Για ποια «ακροδεξιά» ουρλιάζουν τελικά οι «αποκλειστικοί δημοκράτες»;

Εκτός κοινωνικής πραγματικότητας και με τη βούλα πια, πολιτικοί, αναλυτές, δημοσιογράφοι σε όλη την Ευρώπη, εξακολουθούν αμείωτα -και μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών- να φωνασκούν, προσβάλλοντας εκατομμύρια συμπολίτες τους με υποκριτικές «δημοκρατικές» -οι ίδιοι τις χαρακτηρίζουν έτσι- ιαχές.

«Ακροδεξιά», επέλαση της «ακροδεξιάς», «κίνδυνος για τη Δημοκρατία» (που την εκφράζουν μόνο αυτοί και οι απόψεις τους, όποιος διαφωνεί ανήκει σε άλλη κατηγορία, τόσο... δημοκράτες) και άλλα κλισέ που το μόνο που κάνουν είναι να εκνευρίζουν μια τεράστια μερίδα των κοινωνιών, ολοένα αυξανόμενη, και, εάν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, είναι απλά θέμα χρόνου το πότε θα γίνει και πλειοψηφία. Και να δημιουργούν μια τοξική πόλωση, επιζήμια για την πολιτική, θυμίζοντας αυτό που στη χώρα μας θα χαρακτηρίζαμε ως εμφυλιοπολεμική ρητορική.

Μακριά από την κοινωνία, τα προβλήματά της, τις ανάγκες της και, κυρίως, τις αξίες της, που κάποιοι από αυτούς πασχίζουν για δυο τουλάχιστον δεκαετίες να τις αποκαθηλώσουν και να φέρουν το… «καινούριο», που δεν εκφράζει παρά, σε κάποιες από τις εκφάνσεις του τουλάχιστον, την απόδειξη της παρακμής του δυτικού πολιτισμού και της έκπτωσης όλων των ιδανικών του.

Όποιος αντιστέκεται, ή εκφράζει διαφωνία, ή εκφράζει απλά κάτι άλλο από αυτό που λένε; Το ξαναλέμε, αν και ήδη το έχουμε συνηθίσει: «Ακροδεξιά»…

Διάβασε κάποιος από αυτούς ποτέ τον ορισμό της ακροδεξιάς;

Να ξεκαθαρίσουμε, ότι δυστυχώς το φάντασμα της πραγματικής ακροδεξιάς, ακόμα και της χειρότερης έκφανσής της, του ναζισμού, κάθε άλλο παρά έχουν εκλείψει από την Ευρώπη -αλλά και τη χώρα μας. Το να τσουβαλιάζονται όμως όλοι, να καίγονται τα χλωρά μαζί με τα ξερά, είναι σαν να αποκαλείς έναν αριστερό αγωνιστή με τον όρο «ακροαριστερό» ή ακόμα και «τρομοκράτη».

Πάμε να δούμε λοιπόν, γιατί στη χώρα που εφηύρε τη Δημοκρατία, το 2024 υπάρχει τρομερός κίνδυνος, όχι από όλα όσα συμβαίνουν και κατατρώνε -με τρομερή ταχύτητα πια- το σαράκι της κοινωνίας και του έθνους, αλλά από κάποιον Βελόπουλο, κάποιον Νατσιό και κάποια Λατινοπούλου, που έχουν βαλθεί να ξεθάψουν το αβγό του φιδιού και να καταστρέψουν τη δημοκρατία μας…

Είναι «ακροδεξιά» να θες τη φύλαξη των συνόρων της πατρίδας σου.

Να αντιδράς στην τεράστια εγκληματικότητα, παντός τύπου, σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, κι ενώ η συντριπτική πλειονότητα των θυτών έχουν συγκεκριμένο «πρόσημο».

Να αγανακτείς με τη μεσαιωνική νοοτροπία και πρακτικές της ισλαμικής ριζοσπαστικοποίησης.

Να διαφωνείς με τη Συμφωνία των Πρεσπών, έστω κι αν τώρα ουσιαστικά καταρρέει, με την άτεγκτη στάση της νέας εθνικιστικής κυβέρνησης των Σκοπίων.

Να εκφράζεις τις αντιρρήσεις σου στην τεκνοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια, και να μην τολμάς να αναρωτιέσαι γιατί με τόση πίεση και κοινωνική αντίδραση, η Ελλάδα έπρεπε να μπει σε ένα πολύ κλειστό κλαμπ χωρών που την επιτρέπουν – ενώ έγινε και η πρώτη Ορθόδοξη που το νομοθετεί αυτό.

