Μαζί στην περιπέτεια του Ευρώ αλλά σε ποια θέση;

Μετά την επεισοδιακή νύχτα της 12ης Φεβρουαρίου, γνωστής και στα δημοσιογραφικά στέκια ως νύχτας των κρυστάλλων, ήρθε το PSI και τώρα τα κατεπείγοντα νομοσχέδια που η Ελλάδα ανέλαβε να περάσει για να ολοκληρώσει την άνευ όρων παράδοσή της στη Γερμανική Ευρώπη η οποία τελικά δείχνει να πετυχαίνει τον σκοπό της με την απόλυτη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και κοινωνικών πολιτικών που χαρακτήρισαν τη γηραιά ήπειρο και κατέστησαν ιδιαίτερο τον πολιτισμό της μέχρι σήμερα.

Η Ελλάδα λένε είναι μόνον η αρχή. Η αποδόμηση της Ευρώπης που γνωρίζαμε άρχισε και η τελική κατάληξη είναι αβέβαιη. Παράλληλα το διεθνές περιβάλλον επιτείνει αυτήν την αβεβαιότητα με τη γειτονική μας Τουρκία η οποία στην προσπάθειά της να διαδραματίσει ένα ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής οδηγείται σε μια πολύ επικίνδυνη αλαζονεία εκμεταλλευόμενη αφενός μεν τη συνεχιζόμενη αστάθεια του αραβικού κόσμου, αφετέρου την παραλυσία μιας ευρωπαϊκής Ελλάδας στην πιο κρίσιμη περίοδο των ανακατατάξεων της περιοχής. Όλη αυτή η αμφισβήτηση για την παραμονή της χώρας μας ή όχι στην ευρωζώνη, είναι που έχει σπείρει τον ολέθριο αυτό, σπόρο της παραλυσίας στη χώρα εν μέσω ενός πρωτοφανούς κύματος ύφεσης. Και καθώς πια τίποτε απολύτως δεν μπορεί να εγγυηθεί το σημερινό στα όρια της φτώχειας επίπεδο διαβίωσης για τους περισσότερους έλληνες πολίτες, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν τελικά θα υπάρξει στον ορίζοντα ένα αναπτυξιακό θαύμα ή παρακολουθούμε την τελευταία δραματική πράξη μιας τραγωδίας της οποίας ο από μηχανής θεός προσφέρει λύσεις που ικανοποιούν μόνον τον Όλυμπο....

Η Ελλάδα η οποία, βρίσκεται ήδη σε ένα ιδιότυπο καθεστώς «χρεοκοπίας» δέχθηκε ένα εκβιαστικό "κούρεμα" στο χρέος κι όχι εθελοντικό. Τόσο εκβιαστικό και με τόσο απεχθείς όρους που το ερώτημα δεν είναι πια ανάμεσα στην παραμονή ή την έξοδο από το ευρώ. Είναι ανάμεσα στην έξοδο από το ευρώ ή τη βαθειά χωρίς ελπίδα ανάκαμψης ύφεση. Το νέο πρόγραμμα της Ελλάδας φέρνει μια άνευ προηγουμένου σκληρή λιτότητα, σε σημείου που διάσημοι οικονομικοί αναλυτές να φθάσουν να ομιλούν περισσότερο για απώλειες στην κοινωνία παρά στα οικονομικά μεγέθη. Όταν λοιπόν οικονομολόγοι δείχνουν με ανησυχία την κοινωνία τότε τα πράγματα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολα. Το Νοέμβριο του '11 ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί είχε δηλώσει από τις Κάννες, χαρακτηριστικά: "Οι Έλληνες πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να συνεχίσουν την περιπέτειά τους μαζί μας ή όχι".

Η απάντηση φυσικά και ήταν ναι και παραμένει. Όμως δυστυχώς μας ξεγελάσανε στα εισιτήρια και αρχίζουμε να μοιάζουμε ολοένα και περισσότερο με τους ινδούς λαθρεπιβάτες των τρένων.....