Να σταθούμε απέναντι στα καρτέλ

Ή θα σταθείς δίπλα σε εκείνους που δηλώνουν συνεχώς «αγανακτισμένοι και ανήμποροι» να τα βάλουν με τα περιβόητα καρτέλ ή θα σταθείς απέναντι σ' αυτά, κόντρα στις εναρμονισμένες πρακτικές τους, που κυριολεκτικά λεηλατούν τα εισοδήματα των νοικοκυριών.

Αν ισχυριστείς ότι στην Ελλάδα υπάρχουν θεσμοί, Υπουργεία, Επιτροπές Ανταγωνισμού, Παρατηρητήρια Τιμών, Ανεξάρτητες αρχές, νέες ρυθμίσεις του νόμου περί ανταγωνισμού, ότι γίνονται προσπάθειες να προστατευτεί ο ανταγωνισμός, το λιγότερο είναι ότι θα σου αντεπιτεθούν, δικαιολογημένα, με ονομαστικές αναφορές σε εταιρίες από διάφορους κλάδους, που τους έχει επιτραπεί να καταχραστούν τη δεσπόζουσα θέση τους και, το χειρότερο, μπορεί να σε κατηγορήσουν ότι συνειδητά επιτρέπεις το «φαγοπότι» της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας σε βάρος των Ελλήνων, όταν μάλιστα έχουν αντιληφθεί ότι όπου άνοιξαν οι αγορές στον ανταγωνισμό, όπως οι αερομεταφορές και οι Τηλεπικοινωνίες, οι μέσες τιμές για τους ίδιους τους καταναλωτές έχουν μειωθεί σημαντικά.

Οι επιχειρήσεις έχουν ισχυρά κίνητρα για να δημιουργήσουν καρτέλ, μιας και ενισχύονται τα κέρδη τους όσο το καρτέλ διατηρείται. Οι έρευνες όμως δείχνουν, ότι η δημιουργία των καρτέλ συνεπάγεται αύξηση των τιμών πάνω από το 45% κατά μέσο όρο σε σχέση με αυτές, που θα επικρατούσαν υπό συνθήκες αποτελεσματικού ανταγωνισμού.

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επιλέξεις, να σταθείς σε όσα θετικά έχουν γίνει μέχρι σήμερα, να τα βελτιώσεις δημιουργώντας συνθήκες πραγματικού ανταγωνισμού, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η Ελλάδα μας είναι μια σχετικά μικρή αγορά, ότι ήδη ένας μικρός αριθμός επιχειρήσεων ελέγχει πολύ υψηλά ποσοστά των συνολικών πωλήσεων, ότι υπάρχουν μεγάλα εμπόδια εισόδου στις αγορές, και βέβαια να προτείνεις ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο με τον επιχειρηματικό κόσμο, μέσα από την εξυγίανση, την ανάπτυξη, την πάταξη του καρτέλ, του παραεμπορίου και της φοροδιαφυγής.

Γιατί όλοι μας γνωρίζουμε, ότι αυτό που μεταδίδεται πιο γρήγορα είναι ο φόβος. Και πλησιάζει η στιγμή που και αυτός θα είναι παρελθόν, και τότε ακόμη και η γιαγιά των 400 ευρώ θα βγει στα κάγκελα, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να κάνει υπομονή, όταν ακόμη και στη λαϊκή της γίνεται «της τρελής».

Θέλω να πιστεύω ότι όλοι έχουν αντιληφθεί ότι η κοινωνική συνοχή διαρρηγνύεται, ότι κινούμαστε σε δρόμους αχαρτογράφητους. Αν και σήμερα δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι οι μέχρι τώρα ακολουθούμενες πρακτικές τους οδηγούν την κοινωνία σε απόγνωση και το λαό στα «κάγκελα» τότε ας λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι αλλού ορίζουν ότι όταν το καθαρό κέρδος ξεπερνά το 50%, πρόκειται για δικαιοπραξία αισχροκερδή. Γιατί και επιλογές υπάρχουν, όπως π.χ. να κατατεθεί μια πρόταση νόμου, με ένα μόνο άρθρο, που θα ορίζει την έννοια της αισχροκέρδειας ανά κλάδο δικαιοπραξίας, προστατεύοντας τον Έλληνα καταναλωτή ή ακόμη να ορίζεται ρητά και από το Σύνταγμα. Ειδικά τώρα που ξεκίνησε η συζήτηση περί αναγκαιότητας Αναθεώρησης του Συντάγματός μας.

Αν δυσκολεύονται να το συνειδητοποιήσουν τότε να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι σε άλλες χώρες δεν επιβάλλεται πρόστιμο μόνο στην επιχείρηση αλλά επιβάλλονται ποινές ακόμη και σε στελέχη των επιχειρήσεων , όταν διαπιστωθεί ότι είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία Καρτέλ, ή ότι οποιοσδήποτε καταναλωτής έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στα δικαστήρια και να ζητήσει αποζημίωση από μια επιχείρηση η οποία χρέωνε πολύ υψηλές τιμές λόγω της συμμετοχής της σε Καρτέλ.

Βέβαια έχουν το δικαίωμα να συνεχίσουν τις μυστικές συμφωνίες τους, να καθορίζουν ή να αυξάνουν τις τιμές, να μειώνουν την προσφορά περιορίζοντας τις πωλήσεις τους ή και το παραγωγικό τους δυναμικό ή και να μοιράζονται μεταξύ τους τις αγορές ή τους καταναλωτές. Αυτοί αποφασίζουν σήμερα. Εμείς, ίσως οι περισσότεροι, να πάμε σπίτια μας, αλλά η Ελλάδα που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας, -ας μας βοηθήσει ο Θεός - να μην έχει καμία σχέση με αυτή που ζούμε σήμερα.

Γι' αυτό, αναγνωρίζοντας τις ευθύνες μας και επαναπροσδιορίζοντας τις προτεραιότητές μας παραδεχόμαστε, ότι τα «μερεμέτια» τελείωσαν. Η μάχη είναι ενάντια στους φοροφυγάδες, τους αργόμισθους, τους επιχειρηματίες της διαπλοκής, την παρασιτοκρατία, που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες και τη θέση τους να καταλάβουν οι άνθρωποι της εργασίας, του μόχθου και της αξιοκρατίας. Προσδοκώντας, ότι με αυτόν τον τρόπο, θα δημιουργήσουμε τις πνευματικές και πολιτικές συνθήκες για μια πραγματική έξοδο από αυτή την κρίση που βιώνουμε. Και όσοι δυσκολεύονται ακόμη να το πιστέψουν, ας μην ξεχνούν, ότι οι μεγάλοι είναι μεγάλοι μόνο επειδή εμείς είμαστε γονατιστοί μόνιμα και ας θυμηθούμε , ότι η μάχη , που καλούμαστε να δώσουμε σήμερα, δεν είναι κατά του πλούτου αλλά κατά της φτώχειας.

* Η κ. Κόλλια είναι βουλευτής Σερρών με τη ΝΔ