Εκπληκτική ανακάλυψη: Το μυστήριο του Στόουνχεντζ λύθηκε μετά από 5.000 χρόνια

Το γιατί το πανίσχυρο Στόουνχεντζ χτίστηκε πριν από περίπου 5.000 χρόνια αποτελεί εδώ και καιρό ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια.

Αλλά σύμφωνα με μια νέα μελέτη, μπορεί τελικά να έχουμε μια απάντηση.

Οι επιστήμονες λένε ότι ο διάσημος πέτρινος κύκλος του Wiltshire χτίστηκε ως σύμβολο ενοποίησης μεταξύ τριών διαφορετικών γωνιών της Βρετανίας.

Γνωρίζουμε ότι οι βραχώδεις πλάκες του Στόουνχεντζ μεταφέρθηκαν από τη νοτιοδυτική Ουαλία και τη βορειοανατολική Σκωτία.

Έτσι, οι επιστήμονες, από το University College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο Aberystwyth, θεωρούν ότι οι Σκωτσέζοι και οι Ουαλοί έφεραν τις δικές τους τοπικές πέτρες στο Γουίλσαϊρ ως μια καλοπροαίρετη συμβολή στη συναρμολόγηση του οικοδομήματος.

Υπό αυτή την έννοια, αντιπροσώπευε ένα ισχυρό -και πολύ πρώιμο- σύμβολο της βρετανικής ενότητας.

Οι κατασκευαστές του Στόουνχεντζ είχαν προσπαθήσει να καθιερώσουν «πολιτική ενοποίηση και κοινή ταυτότητα σε μεγάλο μέρος ή και σε ολόκληρη τη Βρετανία», αναφέρουν οι συγγραφείς στην εργασία τους, που δημοσιεύθηκε στο Archaeology International.

Και προσθέτουν: «Η συγκέντρωση αυτών των εξαιρετικών και ξένων βράχων... συμβόλιζε και ενσάρκωνε μακρινές και απομακρυσμένες κοινότητες μέσα σε ένα πολύπλοκο υλικό.

«[Το Στόουνχεντζ ήταν] μια μνημειακή έκφραση της ενότητας μεταξύ ανθρώπων, γης, προγόνων και ουρανού».

Στο έγγραφο, οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι συνδέσεις του Στόουνχεντζ σε μεγάλες αποστάσεις προσθέτουν βάρος στη θεωρία ότι το νεολιθικό μνημείο μπορεί να είχε κάποιο ενοποιητικό σκοπό στην αρχαία Βρετανία, για να συνοδεύσει τη συμβολική του αξία.

'Το γεγονός ότι όλες οι πέτρες του προέρχονταν από μακρινές περιοχές, καθιστώντας το μοναδικό ανάμεσα σε περισσότερους από 900 πέτρινους κύκλους στη Βρετανία, υποδηλώνει ότι ο πέτρινος κύκλος μπορεί να είχε πολιτικό καθώς και θρησκευτικό σκοπό', δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας καθηγητής Mike Parker Pearson του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας του UCL.

'[Ήταν] ένα μνημείο ενοποίησης για τους λαούς της Βρετανίας, γιορτάζοντας τους αιώνιους δεσμούς τους με τους προγόνους τους και το σύμπαν'.
Παρόλο που η Αγγλία, η Σκωτία και η Ουαλία δεν υπήρχαν ως έννοιες όταν χτίστηκε το Στόουνχεντζ πριν από 5.000 περίπου χρόνια, γνωρίζουμε ότι το οικοδόμημα είναι πράγματι αντιπροσωπευτικό και των τριών χωρών.

Το Στόουνχεντζ είναι διάσημο για τις μεγάλες πλάκες ψαμμίτη του, γνωστές ως sarsens, οι οποίες προήλθαν από την περιοχή - πιθανότατα μεταφέρθηκαν από το West Woods στο Wiltshire, περίπου 15 μίλια βόρεια.

Εκτός όμως από τις ψηλές πέτρες Sarsen που συνθέτουν τη χαρακτηριστική εμφάνιση του Στόουνχεντζ, η παγκοσμίου φήμης τοποθεσία φιλοξενεί επίσης περίπου 80 «μπλε πέτρες» - μικρότερες πέτρες που έχουν μια γαλαζωπή απόχρωση όταν είναι φρεσκοσπασμένες ή όταν είναι βρεγμένες.

Μεταξύ των ειδικών του Στόουνχεντζ, είναι γενικά αποδεκτό ότι οι μπλε πέτρες προέρχονται από το Craig Rhos-y-Felin στους λόφους Preseli της νοτιοδυτικής Ουαλίας (αν και το πώς ακριβώς έφτασαν στο Wiltshire συζητείται έντονα).

Ωστόσο, η πέτρα του βωμού, ο μεγαλύτερος μπλε λίθος στο κέντρο του Στόουνχεντζ, προέρχεται στην πραγματικότητα από τη βόρεια Σκωτία - έως και 1.000 χιλιόμετρα μακριά, όπως αποκάλυψαν επιστήμονες νωρίτερα φέτος.

Ξαπλωμένη επίπεδη στην καρδιά του Στόουνχεντζ, η ορθογώνια πέτρα Altar Stone βάρους έξι τόνων και μήκους πέντε μέτρων είναι ένας γκριζοπράσινος ψαμμίτης, πολύ μεγαλύτερος και διαφορετικός στη σύνθεσή του από τους άλλους κυανόλιθους.

Τότε, η ερευνητική ομάδα (στην οποία συμμετείχαν και δύο συγγραφείς αυτής της νέας δημοσίευσης) ανέλυσε την ηλικία και τη χημεία των ορυκτών από θραύσματα του Altar Stone.

Διαπίστωσαν μια αξιοσημείωτη ομοιότητα με τον παλαιό κόκκινο ψαμμίτη της λεκάνης Orcadian στη βορειοανατολική Σκωτία.

Η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα «με ακρίβεια 95%» ότι η πέτρα προέρχεται από αυτή την περιοχή - η οποία περιλαμβάνει τμήματα του Inverness, του Thurso, του Orkney και τμήματα του Shetland - αν και έκτοτε απέκλεισαν το Orkney ως τοποθεσία.

Σε αυτή τη νέα εργασία που ακολουθεί, η ομάδα λέει ότι η πέτρα του βωμού μεταφέρθηκε από τους νεολιθικούς ανθρώπους της βόρειας Σκωτίας ως συνεισφορά ή δώρο στους νότιους.

«[Αυτό] ίσως γινόταν για να εδραιωθεί μια συμμαχία ή για να συμμετάσχουν στην εξαιρετική συνεργασία μεγάλων αποστάσεων που αντιπροσώπευε και ενσάρκωνε η οικοδόμηση του Στόουνχεντζ», λένε οι συγγραφείς.

Ομοίως, οι κυανόλιθοι θα μπορούσαν να έχουν μεταφερθεί από ανθρώπους από τους λόφους Preseli Hills της νοτιοδυτικής Ουαλίας ως δική τους συνεισφορά - απεικονίζοντας «μια πολιτική ενοποίηση ή μια ιερή ειρήνη».

Αυτό το έγγραφο που ακολούθησε προσδιορίζει τώρα την κατασκευή του Στόουνχεντζ «ως μνημείο ενοποίησης του νησιού, που ενσαρκώνεται εν μέρει μέσω της μακρινής και διαφορετικής προέλευσης των λίθων του».

'Οι ασυνήθιστα ισχυρές ομοιότητες στη διάταξη των ορόφων των σπιτιών μεταξύ των σπιτιών της ύστερης νεολιθικής εποχής στο Όρκνεϊ και του οικισμού Durrington Walls κοντά στο Στόουνχεντζ παρέχουν επίσης στοιχεία για στενές συνδέσεις μεταξύ της πεδιάδας του Σάλσμπερι και της βόρειας Σκωτίας', αναφέρει η ομάδα.

Το Stonehenge χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο καύσης κυρίως ενήλικων ανδρών και γυναικών για περίπου πέντε αιώνες στην πρώιμη ιστορία του.

Σχεδόν οι μισοί από τους ανθρώπους που θάφτηκαν στο Στόουνχεντζ είχαν ζήσει κάπου αλλού εκτός από την πεδιάδα του Σάλσμπερι, λένε οι ειδικοί - γεγονός που δείχνει ότι οι άνθρωποι ιστορικά συνέρρεαν εκεί από μακριά.

'Οι ομοιότητες στην αρχιτεκτονική και τον υλικό πολιτισμό μεταξύ της περιοχής του Στόουνχεντζ και της βόρειας Σκωτίας αποκτούν τώρα περισσότερο νόημα', πρόσθεσε ο καθηγητής Πίρσον.

'Βοήθησε στην επίλυση του γρίφου του γιατί αυτά τα μακρινά μέρη είχαν περισσότερα κοινά απ' ό,τι νομίζαμε κάποτε'.

Η νέα έρευνα έρχεται μία ημέρα πριν από το χειμερινό ηλιοστάσιο - τη μικρότερη ημέρα του έτους, κατά την οποία χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στο Stonehenge.

Κατά τη διάρκεια του χειμερινού ηλιοστασίου, ο ήλιος που δύει βυθίζεται κάτω από τον ορίζοντα πάνω από τη μέση της πέτρας του βωμού και ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες όρθιες πέτρες (η μία εκ των οποίων έχει πλέον πέσει).

Για χιλιάδες χρόνια, πιστεύεται ότι οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν στο Στόουνχεντζ τόσο στα θερινά όσο και στα χειμερινά ηλιοστάσια για να διεξάγουν τελετουργίες και τελετές που σχετίζονταν με την αλλαγή των εποχών, τον ήλιο και τον ουρανό.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι νεολιθικοί άνθρωποι γιόρταζαν επίσης κοντά στο Stonehenge, στο κοντινό χωριό Durrington Walls.

Σε μεγάλο βαθμό επειδή έχει μια επιβλητική ηλικία 5.000 ετών, η προέλευση του Στόουνχεντζ, συμπεριλαμβανομένου του γιατί και πώς χτίστηκε, εξακολουθεί να αποτελεί πηγή φρενήρους συζήτησης.

Ο καθηγητής Τίμοθι Ντάρβιλ, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπόρνμουθ, ο οποίος απεβίωσε νωρίτερα φέτος, δήλωσε ότι το Στόουνχεντζ χρησίμευε ως αρχαίο ηλιακό ημερολόγιο, βοηθώντας τους ανθρώπους να παρακολουθούν τις ημέρες του έτους.

Ο Βρετανός ερευνητής είπε ότι τα σαρσέν αντιπροσώπευαν το καθένα μία μόνο ημέρα του μήνα, καθιστώντας ολόκληρο το μνημείο μια τεράστια συσκευή χρονομέτρησης.
Άλλες θεωρίες περιλαμβάνουν ότι ήταν λατρευτικό κέντρο θεραπείας, ναός, τόπος λατρείας των προγόνων ή ακόμη και νεκροταφείο.