Εμπρός πίσω

«Εμπρός πίσω» έλεγε ο Δήμαρχος Περίανδρος Πώποτας στην ελληνική σειρά «Το καφέ της Χαράς» και φάνηκε ότι ενέπνευσε το κράτος μας. Στην εποχή που κορδωνόμαστε με την λέξη «ανάπτυξη» στο στόμα, η τσίχλα που επιλέγουμε εν τέλη, είναι η «δυσλειτουργία του συστήματος».

Το υπουργείο μεταφορών, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία επιτρέπεται η άρνηση επιβίβασης ΑμεΑ στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αν οι υποδομές δεν είναι κατάλληλες. Με λίγα λόγια, «αφού αδυνατούμε να το φτιάξουμε, απομονώστε τα άτομα με αναπηρία».

Συνομιλώντας με τον Χρήστο Μελέτη, γνωστός και ως Capten America, συνειδητοποίησα πως ακόμη και αν το «φαίνεσθαι» της Ελλάδας λάμπει, το πραγματικό «είναι», θα κολυμπάει στον υπόνομο.

Κυριακή πρωί. Το κινητό σου χτυπάει, αφού η φίλη σου ανυπομονεί να πάτε για το καθιερωμένο κους κους στον καφέ. Εσύ θα ντυθείς και είτε θα πάρεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου είτε θα περπατήσεις ως την στάση για να χρησιμοποιήσεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Απλό; Δεδομένο; Ναι και όχι.

Για τον Χρήστο, άτομο με αναπηρία, το να βγει έξω μοιάζει με παιχνίδι στρατηγικής και σκέψης. Γνωρίζετε ότι τα περισσότερα ασανσέρ των τρένων είναι χαλασμένα; Ξέρετε πως όταν τον κάλεσε ο Υπουργός Μεταφορών στο γραφείο του, αντί να του προτείνει να επισκευαστούν τα ασανσέρ, υπέδειξε να φτιαχτεί ένα application στο οποίο θα ενημερώνεται ποια ασανσέρ είναι χαλασμένα; Τραγελαφικό. Αρχικά, γιατί τα ασανσέρ να έχουν βλάβες; Και ποιος ο λόγος να διατηρήσουμε αυτή την έλλειψη;

Διανοείστε ότι όπου δεν υπάρχει τρένο, αδυνατεί ο Χρηστος να πάει; Θα σκεφτείτε υπάρχουν τα ταξί. Έλα που οι περιπτώσεις, όπου τα κίτρινα αμάξια έχουν αρνηθεί να πάρουν άτομα με αναπηρία, πληθαίνουν στο διάβα του χρόνου. Μάλιστα! Καλά διαβάσατε. Και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ακόμη ασκούν το επάγγελμα σε αυτή τη χώρα.

Βέβαια το Υπουργείο παρέθεσε κάποια επιλογή. Έριξε στον δρόμο ένα βανάκι το οποίο θα μπορούσε να μεταφέρει άτομα σαν τον Χρήστο. Ωραία. Τα βανάκια για όλη την Αθήνα ήταν δύο. Η αναμονή, όπως καταλαβαίνετε, τεράστια. Και το καλύτερο, ως αποτέλεσμα θα έπρεπε να το ειδοποιήσεις μια βδομάδα πριν. Αυτή η κίνηση όχι μόνο λύση δε μου μοιάζει, αλλά περιθωριοποιεί τα άτομα, υποβαθμίζοντας τα!

Είναι ντροπή να κρατάμε τα κλειδιά και να σφραγίζουμε τις πόρτες αυτών των ανθρώπων, που πολλές φορές μένουν σπίτι, αποδεχόμενοι την νοσηρή πραγματικότητα. Αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας, να τα μετατρέπουμε σε έρμαια άλλων ανθρώπων, αφού δίχως την βοήθεια της οικογένειας τους, θα καθηλωνόντουσαν σε τέσσερις τοίχους.

Ο Χρήστος, είχε εξωτερικεύσει την άποψή του, λέγοντας στον Υπουργό να προεκταθούν οι στάσεις των λεωφορείων και περισσότερα από εκείνα να γίνουν προσβάσιμα. Εισακούστηκε όπως είδαμε σε μεγάλο βαθμό. Αντί αυτή η χώρα , να φτιάξει ένα περιβάλλον ώστε να ενθαρρύνει την ενσυναίσθηση των πολιτών έχοντας το γνώθι σε αυτό, ροκανίζει το μέλλον αυτών των ανθρώπων.