«Η βασική ηγετική διαφορά μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη»
Το Edelman Trust Barometer για το 2018 αποτυπώνει την κρίση εμπιστοσύνης στο Δυτικό κόσμο ως προς τις ηγεσίες τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδό. Ειδικά στις Η.Π.Α. έχουμε κατάρρευση των δεικτών το 2018 σε σχέση με το 2017.
Του Αντώνη Ελευθεριάδη
Αυτό αποδίδεται κυρίως στους Millenials την πιο εκπαιδευμένη και με περισσότερα προσόντα γενιά που έχει εισαχθεί ποτέ στον επαγγελματικό στίβο σύμφωνα με τη Adecco αλλά παραμένουν σε μεγάλο ποσοστό άνεργοι ή σε part-time δουλειές και θεωρείται ότι θα είναι η πρώτη από πολλές γενιές που θα ζήσουν χειρότερα από τους προηγούμενους.
Ο Τζον Κεισικ είναι Ρεπουμπλικάνος, κυβερνήτης του Οχάιο και ήταν συνυποψήφιος του Τραμπ για τη διεκδίκηση του προεδρικού χρίσματος. Σε πρόσφατο άρθρο του στο Foreign Affairs o συντηρητικός πολιτικός επιχειρηματολογεί στο κατά πόσο τα τελευταία 70 χρόνια οι δημοκρατίες του ελεύθερου εμπορίου επικράτησαν στην παγκόσμια οικονομία και λόγω αυτού του γεγονότος μειώθηκε δραματικά η φτώχια, οι αρρώστιες και ο κόσμος απέφυγε μια μεγάλη πολεμική σύγκρουση. Επισημαίνει ότι πλέον ο κόσμος υποφέρει από έλλειμα ηγεσίας.
Ο κόσμος δεν πιστεύει πλέον ότι οι ηγέτες του θα συντελέσουν προκειμένου η ζωή του να γίνει καλύτερη καθώς η οικονομική ανάπτυξη ευνοεί τους λίγους και όχι τους πολλούς. Ο πολιτικός λόγος δηλητηριάζεται από κομματισμό και από εγωκεντρισμό. Καταλήγει ότι προφανώς τα Αμερικάνικα συμφέροντα προηγούνται όλων των άλλων αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χτιστούν τείχη, να κλείσουν τις αγορές και να οδηγηθούν στον απομονωτισμό. Ο δρόμος μπροστά δεν είναι η υποχώρηση αλλά η συνεργασία και η έμπνευση ενός νέου παγκόσμιου οράματος μέσα από τις κοινές αξίες, τον αμοιβαίο σεβασμό και τον συμβιβασμό.
Ζούμε σε έναν κόσμο που η πρόκληση των χειρότερων συναισθημάτων του ανθρώπου είναι ο ρεαλιστικός πολιτικός λόγος και η επίκληση πανανθρώπινων αξιών γραφικοποιείται σαν ουτοπικός ρομαντισμός.
Αυτό συμβαίνει βεβαίως καθώς οι ηγεσίες των ρατσιστικών, ξενοφοβικών ακροδεξιών μορφωμάτων έχουν βγει από την περιθωριοποίηση και προβάλλουν σαν την μοναδική «αγνή» πρόταση καθώς για δεκαετίες δεν διαχειρίστηκαν εξουσία. Τα κλασσικά αστικά κόμματα κατόρθωσαν να σπιλώσουν ό,τι εκφράζουν και να θεωρείται ότι ο πολιτικός λόγος τους ενέχει ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα καθώς ταυτίστηκαν με τα συμφέροντα των λίγων. Τώρα ο κίνδυνος αφορά τη Δημοκρατία.
Οι εθνικιστές κατορθώνουν με τακτικιστικούς ελιγμούς να συντονίζονται ενόψει των Ευρωεκλογών παραβλέποντας τον παραλογισμό ότι η πολιτική τους άποψη στηρίζει τον απομονωτισμό. Το κυρίαρχο πολιτικό τους μήνυμά είναι ο αντισυστημικός εθνικισμός. Η αντίθεση προς την οικονομική και πολιτική ελίτ τους τρέφει. Ο Σαλβίνι προβάλλει ως το νέο αστέρι αυτού του χώρου ενώ ταυτόχρονα η πρώτη ενδοκυβερνητική σύγκρουση στην Ιταλία αφορά όπως καταγγέλλει ο αρχηγός των Πέντε Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο ότι με κάποια «σκοτεινή παρέμβαση» μετά το υπουργικό συμβούλιο προστέθηκαν μέτρα τα οποία ευνοούν την νομιμοποίηση ποσών που μπορεί να προέρχονται από «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος».
Ο Buckminster Fuller ένας από τους σημαντικότερους νεωτεριστές του 20ού αιώνα είχε δηλώσει ότι ποτέ δεν αλλάζεις τα πράγματα καταπολεμώντας την υπάρχουσα πραγματικότητα, αλλά για να αλλάξεις κάτι δομείς ένα νέο μοντέλο που θα κάνει το υπάρχον απαρχαιωμένο.
Αυτό όμως προϋποθέτει όχι στείρα άρνηση αλλά πίστη σε ένα νέο υπερβατικό όραμα που θα εμπνεύσει. Χρειαζόμαστε όμως στις εποχές που ζούμε μια ηγεσία άξια εμπιστοσύνης προκειμένου ο κόσμος να συστρατευτεί. Μια ηγεσία που θα δώσει την μάχη σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Σύμφωνα με τον Howard Elcock συγγραφέα και καθηγητή που ασχολούνταν με την πολιτική ηγεσία, είναι δύσκολος ο ορισμός της αλλά σίγουρα προϋποθέτει την κατανόηση των πολιτικών διαδικασιών και των πολιτικών αποτελεσμάτων.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδείξει ότι διαθέτει το κριτήριο, το ένστικτο και την ικανότητα να κινείται επιτυχημένα διαμέσου μιας εποχής με έντονες αναστατώσεις κρατώντας τον παλμό του κόσμου. Ο κ.Μητσοτάκης ενώ εκλέχθηκε στην ηγεσία του κεντροδεξιού χώρου ως ένας πολιτικός κοσμοπολίτης και φιλελεύθερος γρήγορα θεώρησε ότι έχει να κερδίσει διατηρώντας την ιστορική κληρονομιά του Αντώνη Σαμαρά και αποκτώντας ένα πιο σκληρό δεξιό προφίλ από πολιτικής άποψής, με πινελιές εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ από οργανωτικής.
Η βασική ηγετική διαφορά όμως είναι ότι ενώ ο κ.Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και ο κ. Μητσοτάκης αντιπολίτευση, ο κ.Τσίπρας παραμένει πιο αντισυστημικός από τον κ.Μητσοτάκη που είναι εκφραστής του παλιού συστήματος. Και στις επικείμενες εκλογές η εμπιστοσύνη στην ηγεσία θα είναι το κυρίαρχο ζητούμενο.
.jfif)
