Ελληνοτουρκική κρίση: Άμυνα ζώνης ή man to man;
«Ποιητική αδεία» λοιπόν θα χρησιμοποιήσω για πρώτη φορά μπασκετικούς όρους για να επισημάνω ότι η Ελλάδα – έτσι όπως διαμορφώνεται το περιβάλλον της ελληνοτουρκικής κρίσης – δεν μπορεί να χαράξει μια εθνική στρατηγική έναντι των Τούρκων και αναγκαστικά παίζει άμυνα ζώνης. Η αλλόκοτη συμπεριφορά του ίδιου του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και των υπολοίπων γραφικών συνεργατών και υπουργών του δεν επιτρέπει man to man με ότι συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο.
Ο Τούρκος πρόεδρος ανακατεύει συνεχώς τη μπάλα με βεβιασμένες κινήσεις απλώνοντας πολλά πράγματα ταυτόχρονα και με τον τρόπο αυτό δημιουργεί τεράστια σύγχυση ως προς τη στόχευση των προθέσεών του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ελληνική διπλωματία να μην μπορεί να χαράξει μια συγκεκριμένη εθνική στρατηγική για την επόμενη μέρα και απλά να δημιουργεί μια ζώνη απόκρουσης γενικά και αόριστα…
Ταυτόχρονα, ενώ τα τελευταία χρόνια η ελληνική διπλωματία έχει βελτιώσει την ικανότητα ανάλυσης και διαχείρισης των πληροφοριών, φαίνεται να υπάρχει ένα πρόβλημα στην συλλογή των πληροφοριών. Εδώ υπάρχει έλλειμμα συλλογής πρωτογενούς πληροφορίας από τις δικές μας υπηρεσίες ασφαλείας. Τα γεγονότα που συλλέγονται από τις διπλωματικές υπηρεσίες της χώρας καταφθάνουν κυρίως από δύο πηγές: Αμερική και Ισραήλ. Συνεπώς πρέπει να φιλτράρονται διπλά και τριπλά. Και για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς φαίνεται να έρχονται μάλλον με χρονική καθυστέρηση με αποτέλεσμα η χώρα μας να αιφνιδιάζεται από ορισμένες ασταθείς ενέργειες της γείτονος. Αν δεν μπορείς να διαβάσεις την επόμενη κίνηση του αντιπάλου σου τότε απλά θα αναγκάζεσαι σε τυπική διαχείριση των αποτελεσμάτων. Στο τέλος όμως της ημέρας, όπως και στο σκάκι υπάρχει μόνο η επίλυση ενός προβλήματος: Τι πρέπει να παίξω στην επόμενη κίνηση;
Ξέρω δεν είναι εύκολο όταν απέναντί σου έχεις έναν αντίπαλο με παρανοϊκή σχιζοφρένεια ο οποίος προσπαθεί να σε παρασύρει στο βούρκο της τοξικότητας. Αλλά δεν μπορείς να μαθαίνεις τις κινήσεις του Ερντογάν από τα ξένα ΜΜΕ.
Διαβάστε ακόμα