Ξεχάστε την οικονομία. Αλλού είναι το παιχνίδι...

Στην ίδια κατάσταση θα μείνει για πολλές δεκαετίες ή και για πάντα. Η σειρά των Μνημονίων δεν λύνει το πρόβλημα χρέους της, ούτε υπάρχει κάποια πιθανότητα με τη διαδρομή αυτή να γυρίσει στην απελευθέρωση του δανεισμού από τις αγορές.

Στο «στόμα του Λύκου»

Η Ελλάδα είναι μια αποικία της υπό διαμόρφωση Γερμανικής Ευρώπης. Η ατολμία, ο δοσιλογισμός και η ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων και της κλεπτοκρατίας των οικονομικών συμφερόντων, την οδήγησαν κυριολεκτικά στο «στόμα του λύκου». Ο λύκος ας μην το ξεχνάμε είναι το σύμβολο του έθνους των Γερμανών. Μετά το PSI, που απέδειξε στις διεθνείς αγορές ότι κουμάντο στα ελλείμματα της ευρωζώνης κάνει το Βερολίνο και οι ελεγχόμενες από αυτό Βρυξέλλες , έρχεται η νέα δανειακή και το κυριότερο το Μνημόνιο 2. Ας προσέξουμε την εξής διάκριση. Η δανειακή των 130 δις ευρώ, καλύπτει τις ανάγκες της Ελλάδας, οριακά μέχρι το τέλος του 2013. Το Μνημόνιο 2 όμως , απλώνεται μέχρι το 2020 -2023, στη βάση του στόχου ότι το χρέος της Ελλάδας τότε θα φθάσει το 120% του ΑΕΠ της.

Σύμφωνα όμως με τα όρια που οραματίζεται το Βερολίνο, να θέσει στη νέα Συνθήκη του Ευρώ, που θέλει να της δώσει συμβατική μορφή, μέσα στο καλοκαίρι του 2012, το χρέος μιας χώρας της ευρωζώνης θα πρέπει να είναι στο 40-50% του ΑΕΠ της. Δηλαδή η Ελλάδα το 2020-2023 θα βρίσκεται με διπλάσιο χρέος από το προβλεπόμενο στην ευρωζώνη. Με τα δεδομένα της εποχής τότε, που ούτε τα ελλείμματα θα τρέχουν, ούτε το ΑΕΠ θα μπορεί να μειωθεί κατά πολύ , η Ελλάδα θα φθάσει το 2040 και βλέπουμε για να ξεπεράσει τα ζητήματα της και να συγκλίνει με την ευρωζώνη.

Η Ελλάδα όμως έχει χάσει ήδη την εθνική της κυριαρχία και κυβερνητική αυτοτέλεια από τώρα. Είναι ήδη μια εσωτερική υπόθεση της Γερμανίας. Ως γερμανική αποικία αντιμετωπίζεται πλέον και από τρίτες Μεγάλες Δυνάμεις , όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία ή η Κίνα ως τέτοια. Μέσα στους επόμενους μήνες θα γίνει και καλύτερα κατανοητό αυτό , όταν η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας γίνει διαχειρίσιμη από την Γερμανία και οι τρίτες δυνάμεις συζητούν τους διεθνείς συσχετισμούς που εμπλέκεται λόγω θέσης η Ελλάδα, με το Βερολίνο.

Έσοδα χωρίς ρίσκο

Πολλοί εκτιμούν ότι η Γερμανία ρισκάρει με το «ελληνικό ζήτημα» να χάσει τα λεφτά των δανείων της, όπως και οι υπόλοιποι της Ευρώπης. Θεωρούν ότι αν η Ελλάδα βρεθεί σε εσωτερική χρεοκοπία, αυτό θα οδηγήσει σε στάση πληρωμών προς τους ξένους πιστωτές της. Κάνουν αρχικό λάθος πλέον . Η Γερμανία τα προηγούμενα δύο χρόνια από την ελληνική κρίση είχε κέρδη της τάξης των 380 εκατ. ευρώ. Καθόλου άσχημα δηλαδή . Σήμερα και μετά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους συμφωνεί σε μια εκλογίκευση των επιτοκίων δανεισμού, γιατί με το Μνημόνιο 2 ασκεί πραγματικό έλεγχο στην Ελληνική Διοίκηση, άρα έχει περιορισθεί το ρίσκο , που είχε πριν όταν οι Ελληνικές κυβερνήσεις είχαν την εξουσία της διοίκησης. Τώρα την διοίκηση μέσω επιτρόπων και task force ασκούν οι ίδιοι οι Γερμανοί.

