Να μη γίνουμε ζούγκλα
Με ενδιαφέρει πρώτα η προστασία και η ασφάλεια του Έλληνα πολίτη και μετά του κάθε Πακιστανού, Αφγανού και Ιρακινού που ήρθε στη χώρα μου.
Κι αν είναι να δώσουμε πάλι πίσω στους κατοίκους τους, στους δικούς μας ανθρώπους, το κέντρο της Αθήνας, τον Άγιο Παντελεήμονα, την Αχαρνών ή την Πάτρα, πραγματικά δεν βρίσκω υπερβολική ούτε την «σκούπα» της αστυνομίας, ούτε το μάντρωμα των λαθρομεταναστών, ούτε την απέλασή τους.
Ξεκάθαρα λόγια και πέρα από κάθε «θολοκουλτούρα» περί ισότητας των ανθρώπων κλπ. Για να υπάρχει ισότητα δεν μπορεί ο νοικοκύρης να υποφέρει από αυτόν που μπήκε με το ζόρι και λαθραία σπίτι του.
Αλλά μέχρι εκεί. Το κυνηγητό των λαθρομεταναστών στους δρόμους της Αθήνας από κουκουλοφόρους, αγριοναζί, ρατσιστές, που τους δέρνουν, τους σκοτώνουν, τους αφήνουν ανάπηρους για πάντα, όχι μόνο δεν περιορίζει το πρόβλημα λλά το επιτείνει. Ρίχνει λάδι στη φωτιά και οδηγεί στο κοινωνικό χάος και στην κοινωνία της ζούγκλας.
Γιατί όλοι αυτοί οι ξένοι που ήρθαν στην Ελλάδα, που ελάχιστη αξία δίνουν στην ανθρώπινη ζωή, που δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν θα αντιδράσουν βίαια όταν κάποιοι τους κυνηγούν στους δρόμους για να τους σκοτώσουν. Και τότε θα αρχίσουν και αυτοί αδιάκριτα να σκοτώσουν.
Στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, στη δημιουργία κοινωνικής έκρηξης που επενδύουν για πολιτικούς λόγους από την άκρα δεξιά και δυστυχώς κάποια κομμάτια της αριστεράς ένα κλικ αρκεί για να μετατρέψει τη ζωή μας σε ζούγκλα και την καθημερινότητά μας σε μια κοινωνία του χάους.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες για όλους μας και όχι μόνο για την κυβέρνηση.