Ανθρώπινα δικαιώματα: Από καταδίκη σε καταδίκη η Ελλάδα
Της Γεωργίας Λινάρδου
Εκ του γεγονότος ότι γεννηθήκαμε άνθρωποι, έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία προστατεύονται όχι μόνον από εθνικούς αλλά και διεθνείς κανόνες. Νόμους δηλαδή.
Το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία της σκέψης της έκφρασης, το δικαίωμα στην ισότητα αφορούν τους πάντες. Είτε είναι μόλις μερικών ημερών είτε ένα βήμα πριν από τον θάνατο. Είτε είναι μαύροι είτε όχι. Το δικαίωμα στην εργασία, στον πολιτισμό, στην τροφή, στην υγεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη....
Η χώρα μας δεν είναι και το καλύτερο παιδί της Ευρώπης, αν κρίνουμε από τις Εκθέσεις που κατά καιρούς συντάσσουν και δημοσιεύουν διεθνείς οργανισμοί.
Πριν από μερικούς μήνες, έκθεση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επικρίνει για μία ακόμη φορά τη χώρα μας «για τη βάναυση καταπάτηση των συνταγματικών και διεθνών δεσμεύσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα». Μία από αυτές τις δεσμεύσεις αναφέρει πως «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Άλλη δέσμευση που παραβιάζεται η «δημόσια δωρεάν εκπαίδευση». Άλλη η «ιατροφαρμακευτική περίθαλψη», η «εργασία», η «κοινωνική ασφάλιση».
Διαβάζοντας την έκθεση του ΟΗΕ καταλαβαίνει κάποιος την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, την αποδυνάμωση των μηχανισμών εκείνων που στόχο έχουν την ποιότητα ζωής ενός πολίτη σε αυτήν τη χώρα.
Η χώρα μας έχει χρεωθεί με 53 καταδίκες από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Μάλιστα, από το 2001 μέχρι σήμερα έχουμε χρεωθεί ως χώρα (στην κυριολεξία) πρόστιμα ύψους 1.790.444 ευρώ γι' αυτό το θέμα.
Σύμφωνα με τους αξιωματούχους του ΟΗΕ ένας από τους βασικούς παράγοντες της μεγάλης κατρακύλας στη χώρα μας είναι η οικονομική κρίση και τα μνημόνια.
«Σήμερα η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ευρωζώνης που δεν έχει ένα πρόγραμμα κοινωνικής στήριξης που να αποτελεί δίχτυ προστασίας», είναι μία από τις επισημάνσεις.
Και οι ίδιοι οι πολίτες αυτής της χώρας μας, δε δείχνουν εμπιστοσύνη στην πολιτεία για το θέμα αυτό. Πριν μερικούς μήνες από έρευνα που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) σε δείγμα 1.000 ατόμων διαπιστώθηκε το εξής: το 60% των ερωτηθέντων δήλωσε πως «τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν προστατεύονται στην Ελλάδα». Ενδεικτικό, όμως, του πόσο υπολογίζουμε κι εμείς οι ίδιοι τα δικαιώματά μας είναι και το γεγονός ότι το 55% όσων ερωτήθηκαν απάντησαν ότι δε θεωρούν «καθόλου» σημαντικό κριτήριο για την ψήφο τους στις εκλογές, το ενδιαφέρον που δείχνουν τα κόμματα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι άνθρωποι της ΕΕΔΑ λένε κάτι που αυτό κι αν αλήθεια: «Δε μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος όταν άλλοι κοιμούνται γύρω από ένα μαγκάλι». Θυμάστε πόσοι άνθρωποι στην κρίση πέθαναν εξαιτίας αυτού;
Εξαιτίας της φτώχειας τους;
Η κυβέρνηση, πάντως, προσπαθεί ασθμαίνοντας να δείξει πως κάνει προόδους.
Εξ ου και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Το αστείο και παράλληλα τραγικό είναι ότι όταν η κυβέρνηση έθεσε σε διαβούλευση το Εθνικό Σχέδιο, αφ' ενός μεν δεν είχε συνεργαστεί με καμία από τις οργανώσεις ή τους φορείς που δραστηριοποιούνται με αυτό το αντικείμενο, αφ' ετέρου δε έκανε και κάτι άλλο που φανέρωσε την... εσπευσμένη υποκρισία.
Έβγαλε το Σχέδιο στη διαβούλευση, αλλά το Σχέδιο είχε ήδη τυπωθεί από το Εθνικό Τυπογραφείο. Άρα;
Ας μη μείνουμε, όμως, στα τυπικά που και αυτά έχουν τη σημασία τους. Ένα στοιχείο και μόνον από το μεγαλεπήβολο αυτό Εθνικό Σχέδιο αρκεί για να καταλάβουμε πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι οι συντάκτες του.
«Οι σχεδιασμοί για την κατοχύρωση του δικαιώματος στην υγεία μοιάζουν να είναι εκτός τόπου και χρόνου, την στιγμή που μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού μένει ανασφάλιστο χωρίς πρόσβαση στις δομές υγείας: το μόνο που εξετάζει το Σχέδιο είναι η "ελεύθερη κίνηση των ασθενών"», διαβάζουμε από τις επισημάνσεις που έκανε επί του Σχεδίου η ΕΕΔΑ.
Μερικές φορές δεν είναι και απολύτως κακό ο Γιάννης να κερνά κι ο Γιάννης να πίνει.
Όταν, όμως, αυτή η χαριτωμένη συνήθεια μέρους του λαού μας μετουσιώνεται σε κυβερνητική τακτική τότε ο «Γιάννης» μπορεί και να γίνει επικίνδυνος κερνώντας τόσες πολλές φορές τον... εαυτό του.