Οι άχρηστες πληροφορίες για Ρούλα και Μάνο

Η δημοσιογραφική έρευνα είναι βεβαίως απαραίτητη και πολλές φορές ξεσκεπάζει εγκλήματα και κακουργήματα. Όταν όμως δίνει τη θέση της στο κουτσομπολιό, όχι μόνο δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στην ενημέρωση, αλλά αποπροσανατολίζει και την κοινή γνώμη

Αναφέρομαι βεβαίως στην υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου και του Μάνου Δασκαλάκη που βρίσκεται στην κορυφή της ειδησεογραφίας, αλλά πλέον ξεφεύγει από κάθε όριο σοβαρότητας.

Η ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό κι αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Συνεπώς είναι απορίας άξιο τί προσφέρει στην ενημέρωση του ελληνικού λαού να βγάζουν live τα κανάλια κάνοντας ζουμ στην διαδικασία της εκταφής στο νεκροταφείο;

Τί προσφέρει στην ενημέρωση αν η Ρούλα είχε εξωσυζυγική σχέση ή αν ο Μάνος είχε άλλη γυναίκα ή αν η Πισπιρίγκου έχει καταθέσει αίτηση διαζυγίου; Ποιον ενδιαφέρει αν ήταν ερωτευμένοι ή αν δεν ήταν και όλες αυτές οι άχρηστες πληροφορίες της κλειδαρότρυπας που διακινούνται δεξιά κι αριστερά και οι οποίες αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από το βασικό ερώτημα: «Ποιος ήταν ο δολοφόνος των τριών παιδιών και πώς τα σκότωσε;».

Το αν η Ρούλα κοιμάται σε μαλακό κρεβάτι στον Κορυδαλλό ή αν της ανάβει ο φύλακας με τον δικό του αναπτήρα, τί ώρα πάει στην τουαλέτα και αν έκανε μπικουτί στα μαλλιά ή αν δεν έκανε δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Όπως δεν μας ενδιαφέρει αν ο Μάνος το παίζει γαμπρός και τί ρούχα φοράει.

Έχει κανείς στοιχεία για το πώς έγιναν οι φόνοι να τα καταθέσει στη δικαιοσύνη να βοηθήσει τις έρευνες; Αυτό έχει σημασία… Η «τύχη» της Ρούλας και του Μάνου από εδώ και πέρα δεν απασχολεί κανένα σοβαρό άνθρωπο. Είναι άξιοι της μοίρας τους ή καλύτερα ανάξιοι της μοίρας τους.