Το κυριότερο όλων. Η Ελλάδα είναι μια πολύ πλούσια χώρα , είτε αυτοτελώς είτε στον άξονα της με Κύπρο και Ισραήλ. Αν και βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, είναι μια μη ουσιώδης μεσοπρόθεσμα , παράμετρος. Και αυτό γιατί ήδη εκτιμάται ότι τα αποθέματά της σε φυσικό αέριο κατά πρώτο λόγο και σε πετρέλαιο στη συνέχεια θα φθάσουν ή θα ξεπεράσουν τα 10 τρις, δολάρια. Από τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε αποικία και το χρέος της είναι ελεγχόμενο από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και κατεξοχήν τη Γερμανία , τα έσοδα που της αναλογούν στο μεγαλύτερο μέρος τους, θα καταλήξουν στους πιστωτές της.

Επίσης ο ορυκτός πλούτος τα ενεργειακά αποθέματα θα βρεθούν από την πρώτη στιγμή υπό τον έλεγχο του Βερολίνου, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει την εξάρτηση του από τη Μόσχα όπως επιζητά και η Ουάσιγκτον.

Το πλέον όμως σημαντικό παιχνίδι που θα εξελιχθεί την επόμενη διετία είναι το κατά πόσον η Γερμανία , θα κατορθώσει να εγγυηθεί γεωπολιτικά την Ευρώπη, στους διεθνείς συσχετισμούς. Η απαρχή για το μεγαλύτερο όλων διπλωματικό παίγνιο, έχει αφετηρία όπως και στα οικονομικά της ευρωζώνης την Ελλάδα.

Η Γερμανική γεωπολιτική με βάση την Ελλάδα ( Σκόπια-Ελληνοτουρκικά)

Εφόσον το Βερολίνο κατορθώσει μέσα στους επόμενους μήνες και με αφετηρία την επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο, να βάλει τα Σκόπια τη Συμμαχία, χωρίς βέτο από την Ελλάδα, ή αντιδράσεις αντίστοιχες με εκείνες του Βουκουρεστίου, θα έχει πετύχει μια πρώτη νίκη. Θα δείξει δηλαδή στους Αμερικανούς ότι μπορεί να διαχειριστεί και να παράγει αποτελέσματα σε σύνθετες διπλωματικές υποθέσεις, πολύ καλύτερα από το να υπάρχουν εθνικές κυβερνήσεις και εθνικά συμφέροντα και γεωπολιτικές στρατηγικές, υπό την στενή έννοια. Εάν τα Σκόπια μπουν στη Συμμαχία, σε μια αμέσως επόμενη φάση το Βερολίνο, θα πιέσει την Ελλάδα, στη βάση των Μνημονίων και της εξέλιξης της νέας δανειακής σύμβασης, που θα εξελίσσεται να αναγνωρίσει τα Σκόπια με ονομασία που θα εμπεριέχει το συνθετικό Μακεδονία. Πιθανότατα Άνω ή Βόρεια Μακεδονία. Σημειωτέον είναι ότι όταν συμβούν αυτά πρωθυπουργός της Ελλάδας που θα συνυπογράψει θα είναι ο πολύ «σκληρός» Α. Σαμαράς, με τη σημειολογία που αυτό φέρει.

Μόλις ολοκληρωθεί αυτό η Γερμανία , στη βάση της εξόρυξης των ορυκτών στο Αιγαίο, θα επιδιώξει την οικονομική συνομοσπονδία Ελλάδας – Τουρκίας (συνδιαχείριση στο Αιγαίο), με την πρώτη να παραμένει εντός της ευρωζώνης και τη δεύτερη να αποκτά μια αναβαθμισμένη ειδική σχέση , με πλεονεκτική διείσδυση επί των ελληνικών και κυπριακών εδαφών, που βρίσκονται εντός ευρώ.

