Κάμερα "γράφει" αστυνoμικό να σπάζει στο ξύλο ύποπτο

Είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και ταυτόχρονα low profile ηθοποιούς του Χόλιγουντ, και ίσως σε αυτό οφείλεται το ότι δεν έγινε ποτέ του, ή δεν επεδίωξε ο ίδιος να γίνει super star της κινηματογραφική μπίζνας παρά την αναγνωρισιμότητά του και τις πρωταγωνιστικές του εμφανίσεις σε μεγάλες επιτυχίες. Με ένα γεμάτο ντεπόζιτο στις υποκριτικές του ικανότητες από ιδιαίτερες χαμαιλεοντικές ποιότητες και πολλαπλά επίπεδα απόδοσης, ο Γούντι Χάρελσον εμφανίζεται σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του, στην ταινία της εβδομάδας, που αποτελεί την μυθιστορηματική – κινηματογραφική απόδοση ενός πραγματικού γεγονός που είχε σοκάρει το Λος Άντζελες στα τέλη της δεκαετίας του 90. Μια κάμερα, καταγράφει την βίαιη επίθεση ενός αστυνομικού εναντίον ενός υπόπτου, και οι έρευνες που ξεκινούν γύρω από την περίπτωση του αποκαλύπτουν έναν οριακό χαρακτήρα με πολλούς σκελετούς στο ντουλάπι του παρελθόντος του. Συγκαλύψεις, δολοφονίες, σεξιστικές και ρατσιστικές συμπεριφορές, έρχονται στην επιφάνεια σε ένα πολυσύνθετο πορτρέτο ενός ανθρώπου που σεναριακά και σκηνοθετικά ξεφεύγει από την εύκολη λύση της χολιγουντιανής καρικατούρας και παρουσιάζεται σε όλο του ανθρώπινο και γι αυτό τρομακτικό όσον αφορά την φύση της οργής, εύρος. Ο χαρακτήρας του Χάρελσον, δεν είναι άλλη μια τυπική μορφή διεφθαρμένου μπάτσου, είναι ακριβώς αυτό που όλοι μας θα μπορούσαμε να γίνουμε, αν αφηθούμε στην εσωτερική πυξίδα της βίαιης ορμής που έχει η σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Όπως ο ίδιος ο ήρωας ομολογεί «δεν είμαι ρατσιστής. Μισώ όλους τους ανθρώπους το ίδιο» κι όσο κι αν μια τέτοια δήλωση είναι ανατριχιαστική, το ταλέντο του Χάρελσον την καθιστά ως και μαγνητική, μέσα από την ακατέργαστη, απωθητική ορμή και τη σχεδόν σεξουαλική ενέργεια του χαρακτήρα που υποδύεται. Ο συγγραφέας Τζέιμς Ελρόι («Λ.Α Εμπιστευτικό», «Μαύρη Ντάλια») συνυπογράφει ένα σενάριο αστυνομικού παρακμιακού δραματικού θρίλερ, γύρω από την πόλη και τις ψυχοσυνθέσεις που λίγοι συγγραφείς έχουν καταφέρει να αποτυπώσουν με τέτοια δυναμική, η Σιγκούρνι Γουίβερ επιτέλους εμφανίζεται ξανά σε ένα ρόλο αντάξιο της δυαμικής της και η σκηνοθεσία του Όρεν Μούβερμαν αποδομεί την glossy αστική ζούγκλα, δίνοντας της, μια ρεαλιστική, νευρώδη και ταυτόχρονα απόκοσμης ποιότητας, λουσμένη στο φως, ψυχωτική απειλή.

***Στις αίθουσες από την Πέμπτη 28 Ιουνίου