό ΥΠΕΞ διέψευσε πάντως με δήλωσή του ακόμη και την υπόνοια κάποιων παρασκηνιακών συνεννοήσεων με τους Αμερικανούς, εξηγώντας ότι δεν υπήρξαν οποιεσδήποτε μυστικές διαβουλεύσεις στη Φινλανδία τον Ιούνιο, όπως είχε διαρρεύσει το Ελσίνκι, αλλά μόνο μια συνάντηση καθαρά ακαδημαϊκού χαρακτήρα μεταξύ εμπειρογνωμόνων και διεθνολόγων των δύο πλευρών.

Οι Ρώσοι διπλωμάτες πάντως δεν άφησαν να πέσει κάτω ούτε και η δήλωση της απερχόμενης Επιτρόπου Ράιχερτς, η οποία επέρριψε ευθύνες για την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Ρωσία, αναπτύσσοντας την αμφιβόλου αξιοπιστίας θεωρία της «κοινής καταδίκης όλων των ολοκληρωτισμών». Η Μόσχα απάντησε σχεδόν έξαλλη ότι παρόμοιες λογικές στην ΕΕ προσβάλλουν τη μνήμη των 27 εκατομμυρίων σοβιετικών θυμάτων, που έπεσαν στη μάχη κατά της «φαιάς πανούκλας» και αποτέλεσαν τη θυσία, που πρόσφερε η Ρωσία στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Η Ρωσία αποτιμά ως ιεροσυλία, που σβήνει τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό τις απόψεις της Ράιχερτς, στην οποία υπενθύμισε ότι η ετυμηγορία του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης δεν μπορεί, ούτε ακυρώθηκε από κανέναν, ενώ ολοφάνερη είναι η ανοχή και η κάλυψη, που δίνει η ΕΕ τόσο στις νεοναζιστικές αναβιώσεις στις χώρες της Βαλτικής, όπου θεωρούνται ήρωες οι συνεργάτες των Ναζί κατακτητών, όσο και στους «φασίζοντες λεβέντες» της Ουκρανίας, οι οποίοι σαν να έχουν φτάσει τις φτέρνες στο σβέρκο από το τρέξιμο...

Διαβάστε επίσης:

Πούτιν: Η Ουκρανία ας συμμετάσχει σε όποια Ένωση θέλει, αλλά όχι με δική μας χρέωση!