Στο επίπεδο της εκμετάλλευσης των πετρελαίων ή του αερίου στο Αιγαίο η Γερμανία θα εγγυηθεί το 20-20-60 ή το 25-25-60 στα έσοδα. Δηλαδή ίσα μερίδια Ελλάδας- Τουρκίας και το υπόλοιπο όπως προβλέπεται στις εταιρείες εξόρυξης που θα είναι οι ανάλογες με αυτές που επιχειρούν στην εξόρυξη σε Κύπρο, Ισραήλ ,μαζί με την ρωσική Gazprom ενδεχομένως στο πετρέλαιο.

Όπως στη Μικρασία

Όταν φυσικά εξελιχθούν με αυτή τη διαδικασία η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου , ζητήματα όπως αυτά του Καστελόριζου ή της Στρογύλλης θα χάσουν τη σημασία τους αλλά και η ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα, θα είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπισθεί. Για το Βερολίνο ή όλη εξέλιξη θα είναι απολύτως ευνοϊκή γιατί θα αποδείξει την ισχύ του και την δυνατότητα του να παρεμβαίνει σε κρίσιμες περιοχές και να πετυχαίνει τη σταθεροποίηση. Ταυτόχρονα έχοντας την Ελλάδα αποικία θα έχει πετύχει μια πολύ ευνοϊκή εξέλιξη για την παραδοσιακή σύμμαχό του Τουρκία, αντίστοιχη με εκείνη στην Μικρασία, όταν ξεφόρτωσε γερμανικά , εξοπλίζοντας τον Κεμάλ και επιτρέποντας του , να «πετάξει» τους Έλληνες στη θάλασσα, πετυχαίνοντας την συγκρότηση της Τουρκίας των Νεότουρκων.

Και οι εξελίξεις αυτές σε ορίζοντα διετίας θα βρουν τον εθνικό Δεξιό, Σαμαρά στην πρωθυπουργία της Ελλάδας, να υπογράφει τα πάντα, όπως συνέβη με τον προκάτοχο του, κοινωνιστή και liberal Παπανδρέου, την προηγούμενη διετία, που διέλυσε το κοινωνικό κράτος , τον συνδικαλισμό, τα εργασιακά δικαιώματα και την ευχέρεια της Ελλάδας να έχει οικονομική και εθνική πολιτική. Το εθνικό κράτος των Ελλήνων θα έχει χαθεί για πάντα.

Νέο-οθωμανική οικονομική ομοσπονδία

Τουρκικές εταιρείες κα τράπεζες θα μπαίνουν στην Θράκη και τα νησιά, οι Έλληνες θα μαθαίνουν εντατικά τουρκικά, παρακολουθώντας τα γνωστά σίριαλ στην τηλεόραση, οι τραπεζίτες θα είναι ευτυχισμένοι γιατί θα περνάνε και απέναντι, η Διαμαντοπούλου, οι Παπαδήμοι και το ένα κόμμα εξουσίας των επιχειρηματιών, θα έρχεται να εγγυηθεί τη σταθερότητα και την ανάπτυξη και με τουρκικά κεφάλαια. Η Ν.Δ θα θεωρείται τόσο δοσιλογική όσο και το ΠΑΣΟΚ σήμερα.

Η Γερμανική ισχύς εντός των ΗΠΑ

Γεωπολιτικά η Γερμανία , με τον τρόπο της θα έχει στηρίξει τα λόμπι στο εσωτερικό των ΗΠΑ, που υποστηρίζουν ότι θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερη σταθερότητα στη Μεσόγειο και στη διεθνή σκακιέρα, με την Γερμανική Ευρώπη και το τέλος των εθνικών κρατών. Οι ΗΠΑ στηριζόμενες στη Γερμανία , θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τη στρατηγική της επικέντρωσης στον Ειρηνικό, απέναντι στην ολοένα και πιο ισχυρή Κίνα και το χάσμα μεταξύ Ισραήλ και Γερμανίας , που άνοιξε το Γ' Ράιχ, θα το κλείσει το Δ', μέσα και από την ανοικοδόμηση της σχέσης νέο-Οθωμανικής Τουρκίας, που θα χειραγωγεί το Ισλάμ και Ισραήλ , που θα έχει τη σχέση ισορροπίας με ΗΠΑ και Ρωσία στη Μεσόγειο.

