Μια μέρα στην Εφορία…
Δεν μπορεί ρε σύντροφοι οι διάφοροι καρχαρίες να παίζουν τένις ελεύθεροι ή να γεμίζουν τις σαπιοκοιλιές τους με χαβιάρι και πουτίγκες και στις εφορίες καθημερινά να γράφονται δράματα και τραγωδίες με ανθρώπους που είναι στα πρόθυρα της αυτοκτονία γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια που βάζει διαρκώς η Tρόικα.
- Σήμερα το πρωί πήγα στην Εφορία της Καλλιθέας. Γεροντάκια, ανάπηροι, πεινασμένοι απελπισμένοι άνθρωποι, αξύριστοι νέοι με σκοτεινό βλέμμα, όλοι σε απόγνωση, με διάφορα χαρτιά στα χέρια να ανεβοκατεβαίνουν ορόφους, εκλιπαρώντας τον έφορα για μια διευθέτηση των οφειλών τους.
- Και τι να σου κάνουν και οι διευθυντές της εφορίας που τους έχουν βάλει το μαχαίρι στο λαιμό και τους ζητάνε είσπραξη των δόσεων και ας πεθάνει ο άλλος που δεν έχει να τις δώσει.
- Και μέσα σε όλα αυτά μικροβιοτέχνες και εμποράκοι της γειτονιάς που περιμένουν να τους βάλουν φυλακή γιατί δεν έχουν να πληρώσουν ούτε μια δόση χρεών 200 ευρώ το μήνα που με ρώταγαν όλοι τους γεμάτοι θυμό:
- Καλά εμάς θα μας βάλουν φυλακή αύριο- μεθαύριο. Τους μεγάλους που χρωστάνε εκατομμύρια σε ΦΠΑ, ταμεία και εφορίες μέχρι πότε θα τους προστατεύουν;
- Ξέρετε τι φοβάμαι ότι θα βγει από αυτόν τον τρόμο, το θυμό και τις δάκρυα στις εφορίες;
- Το ξέσπασμα του ηφαιστείου που θα παρασύρει με τη λάβα του τα πάντα στην ελληνική κοινωνία.
- Και τότε όλα θα έχουν τελειώσει!