Ναγκόρνο Καραμπάχ: Είστε κι εσείς, πάντα γελαστοί και γελασμένοι...

Οι Αζέροι -δηλαδή οι Τούρκοι απευθείας ή με τις πλάτες των Τούρκων- τα κατάφεραν τελικά και αυτές τις μέρες διαδραματίζεται ακόμα μια πράξη στο δράμα που σχετίζεται με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, 108 χρόνια μετά. Κι ενώ ο θύτης, όχι απλά δεν έχει ζητήσει συγνώμη και κάνει ότι αρνείται το έγκλημα, αλλά το συνεχίζει ανεμπόδιστα και ανερυθρίαστα με όποιον τρόπο μπορεί και με την πρώτη ευκαιρία που βρίσκει.

Ανεμπόδιστα, όπως τότε, όταν ο Αττίλας εισέβαλε στην Κύπρο, σκοτώνοντας χιλιάδες και εκριζώνοντας -ξανά από τις πανάρχαιες και πατρογονικές εστίες- ακόμα περισσότερους.

Εκμεταλλευόμενο το πλεονέκτημα της αεροπορικής υπεροχής -δηλαδή τον τουρκικό εξοπλισμό- το Αζερμπαϊτζάν πήρε την τελική ρεβάνς από τον πόλεμο του 1988 με τους Αρμένιους και το ισλαμικό τόξο της ευρύτερης περιοχής πανηγυρίζει ακόμα έναν βίαιο εκδιωγμό των γηγενών κατοίκων και την κατάκτηση, με τη μεσαιωνική έννοια του όρου, των εστιών τους.

Οι εκκλησίες -κάποιες εκατοντάδων ετών- του Ναγκόρνο Καραμπάχ καίγονται τη στιγμή που γράφονται αυτές τις γραμμές, ελάχιστοι τολμηροί Αρμένιοι θα επιλέξουν να παραμείνουν ως Αζέροι υπήκοοι, υποτίθεται, ενώ πολλοί έγιναν πρόσφυγες, όπως οι προπαππούδες τους -οι τυχεροί, αυτοί που γλίτωσαν από τη Γενοκτονία.

Αναρωτιέται κανείς που είναι αυτή η περιβόητη Διεθνής Κοινότητα, ο ΟΗΕ και η προστασία της διαπλανητικής ειρήνης που έχει σκοπό, ή κάποιες άλλες δυνάμεις που επεμβαίνουν με αφορμές πολύ μικρότερες από τα γεγονότα στον Καύκασο;

Που είναι αυτή η ατλαντική συμμαχία, που κινητοποίησε όλο τον θηριώδη στρατό της, όλο ευαισθησία κι ανθρωπιστικές βόμβες, όταν ξέσπασε η κρίση του Κοσόβου; Το ΝΑΤΟ στην περίπτωση αυτή δεν δίστασε να βομβαρδίζει επί μήνες μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, για να υπερασπίσει, έλεγε και πολλοί πίστευαν, ευτυχώς όχι στην Ελλάδα- τους αμάχους που διώκονται, αλλάζοντας μάλιστα χωρίς πολλούς ενδοιασμούς τα σύνορα ευρωπαϊκής χώρας, της Σερβίας. Στο Κουρδιστάν βλέπετε δεν υπάρχει εκδιωγμός, εκεί η σύμμαχος Τουρκία τα κάνει όλα καλά και όχι δεν άξιζε να… βομβαρδιστεί, αλλά την εξοπλίζουμε για να έχει να σκοτώνει κιόλας.

Η βουβή σιωπή όλων -εκτός του Ερντογάν που ακούγεται να πανηγυρίζει- για όσα συμβαίνουν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ σηματοδοτεί ένα ακόμη ιστορικό έγκλημα και άλλη μια ανθρωπιστική κρίση ενός ολόκληρου λαού. Από αυτές, που δυστυχώς δεν λείπουν ούτε στον αιώνα μας, αν και κάποια στιγμή η γενιά αυτή είχε πιστέψει ότι αυτά τα είχε αφήσει στα βιβλία της Ιστορίας.

Καμία ευαισθησία λοιπόν από κανέναν «ισχυρό», ή «ισχυρό θεσμό», και καμία συμπάθεια για τον λαό που υπέστη τη γενοκτονία, για το γεγονός ότι εν έτει 2023 ξαναζεί άλλη μια οδυνηρή συρρίκνωσή του, με θύτη πάντα τον ίδιο εγκληματία.

Α ρε Αρμένιοι φίλοι.

Πάντα γελαστοί και γελασμένοι κι εσείς…

Μέχρι πότε;

Σχετικές ειδήσεις

• Αρμένιος βουλευτής: Η Τουρκία συνεχίζει τη Γενοκτονία μας στο Αρτσάχ