Η ένταση γύρω από την Ταϊβάν και οι ξεκάθαρες σχέσεις της Ελλάδας με την Κίνα
Τον περασμένο Νοέμβριο ο Αμερικανός πρόεδρος είχε μια διαδικτυακή συνάντηση με τον Κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ, συνάντηση που θεωρήθηκε θετικότατη εξέλιξη.
Διεθνείς αναλυτές έκαναν λόγο τότε για σοβαρή προσπάθεια ομαλοποίησης των σχέσεων των δύο χωρών ανάλογη με εκείνη που είχε επιχειρήσει ο Χένρι Κίσιγκερ με την επίσκεψή του στο Πεκίνο, πριν από 50 χρόνια.
Εκτοτε οι δύο ηγέτες συνομίλησαν συνομίλησαν πέντε φορές με την κατάσταση στο στενό της Ταϊβάν να παραμένει εδώ και χρόνια ένα βασικό αγκάθι παρά το γεγονός ότι η αρχή της μίας Κίνας αποτελεί τη βάση των σινοαμερικανικών σχέσεων.
Στη λεκτική επίθεση του Πεκίνου με αφορμή την επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν, ο Λευκός Οίκος επέλεξε να κρατήσει χαμηλούς τόνους.
Η απόφασή του όμως να προχωρήσει σε στρατιωτικά γυμνάσια ευρείας κλίμακας σε έξι ζώνες γύρω από την Ταϊβάν, πάνω σε πολυσύχναστες θαλάσσιες εμπορικές οδούς ήταν ένα σαφές μήνυμα αμφισβήτησης κάθε αποσχιστικής τάσης. Διότι υπενθύμισε ότι αντιμετωπίζει την Ταϊβάν ως κομμάτι της κινεζικής επικράτειας που τώρα μπορεί μεν να αυτοδιοικείται αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον θα επιστρέψει επισήμως υπό τον δικό του έλεγχο.
Το Πεκίνο λοιπόν δεν κρύβει ότι επιθυμεί την ειρηνική επανασύνδεση με την Ταϊπέι, την ίδια ώρα η Ουάσινγκτον εξοπλίζει το νησί για να καταστήσει πολύ υψηλό για την Κίνα το κόστος ενδεχόμενης στρατιωτικής προσάρτησης της.
Αρα λοιπόν οι Αμερικανοί έμμεσα ή αμεσα θα εμπλακούν σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης.
Για την Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, κάτι που φάνηκε από τη συνάντηση που είχε ο Νίκος Δένδιας στο περιθώριο της συνόδου των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Η διαβεβαίωση που έλαβε από τον Κινέζο αξιωματούχο ότι στηρίζει την εδαφική ακεραιότητα, στην κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας απέναντι στις προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει είναι κάτι περισσότερο από πολύτιμη σε αυτή τη χρονική συγκυρία. Διότι η Τουρκία ετοιμάζεται να στείλει επιστολή στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ και το Πεκίνο έχει διαμηνύσει ότι κανένα σημείο στο στενό της Ταϊβάν δεν μπορεί να θεωρηθεί διεθνή ύδατα. Επομένως ήταν μονόδρομος για την ελληνική πλευρά να καταδικάσει τον αναθεωρητισμό της προέδρου της Αμερικανικής βουλής των Αντιπροσώπων.
Η τοποθέτηση του επικεφαλής της ελληνικης διπλωματίας ήταν πιο ξεκάθαρη ακόμη και από τη θέση της Κομισιόν που για άλλη μια φορά εξέδωσε μια τυπική απάντηση.
«Ενθαρρύνουμε την ειρηνική επίλυση των ζητημάτων μεταξύ των δύο πλευρών. Οι εντάσεις θα πρέπει να επιλυθούν μέσω διαλόγου. Οι κατάλληλοι δίαυλοι επικοινωνίας θα πρέπει να διατηρηθούν για να μειωθούν οι κίνδυνοι από εσφαλμένους υπολογισμούς» ήταν η δήλωση του εκπροσώπου της ΕΕ προσθέτοντας ότι η ΕΕ έχει «μια ξεκάθαρη πολιτική υπέρ της Ενιαίας Κίνας», αναγνωρίζοντας την κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ως της μόνης νόμιμης κυβέρνησης της Κίνας ενώ επιδιώκει παράλληλα «φιλικές σχέσεις και στενή συνεργασία με την Ταϊβάν».
Το πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι όπως και στον πόλεμο στην Ουκρανία οι θέσεις των χωρών μελών δεν είναι ταυτόσημες. Η Λιθουανία, η Σλοβακία και η Πολωνία αλλά και η Τσεχία έχουν εντείνει τις σχέσεις τους με την Ταϊβάν και θεωρούν όλο και περισσότερο το νησί ως εταίρο. Η Τσεχία μάλιστα έχει την προεδρία του Ευρωπαϊκού συμβουλίου αυτό το εξάμηνο και καθόλου τυχαία δεν ήταν η συνάντηση που είχε χθες ο Νίκος Δένδιας με τον Τσέχο ομολογό του. Διότι σε καμία περίπτωση η Ελλάδα δεν θα αποκλίνει από την επίσημη θέση των Βρυξελλών, θα εργαστεί όμως ώστε οι διατυπώσεις τους να καλύπτουν πλήρως τα ελληνικά συμφέροντα.