Πρέπει να πάμε παρακάτω από τη γενιά του Πολυτεχνείου
Παρέμβαση με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου έκανε ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ στη σημερινή έκδοση των "Νέων"
Του Α. Παπαμιμίκου,
Προέδρου της ΟΝΝΕΔ
«Έχουμε ανάγκη από ένα συμβολικό «Πολυτεχνείο», που θα μπορέσει να μας εμπνεύσει δημιουργικά, ώστε να ξεπεράσουμε εκείνο του 73’. Πρέπει να κάνουμε τη δική μας επανάσταση, σπάζοντας τα στερεότυπα που μας κληρονόμησαν οι σημερινοί 60άρηδες και πετυχαίνοντας αυτό στο οποίο εκείνοι απέτυχαν». Μ’αυτή την εισαγωγή, ο πρόεδρος της γαλάζιας νεολαίας παίρνει θέση για τους συμβολισμούς της σημερινής ημέρας μιλώντας ταυτόχρονα για τις σημερινές προκλήσεις της νέας γενιάς.
Ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, στη σημερινή έκδοση των «Νέων» τοποθετείται για τα γεγονότα του Νοέμβρη του 73’, επαναδιατυπώνοντας τη ρήξη με τη γενιά του Πολυτεχνείου στην οποία η ΟΝΝΕΔ έχει προχωρήσει εδώ και δύο χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, τονίζει πως πρέπει να διαχωρίσουμε επιτέλους τα γεγονότα από τη μετέπειτα εξέλιξη ορισμένων πρωταγωνιστών τους, ενώ συνεχίζει κάνοντας ειδική αναφορά στην κληρονομιά της «γενιάς του Πολυτεχνείου».
Ενδεικτικά, σημειώνει πως “πρέπει κάποια στιγμή να τολμήσουμε να πούμε την αλήθεια για το τι άφησε πίσω της η γενιά του Πολυτεχνείου στις μέρες μας. Για το πως από τα κάγκελα της Πατησίων, φτάσαμε στο ΔΝΤ και στη χρεοκοπία της χώρας. Για το πως το όραμα, αυτών των ανθρώπων για κοινωνική ευημερία, μας οδήγησε στον κρατισμό του βολέματος και της διαφθοράς. Πολλοί λοιπόν, από τους πρωταγωνιστές της «Κατάληψης», έβαλαν τις βάσεις με τη νοοτροπία τους για τη σημερινή κατάρρευση της χώρας”.
Σε ότι αφορά πάντως τα διδάγματα από το Πολυτεχνείο, ο Α.Παπαμιμίκος επιλέγει να κρατήσει τη «σεμνότητα» ορισμένων αγωνιστών που ενώ θα μπορούσαν σήμερα να αποτελούν σύμβολα της χώρας, επέλεξαν να μείνουν στην άκρη μη θέλοντας να καπηλευτούν τη δίψα των Ελλήνων για ελευθερία. Αναφέρει μάλιστα χαρακτηριστικά το πρόσωπο του Γ.Κηρύκου, που έμεινε στην ιστορία ως ο νεαρός που στεκόταν στην κολόνα του Πολυτεχνείου κουνώντας την ελληνική σημαία ακόμα και την ώρα που το τανκ έριχνε την πύλη, αλλά ποτέ δε διεκδίκησε το παραμικρό.