Η λύση είναι μια κυβέρνηση εκ προσωπικοτήτων

Είναι λάθος να παίζονται παιχνίδια κομματικής κυριαρχίας και πολιτικής ηγεμονίας στην παρούσα φάση. Άλλωστε, οι ίδιοι οι πολίτες με την ψήφο τους, έδειξαν την διάθεσή τους να ανατρέψουν τα πάντα σε σχέση με την μεταπολίτευση, τον δικομματισμό και τις επιρροές της διαπλοκής.

Δεν έχει γίνει κατανοητό για παράδειγμα από τον ΣΥΡΙΖΑ, τι έχει συμβεί και τι έχει υπογραφεί επί των ημερών της κυβέρνησης Παπαδήμου. Δεν βρισκόμαστε πλέον στον Νοέμβριο του 2011. Ακόμη και το επαίσχυντο Νέο Σύμφωνο του Ευρώ, που διασφαλίζει την Γερμανική Ευρώπη, η χώρα μας όχι μόνον το έχει υπογράψει αλλά το έχει επικυρώσει. Έτσι, η επόμενη κυβέρνηση για παράδειγμα, δεν μπορεί να θέσει στο τραπέζι ότι ζητάμε την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, ως προς το χρονοδιάγραμμα και τη «συνταγή», διαφορετικά καταψηφίζουμε και τινάζουμε στον αέρα, γιατί χρειάζεται ομοφωνία, τη νέα Συνθήκη.

Από την άλλη πλευρά, το βρώμικο παίγνιο της απερχόμενης συγκυβέρνησης, αλλά και της αδύναμης -ομολογουμένως- σε ποσοστά ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, σύμφωνα με τα οποία για να γίνει κυβέρνηση θα πρέπει να συμμετάσχει η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς.

Αν πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, θα πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να ενισχύσει την προσπάθειά του για να βρεθεί λύση, με πιο εξωσυστημικό τρόπο. Να ζητήσει από τα κόμματα του επόμενου Κοινοβουλίου λίστα προσωπικοτήτων, εντός και εκτός Ελλάδος, με ειδικό, αναγνωρισμένο και διεθνώς κύρος, για συμμετοχή στην κυβέρνηση. Όσα από αυτά ανταποκριθούν, έχει καλώς. Για τα υπόλοιπα ας δημοσιοποιηθεί η μη συνεργασία τους. Η συζήτηση στο προεδρικό μέγαρο θα πρέπει να επικεντρωθεί στην κατάρτιση κυβέρνησης εθνικής με τη συμμετοχή προσώπων από την κοινή λίστα. Ο στόχος της κυβέρνησης αυτής δεν είναι μόνον η επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων, αλλά και η προετοιμασία της Ελλάδας για παύση ή αναστολή πληρωμών ή ακόμη και για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ως πλάνο Β.

Πέραν αυτών, να λύσει και να προωθήσει τα ζητήματα με τις ΑΟΖ, τον ενεργειακό και στρατηγικό άξονα με Κύπρο και Ισραήλ, να αντιμετωπίσει τα ζητήματα με την Τουρκία, τα Σκόπια και να αναβαθμίσει τις σχέσεις με ΗΠΑ, καθώς και να προδιαγραφούν οι σχέσεις με Ρωσία και σε συνθήκες κραχ για την ελληνική οικονομία.

Πρωθυπουργός σε μια τέτοια κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει, τουλάχιστον στην πρώτη φάση, ο επικεφαλής του πρώτου κόμματος. Δεν μπορεί να έχει πλεονέκτημα 50 εδρών από τον εκλογικό νόμο που ισχύει η ΝΔ και να είναι κομπάρσος στις διαβουλεύσεις και τις εξελίξεις. Μπορεί βεβαίως να συμφωνηθεί και πρωθυπουργός εξωκοινοβουλευτικός, αλλά θα πρέπει να υπάρξει διέξοδος από τον εγκλωβισμό του να γίνει πρωθυπουργός, απαραίτητα, ο επικεφαλής του 7ου κατά σειρά κόμματος.

Πέραν αυτών να συγκροτηθεί μια task force εγνωσμένου κύρους οικονομολόγων, ειδικά αυτών που τίθενται κριτικά στα Μνημόνια, στο υπουργείο Οικονομικών, η οποία να συντονίσει λογιστικό έλεγχο του συνόλου του χρέους της Ελλάδας. Να μελετήσουν εκτός των άλλων κάποιες ενδιάμεσες λύσεις και εφαρμογές, που θα δώσουν ανακούφιση στην αποπληρωμή, όπως το ότι η Ελλάδα θα δεχθεί τον υπολογισμό επιτοκίων στην αποπληρωμή του χρέους της μέχρι 5-6%. Υπάρχουν σήμερα ομόλογα από παλιά χρέη που λήγουν, με επιτόκια 21 και 25%. Επίσης να δημιουργήσουν συνθήκες ισολογισμένου κράτους και ταμειακών διαθέσιμων που να επιτρέπουν την εκτός Μνημονίων πορεία.

Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, προσωπικότητα της εθνικής αντίστασης στην προηγούμενη κατοχή, Μανώλης Γλέζος, συνεπικουρούμενος ενδεχομένως από τον Μίκη Θεοδωράκη, να αναλάβουν τη συγκρότηση Εθνικής Επιτροπής για την διεκδίκηση των κρατικών–δημόσιων αποζημιώσεων από τη Γερμανία.

Τέτοια σχήματα μπορούν να έχουν την ενεργό υποστήριξη ή την ανοχή από τη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, ενώ και το ΚΚΕ μπορεί να ασκήσει δημιουργικό έργο.

Σημειωτέον, οι Έλληνες δεν ψήφισαν αντιμνημονιακά για να δοθεί μια μάχη επιβίωσης που θα χαθεί, αλλά μια μάχη επιβίωσης εντός ή εκτός ευρώ που θα κερδηθεί.