Να σέβεσαι μεν τα δικαιώματα και τις επιλογές όλων, αλλά να αντιδράς στην επιβολή και στην αήθη προπαγάνδα.

Να θεωρείς μείζον θέμα τις διαρκείς προκλήσεις, από ανατολή αλλά και βορρά, απαιτώντας την ισχυροποίηση αλλά και τη δυναμική υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και κυριαρχίας…

Να θεωρείς το δημογραφικό ως το μέγα πρόβλημα, και να απαιτείς τη λύση του χωρίς προτάσεις τύπου «αντικατάστασης του πληθυσμού» με μετανάστες…

Γιατί λοιπόν ταυτίζουμε τις εθνικές ανάγκες κι όποιον τις προτάσσει -ακόμα και θέματα επιβίωσης- με τον όρο «ακροδεξιά»; Και κυρίως, γιατί κάποια από τα υπόλοιπα «δημοκρατικά» κόμματα, δεν περιλαμβάνουν τα ζητήματα αυτά καν στην ατζέντα τους, παρά τα αφήνουν προνόμιο της… «ακροδεξιάς»;

Ένα από αυτά τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, ήδη μετά το πέρας των εθνικών εκλογών, προέβη σε εξώδικη διαμαρτυρία «αναφορικά με την αυθαίρετη και κακόβουλη παρουσίασή του ως δήθεν πολιτικά κείμενου στο φάσμα της ακροδεξιάς ιδεολογίας, κατά τρόπον ο οποίος συνιστά ευθεία προσβολή τόσο της φήμης, όσο και της κοινοβουλευτικής – δημοκρατικής υπόστασής του».

Στην ανακοίνωση αναφέρει επίσης: «Σας καλούμε όπως στο μέλλον απόσχετε, καθώς και αποτρέπετε τους καλεσμένους σας, από κάθε κακόβουλη προσπάθεια παρουσίασης του πολιτικού μας κόμματος ως δήθεν πολιτικά κείμενου στο φάσμα της «ακροδεξιάς ιδεολογίας». Σε διαφορετική περίπτωση, όπως σημειώνεται, «δηλώνουμε ότι θα προασπίσουμε τα νόμιμα δικαιώματά μας, προσφεύγοντας ενώπιον της Δικαιοσύνης και των αρμοδίων Αρχών για την παράνομη βλάβη που υφίσταται η φήμη και η κοινοβουλευτική – δημοκρατική υπόστασή του κόμματός μας».

Το εξώδικό δεν έχει φέρει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, λόγω και της ελλιπούς αντίδρασης των εκπροσώπων των κομμάτων αυτών, κάθε φορά που τους χαρακτηρίζουν έτσι, ακόμα και στα… μούτρα τους, στα τηλεοπτικά πάνελ ή στα έδρανα του κοινοβουλίου. Και έτσι το «φάντασμα» - ή ο… «μύθος»- της «ακροδεξιάς», καλά κρατεί, διότι η καλύτερη επίθεση στον πολιτικό αντίπαλο για κάποιους, είναι η απαξίωση και η επαναλαμβανόμενη συκοφάντηση. Επίσης, η εύρεση του «κοινού εχθρού», μπορεί να συσπειρώνει, ή και να προσδίδει λόγο ύπαρξης, σε κάποιους…

Η πολιτική πραγματικότητα ωστόσο, όσο και η ιδεολογική, στη χώρα μας και στην Ευρώπη, δεν έχει αλλάξει και τόσο πολύ όσο κάποιοι επιλέγουν να πιστεύουν, αναδεικνύοντας την «απειλή», που μάλλον νιώθουν μόνο οι ίδιοι, ή τους αρέσει να προβάλλουν. Απλά, την έχουν «βαφτίσει»…

Αδιαφορούν, δε, αν με τα λόγια αυτά προσβάλλουν το δημοκρατικό αίσθημα και τον πατριωτισμό εκατομμυρίων συμπολιτών τους, ή -κι αυτό είναι εις βάρος τους- με τον τρόπο αυτόν τους σπρώχνουν οι ίδιοι, όλο και πιο βαθιά, στην αγκαλιά αυτής της τάσης του πολιτικού φάσματος…

Διαβάστε επίσης:

Η δικτατορία της πολιτικής ορθότητας και γιατί μικροί άνθρωποι τα βάζουν με τον Αλέξανδρο τον Μέγα