Η πιο τρυφερή ταινία της χρονιάς;

Έχω την εντύπωση πως το σινεμά της Ούρσουλα Μέγερ, η οποία σκηνοθετεί εδώ την μεστή συναισθηματικά, δομημένη από άκρο σ’ άκρο, τραγικά τρυφερή και ταυτόχρονα απελευθερωτική «Αδελφή μου», είναι η καλύτερη απάντηση στον Νταρντενισμό. Κοινώς στο σινεμά των αφών Νταρντέν που με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως η τελευταία τους ταινία «Το παιδί με το ποδήλατο», στα δικά μου ταπεινά μάτια μου προκύπτει συνώνυμο ενός εκβιαστικού μελοδραματισμού στο όνομα του νεορεαλισμού. Αρκεί να προσέξεις τον επαγγελματικό, κινηματογραφένιο χειρισμό της κάμερας που χαρακτηρίζει την Μέγερ (και την εξαιρετική διεύθυνση της φωτογραφίας) σε αντιδιαστολή, με το ψευδοντοκιμενταρίστικο, κουνημένο, και καλά «βρώμικο» των Νταρντέν, για να καταλάβεις πως παράγεται το άμεσο συναίσθημα χωρίς το τρικ της ηθελημένης κακοτεχνίας. Και πόσο ξεκάθαρα δομεί τον κόσμο της, τόσο το χώρο όσο και τους χαρακτήρες. Οι από πάνω είναι οι εύποροι των σαλέ που κάνουν σκι στις ελβετικές Άλπεις. Οι από κάτω, είναι οι ντόπιοι που ζουν στις παρυφές του βουνού. Ο ευρωπαϊκός Βορράς και ο Νότος, με τον τελευταίο να εκτελεί χρέη σκουπιδιάρας και τροφοδοσίας του πρώτου. Στον κόσμο κάτω από το βουνό, ζει μαζί με την αδελφή του ο 12χρονος Σιμόν. Με σταθερό επαγγελματικό δρομολόγιο την καθημερινή του ανάβαση με το τελεφερίκ στο χιονοδρομικό κέντρο προκειμένου να κλέψει οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του, σκι, γάντια, εξοπλισμό και να τα μεταπουλήσει. Σε ένα παρατημένο σπίτι, με βασική τροφή τα σάντουιτς, μαζί με την μεγάλη αδελφή του, τη Λουίζ, ένα ευαίσθητο και λαϊκά φωτογενές απομεινάρι φτηνών μπαρ και περιστασιακών ερωτικών σχέσεων. Η μεταξύ τους σχέση, τόσο χάρη στην καθαρότητα της Μέγερ αλλά και τις εκπληκτικές ερμηνείες των Κέισι Μοτέν και Λία Σεϊντού, μοναδική στη δυναμική της και τις αντιφάσεις της. Το μεγάλο μυστικό που θα αποκαλυφθεί στη διάρκεια της ταινίας, θα έρθει αβίαστο μέσα στην δραματικότητα του, και σπαραχτικό στο μεδούλι χωρίς καμία οπερατική υπερφόρτωση. Και η διακριτική παρουσία της πανέμορφης μετά από τόσα χρόνια Πράκτορας Σκάλι των X Files, Γκίλιαν Άντερσον στο ρόλο πλουσίας τουρίστριας του θερέτρου, αμήχανος καταλύτης στην έκφραση καταπιεσμένων συναισθημάτων, σαν μια αδιόρατη στην αρχή σταγόνα από μελάνι πάνω σε ένα λευκό σαν χιόνι χαρτί, που όμως εξαπλώνεται και παίρνει διαστάσεις. Ασημένια Αρκούδα στο τελευταίο Φεστιβάλ του Βερολίνου και επίσημη πρόταση της Ελβετίας για το επερχόμενο Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας.

*Στους κινηματογράφους Γαλαξίας, Αβάνα, Ιντεάλ από την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου.

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στοterra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης