Κορονοϊός: Το φαινόμενο της «ολικής αφασίας» εν μέσω lockdown

Γιατί το λέγω τούτο; Διότι φίλε μου με τόσους νεκρούς και διασωληνωμένους υπάρχουν ακόμα συμπολίτες μας οι οποίοι αναρωτιούνται, λέει, πώς θα κάνουμε Χριστούγεννα κι αν θα καταφέρουμε εντός των εορτών να ανοίξουν οι χώροι εστίασης. Τα μπουζούκια δηλαδή, οι ταβέρνες και τα νυχτερινά κλαμπ. Μόνο ως «ολική αφασία» μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η συμπεριφορά. Όχι με τη στενή ιατρική έννοια του όρου. Αφασία με την ευρύτερη κοινωνική έννοια. Είναι ένας λαός που ως ένα βαθμό παρουσιάζει μια απάθεια σε οποιαδήποτε μηνύματα, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο; Διότι για περισσότερο από μια δεκαετία, αυτός ο λαός βομβαρδίστηκε επί καθημερινής βάσεως με αρνητικά μηνύματα τα οποία συνέτειναν στην δημιουργία ενός κλίματος γενικευμένης κατάθλιψης. Το κακό βεβαίως ξεκίνησε από την είσοδο της χώρας στα μνημόνια και από τη βίαιη φτωχοποίηση της κοινωνίας.
Οι πολίτες βομβαρδίστηκαν για πολλά χρόνια και επί 24ώρου βάσεως με μηνύματα τρόμου σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής πολιορκίας και ασφυξίας. Η αντίδραση της μάζας λειτούργησε παθητικά. Για την ακρίβεια επετεύχθη η ενίσχυση της «αυτοενοχής» του πληθυσμού.

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να αντιστέκονται, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και χωρίς δράση βεβαίως δεν υπάρχει αντίδραση. Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα. Ένα μεγάλο μέρος του λαού έπαψε να «συγκινείται» με όσα συμβαίνουν γύρω του.

Αργότερα, nowadays που λένε και οι Aμερικανοί, το «έργο» πήγε ακόμα παραπέρα. Το περιέγραφε πολύ γλαφυρά στο παρελθόν ο μετρ του τρόμου, ο Στίβεν Κίνγκ χωρίς βεβαίως να έχει φανταστεί… Υπάρχουν τρείς τύποι τρόμου:
1. O τρόμος – αηδία (το λεγόμενο Gross-out): Το θέαμα για παράδειγμα ενός σπασμένου κεφαλιού που πέφτει κάτω από μια σκάλα ή όταν σβήνουν τα φώτα και κάτι πράσινο και γλοιώδες πέφτει πάνω στο χέρι σας.
2. Ο γνωστός σε όλους φόβος (the horror): το αφύσικο που λέμε… Μεγάλες αράχνες στο μέγεθος αρκούδων που περπατάνε στο σώμα σου ή οι νεκροί που ξυπνούν και περπατούν. Και το τελευταίο και το χειρότερο:
3. Η τρομοκρατία: Όταν για παράδειγμα γυρίζεις σπίτι και παρατηρείς ότι όλα σου ανήκουν έχουν αντικατασταθεί από ένα ακριβές υποκατάστατο. Είναι όταν σβήνουν τα φώτα και νιώθεις κάτι πίσω σου, το ακούς, νιώθεις την ανάσα του στο αυτί σου, αλλά όταν γυρίζεις, δεν υπάρχει τίποτα εκεί...

Το τελευταίο, είναι αυτό που ζούμε εδώ και μήνες με την πραγματική απειλή του κορονοϊού τον οποίο όμως δεν μπορούμε να τον δούμε, να τον αντιληφθούμε. Νιώθουμε την ανάσα του, αλλά όταν γυρίσουμε δεν είναι εκεί.

Ίσως το μέγα λάθος είναι ότι η Πολιτεία έσπειρε περισσότερο φόβο από όσο χρειαζόταν. Είδατε λοιπόν πόσο πιο σημαντική είναι η τέχνη της πειθούς από την τέχνη του εκφοβισμού;

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr

Διαβάστε επίσης:

Πέτσας για άρση lockdown: «Κλείδωσε» η παράταση - Αυτά τα καταστήματα θα ανοίξουν σύντομα