Φυσικά τα παραπάνω ας μην τα θεωρούμε προεξοφλημένα . Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να καταλήξουν έτσι. Πρώτον γιατί οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα λόγο να αποδεχθούν την νέα αυτή Αυτοκρατορική Γερμανία, στην Ευρώπη , τη Μεσόγειο και τη Δυτική Ασία. Ομοίως η Ρωσία , που πάντα ως μεγάλη δύναμη προτιμά τις δικές της , γεωπολιτικές διαδρομές. Η Κίνα που κινείται αυτοτελώς. Αλλά και η Ελλάδα που μέσα στους επόμενους μήνες μπορεί πριν τον νέο εκτουρκισμό της , σαν συνέχεια της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, να επιχειρήσει να αποτινάξει την κυριαρχία του ευρώ και να πετύχει έναν υπερ της διεθνή συσχετισμό και ανάκτηση του εθνικού ελέγχου και στα ορυκτά της και στην διακυβέρνηση.

Η Γερμανία επιζητά, με βάση την Ελλάδα μια νέα Γιάλτα, που θα αλλάζει τον γεωπολιτικό συσχετισμό της, ακόμη και εντός ΝΑΤΟ ή ΟΗΕ, σε σχέση με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Να της αναγνωρισθεί εκ νέου το καθεστώς της Μεγάλης Ευρωπαϊκής και διεθνούς Δύναμης.

Το στρατηγικό λάθος Σαμαρά

Το μεγάλο λάθος στην παρούσα φάση το κάνει ο Σαμαράς και το επιτελείο της Ν.Δ. Αποδέχονται ως γεωπολιτική ομπρέλα της Ελλάδας , την Ευρώπη-δηλαδή τη Γερμανία- και έναντι της Τουρκίας. Αξιοσημείωτα τα αποσπάσματα σχετικά , από την ομιλία Σαμαρά στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματος του:

« Πρώτα απ' όλα η Ελλάδα έχει ανάγκη της Ευρώπη ! Αυτό δεν είναι πια ένα συνηθισμένο κλισέ . Τώρα είναι μια γεωπολιτική επιταγή»... «Σας ρωτώ ! Θα κατάφερνε η Κύπρος να διακηρύξει ΑΟΖ, αν δεν είχε μπει στην Ευρώπη; Και θα μπορούσαμε εμείς να προχωρήσουμε τώρα δικές μας έρευνες και ανακήρυξη ΑΟΖ, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κύπρου, αν απομονωνόμασταν από την Ευρώπη ή μας έβγαζαν από την Ευρώπη ;» .... « Με την κάλυψη της Ευρωπαϊκής ομπρέλας όχι μόνον θα μας λύσουν το πρόβλημα , αλλά μπορούν να μας φέρουν σε πολύ καλύτερο επίπεδο απ' ότι ήμασταν πριν . Και σε πιο υγιείς βάσεις».

Το λάθος είναι αφετηριακό. Ξεκινά από την ερμηνεία του τι συνέβη στην Κύπρο. Η Λευκωσία ανακήρυξε ΑΟΖ και προχώρησε στη δημοπράτηση των «οικοπέδων» στηριζόμενη στον αμερικανικό, τον ισραηλινό και τον ρωσικό παράγοντα. Είτε ήταν είτε όχι στην Ευρώπη, το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε. Η Τουρκία ανησυχεί για την άποψη των ΗΠΑ και της Ρωσίας και όχι φυσικά της συμμάχου της Γερμανικής Ευρώπης. Επίσης πρέπει να δημιουργήσει νέο συσχετισμό με το Ισραήλ, που πλέον την αντιμετωπίζει εχθρικά. Το πρόβλημα για την Κύπρο αρχίζει τώρα, που εξαιτίας της ευρωπαϊκής της ιδιότητας , θέλει να βάλει τους Γάλλους στο παιχνίδι, με τη θέση στο Βασιλικό. Ναι εκεί που είχαμε τη φοβερή έκρηξη των πυρομαχικών, που ανατίναξε και το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας.

Η προσέγγιση της Ν.Δ είναι επικίνδυνα στρεβλή , ως προς την γεωπολιτική με ευρωπαϊκή ομπρέλα και πρέπει να αλλάξει. Για το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν χρειάζεται να συζητάμε. Θα κάνει ότι του πει η Φρανκφούρτη. Είναι ο πυρήνας των δοσιλογικών , μνημονιακών δυνάμεων.