Πώς οι δύο πόλεμοι στην Ουκρανία και Μέση Ανατολή θα επηρεάσουν τις αμερικανικές εκλογές

Λιγότερος από ένας μήνας απομένει μέχρι τις αμερικανικές εκλογές και τα δύο μέτωπα του πολέμου στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή είναι ανοιχτά και όλα δείχνουν ότι θα είναι δύο καυτά θέματα που θα «κληρονομήσει» ο νέος ή η νέα πρόεδρος των ΗΠΑ.

Παραδοσιακά οι Αμερικανοί ψηφοφόροι ψηφίζουν με γνώμονα την εσωτερική πολιτική, όμως αυτή τη φορά με τον φόβο μια γενικευμένης περιφερειακή σύρραξης με την εμπλοκή του Ιράν, η αμερικανική εξωτερική πολιτική θα παίξει ρόλο. Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι όπως και όλος ο πλανήτης ανησυχούν με ενδεχόμενη εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου αλλά και με ενδεχόμενη άνοδο του πληθωρισμού.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι, δεν θέλουν να εμπλακούν άμεσα στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αν και θεωρούν υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ διαδραματίζουν θετικό ρόλο στην επίλυση των προβλημάτων. Εδώ παίζει ρόλο ότι πολλοί Αμερικανοί πολίτες είναι Εβραίοι αλλά και μουσουλμάνοι. Οι περισσότεροι Αμερικανοί ψηφοφόροι σύμφωνα με μια έρευνα του Αυγούστου από το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων του Σικάγο τάσσονται σε ποσοστό περί του 60%, υπέρ της στρατιωτικής υποστήριξης του Ισραήλ από τις ΗΠΑ έως ότου η Χαμάς απελευθερώσει όλους τους ομήρους, ενώ οι μισοί Αμερικανοί τάσσονται υπέρ μιας τέτοιας υποστήριξης έως ότου η Χαμάς διαλυθεί πλήρως. Οι Παλαιστίνιοι βλέπουν την υποστήριξή της στην Αμερική να μειώνεται, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Gallup.

Ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει επαναλάβει επανειλημμένα την υποστήριξή του προς το Ισραήλ αν και οι Δημοκρατικοί είναι διχασμένοι κάνοντας πολύ δύσκολη τη δουλειά της Χάρις και της θέσης που πρέπει να πάρει. Πολύ περισσότερο που δεν έχει καταφέρει να συγκεντρώσει την υποστήριξη μεταξύ της αραβοαμερικανικής κοινότητας. Η Κάμαλα Χάρις ενδεχομένως να ακολουθήσει σκληρότερη γραμμή έναντι του Νετανιάχου για τη Γάζα και δεν μπορεί να διακινδυνεύσει το ενδεχόμενο να φανεί ήπια έναντι του Ιράν, με το οποίο οι ΗΠΑ έχουν τη δική τους μακρά ιστορία ανταγωνισμού, που χρονολογείται στην κρίση των ομήρων του 979-81. Αλλά και ο Τραμπ είναι υπερ του Ισραήλ ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι είναι εδώ και καιρό επίσης αμείλικτοι απέναντι στο Ιράν. Η τελευταία κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή βολεύει απόλυτα το αφήγημά του Τραμπ που κατηγορεί τους Δημοκρατικούς για αδύναμη ηγεσία στην εξωτερική πολιτική. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου θα προτιμούσε πιθανότατα έναν πιο υποστηρικτικό Ρεπουμπλικανικό Λευκό Οίκο με επικεφαλής τον Ντόναλντ Τραμπ.

Στο μέτωπο της Ουκρανίας τώρα ο Τραμπ δεν έχει κρύψει τη συμπάθειά του για τον Βλάντιμρ Πούτιν. Ο πρώην πρόεδρος επαναλαμβάνει ότι αυτός, αν επικρατήσει, θα τελειώσει άμεσα τον πόλεμο με διαπραγματεύσεις μια ρητορική που ακούγεται ευχάριστη και θα μπορούσε να είναι το κλειδί για νίκη των Ρεπουμπλικάνων σε κάποιες από τις κρίσιμες πολιτείες στις εκλογές της 6^ης Νοεμβρίου, όπου η μάχη ίσως να κριθεί για μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους. Αλλά για τους Δημοκρατικούς μια αλλαγή πλεύσης της τελευταίας στιγμής θα μπορούσε να αποδειχτεί καταστροφική. Για αυτό και η Κάμαλα Χάρις επαναλαμβάνει ότι οι ΗΠΑ δεν θα αφήσουν τον Βλάντιμιρ Πούτιν να νοιώσει νικητής.