O ΣΥΡΙΖΑ, το Μνημόνιο και το εθνικό μέτωπο

Μέχρι την Κυριακή είχαμε μια δημόσια συζήτηση διαρκείας στην Ελλάδα για το πόσο το Μνημόνιο είναι μονόδρομος ή όχι. Από την Δευτέρα η συζήτηση έχει λήξει. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας θα πρέπει να πάνε στις Βρυξέλλες και να δηλώσουν ότι η Ελλάδα δεν θα προχωρήσει στα Μνημόνια. Με ότι σημαίνει κάτι τέτοιο σε ωφελήματα, όπως η δανειοδότηση, αλλά και σε υποχρεώσεις όπως το ασφυκτικό, υφεσιακό και καταστροφικό πλάνο του Μνημονίου , με τα απαγορευτικά μέτρα του Ιουνίου, του Οκτωβρίου, του Δεκεμβρίου και ούτω καθεξής.

Αυτό δεν ισχύει πλέον μόνον για τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, αλλά για το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων , που συμμετείχαν στις εκλογές και μάλιστα πέρασαν το όριο του 3%. Δηλαδή τόσο για τη Ν.Δ όσο και για το ΠΑΣΟΚ. Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι πρόεδροι της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούν πλέον να συζητούν μόνο για κυβέρνηση συνασπισμού ή εθνικής εντολής. Αλλά και για το ότι η κυβέρνηση αυτή αν τυχόν προκύψει θα πρέπει να διαπραγματευθεί ή καλύτερα να χειριστεί με την ευρωζώνη και ειδικά το Βερολίνο, ένα σχέδιο για την Ελλάδα που δεν θα συσχετίζεται με τη συνέχεια των Μνημονίων.

Η εντολή που πήραν από το λαό, εκπρόσωποι του οποίου είναι και όχι πολιτικοί υπάλληλοι της Κομισιόν ή της Καγκελαρίας, είναι να οδηγήσουν τη χώρα έξω από τα Μνημόνια. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, αλλά πεποίθηση ότι το Μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος και ότι η Ελλάδα δεν είναι εσωτερική αποικία του Βερολίνου στη Μεσόγειο.

Η χαιρεκάκια και το «χαμηλό παιχνίδι» μικροπολιτικής που λέει ότι ο Τσίπρας θα πρέπει να γίνει πρωθυπουργός για να πληρώσει ο λαός τις αντιμνημονιακές επιλογές του , δείχνει ότι τα κυρίαρχα κόμματα του πολιτικού συστήματος , που άσκησαν για δεκαετίες την εξουσία, δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Και οι ευθύνες τους δεν είναι να υπηρετούν την Μέρκελ και την γερμανική Ευρώπη αφανίζοντας την Ελλάδα και τους Έλληνες, όπως επί χρόνια υπηρετούσαν τη διαπλοκή και την κλεπτοκρατία των εργολάβων, των κρατικών προμηθευτών , των τραπεζιτών και των εκδοτών , χρεοκοπώντας την Ελλάδα. Αλλά να βρουν λύση και στρατηγικό πλάνο εξόδου της χώρας από τον κύκλο της καταστροφής που εγγυώνται τα Μνημόνια , διασφαλίζοντας τους οικονομικά πιο αδύνατους, την λειτουργία της κρατικής δομής και την υποστήριξη της επιχειρηματικότητας. Η επόμενη μέρα για την Ελλάδα, μπορεί να συσχετίζεται ακόμη και με νέα σχέση με την Ευρώπη, αλλά η μονομερής αντίληψη ότι η Ευρώπη είναι η αρχή και το τέλος για την Ελλάδα θα πρέπει να αμφισβητηθεί και να μπει στη σωστή , εθνικής προτεραιότητας και όχι «φεντεραλιστικής» φαντασίωσης, διάσταση.

Στην παρούσα φάση τα κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί παραλογίζονται σε επικίνδυνο βαθμό. Οι Τσίπρας και Κουβέλης, στο πλαίσιο της αριστερής διακυβέρνησης, όπως την εννοούν, επιζητούν την πρωθυπουργία, χωρίς ούτε, ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και η ΔΗΜΑΡ να έχουν σοβαρά κριτήρια κυβερνησιμότητας. Άλλωστε αριστερή διακυβέρνηση δεν μπορεί να ρποκύψει από τις έδρες που κατ΄χει η Αριστερά στη νέα Βουλή. Ο Βενιζέλος από την πλευρά του , με το ΠΑΣΟΚ στην ουσία να έχει καταρρεύσει, βάζει στο τραπέζι το προεκλογικό του πρόγραμμα, αυτό που έχει καταψηφισθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και ζητά να συγκροτηθεί, ευτυχώς αυτός δεν διεκδικεί την πρωθυπουργία, κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη βάση της σύγκλισης με το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα προτείνει πρόσωπα για παράδειγμα όπως η Επίτροπος Μαρία Δαμανάκη, κατεξοχήν μνημονιακά για πρωθυπουργούς, στη βάση μιας εθνικής κυβέρνησης που στη πιο ελαφριά εκδοχή, θα πρέπει να αναδιαπραγματευθεί, άρα επί της ουσίας να αμφισβητήσει το Μνημόνιο 2 και τα συμφωνημένα επί αυτού ως προς τα δημοσιονομικά μέτρα και τους στόχους.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από την πλευρά τους όπως και το ΚΚΕ , δείχνουν κλίμα καχυποψίας και άρνησης , οι πρώτοι ακόμη και να συζητήσουν με τη Ν.Δ οι πρώτοι και με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς οι δεύτεροι, μην επιτρέποντας την μετεκλογική «ζύμωση» , στη βάση της εξόδου από τα Μνημόνια. Αλλά και από την πλευρά της Ν.Δ , που είναι κυρίαρχος πόλος με τους 108 βουλευτές, η πρώτη διερευνητική εντολή, διήλθε μάλλον αδιάφορα και διαδικαστικά, σε εντελώς αναγνωριστικό επίπεδο και επεστράφη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας , αυθημερόν, προεξοφλώντας την έξοδο προς επαναληπτικές εκλογές , παρά σε επίμονη προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας.

Η σημερινή μέρα που θα κυλίσει με την διερευνητική εντολή στη διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ, θα χαρακτηρισθεί από την πρόταση του δεσπόζοντος πλέον κόμματος στην Κεντροαριστερά και κρίσιμη δύναμη στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο , για το πώς η Ελλάδα θα αρνηθεί την συνέχεια της εφαρμογής των Μνημονίων. Δηλώσεις όπως αυτή του Δασκαλόπουλου και του ΣΕΒ, αλλά και το κλίμα συνεταιρισμού μεταξύ των εκπροσώπων Ν. Δ και ΠΑΣΟΚ στα μίντια περιπλέκουν τις εξελίξεις, αφού κάνουν εμφανές ότι οι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες του συστήματος επιζητούν να δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγετική του ομάδα, όλη την ευθύνη των επόμενων πολύ δύσκολών κινήσεων στην ευρωπαϊκή σκακιέρα για την Ελλάδα.

Προφανώς θεωρούν ότι ο δικός τους παραγωγικός ρόλος τελειώνει στην εφαρμογή των Μνημονίων που συγκρότησαν οι γραφειοκρατίες της Κομισιόν και του ΔΝΤ και υπαγόρευσε η αυτοκρατορική διάθεση του Βερολίνου να χτίσει την Ευρώπη στη βάση του Ράιχ. Ανευθυνουπεύθυνοι υπάλληλοι ξένων δυνάμεων και της ευρωπαϊκής υπερδομής , επί ελληνικού εδάφους…