Φωτιά στο Μάτι: Το απάνθρωπο ελληνικό κράτος και το κουρέλιασμα του δημοσίου συμφέροντος

Αυτό είναι το θλιβερό συμπέρασμα που προκύπτει από την έφεση που άσκησε το ελληνικό Δημόσιο κατά της απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου της Αθήνας που πριν λίγους μήνες δικαίωσε τους πρώτους συγγενείς θυμάτων από τη φονική φωτιά στο Μάτι.

Σκόπιμα λοιπόν το κράτος διαστρεβλώνει την έννοια του δημοσίου συμφέροντος (της κοινωνίας δηλαδή) με την έννοια της δημόσιας διοίκησης, την έννοια του κοινού καλού με τα συμφέροντα του κρατικού μηχανισμού.

Δυστυχώς το ελληνικό Δημόσιο επικαλείται στην έφεσή του έξι λόγους, χαρακτηρίζοντας την πυρκαγιά «περιστατικό ανωτέρας βίας», ενώ επιρρίπτει ευθύνες και στους ίδιους τους πολίτες, καθώς όπως αναφέρει υπήρξε ενημέρωση προς τους φορείς και τους πολίτες τόσο για τον επικείμενο κίνδυνο με δελτίο Τύπου της ΓΓΠΠ όσο και για τα μέτρα αντιμετώπισης του. Μέτρα, που όπως υποστηρίζει, σε πολλές περιπτώσεις δεν ακολουθήθηκαν, όπως η οδηγία «μην εγκαταλείπετε το κτίριο εκτός αν η διαφυγή σας είναι πλήρως εξασφαλισμένη».

Δείχνει το πιο σκληρό του πρόσωπο για να μην δοθούν αποζημιώσεις στα θύματα. Μέσω του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, το Δημόσιο ασκεί έφεση κατά της απόφασης με την οποία είχε επιδικασθεί χρηματική αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης σε πέντε συγγενείς μιας 77χρονης γυναίκας-θύματος, ύψους 300.000 ευρώ. Χωρίς καμία ντροπή απέναντι σε 104 ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα το 2008. Μπλέκει δηλαδή την έννοια του δημοσίου συμφέροντος με το συμφέρον της δημόσιας διοίκησης!

Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην έφεση, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημα του περί έκδοσης προδικαστικής απόφασης με σκοπό τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης καθώς προέκυψαν ζητήματα για τα οποία απαιτούνται ειδικές επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις. Και συγκεκριμένα: η «αιφνίδια μεταβολή του καιρού», η «σπανιότητα και ιδιαιτερότητα της τόσο ραγδαίας αύξησης της έντασης των ανέμων σε τοπικό επίπεδο», η «αντικειμενική αδυναμία πτήσης των εναέριων μέσων κατά τις απογευματινές ώρες του ένδικου δυστυχήματος λόγω καιρικών συνθηκών», η «αντικειμενική αδυναμία κατάσβεσης του πύρινου μετώπου από τις εναέριες και επίγειες δυνάμεις λόγω της έντασης και του μεγέθους (πλάτους, ύψους) της πυρκαγιάς».

Ισχυρίζεται δε πως «από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι τυχόν εισήγηση του ΠΣ για οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση των κατοίκων θα μπορούσε χρονικά και τεχνικά να πραγματοποιηθεί και να ολοκληρωθεί πριν την έλευση του θερμικού κύματος που προηγείτο της φωτιάς, δηλαδή με ασφαλή και αίσια κατάληξη για τους κατοίκους». Αντιθέτως σημειώνει, πως ακόμα και αν η Πυροσβεστική εισηγείτο την εκκένωση των πολιτών, δεν είναι βέβαιο ότι θα ολοκληρωνόταν επιτυχώς. «...Δεν είχε υλοποιηθεί το σύστημα ειδοποίησης 112, οι οδοί εντός και πέριξ των οικισμών είναι μικροί και δαιδαλώδεις (χωρίς ρυμοτομία και με αδιέξοδα), η πυρκαγιά εξαπλωνόταν με μεγάλη ταχύτητα και από μεγάλο ύψος μέσω καυτρών (που δημιουργούσαν εστίες φωτιάς προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις εκκένωσης), η απόσταση από το μέτωπο της πυρκαγιάς έως την ακτογραμμή ήταν μόλις 5 χιλιόμετρα, οι άνεμοι έπνεαν με εντάσεις 10 και 11 μποφόρ, δεν υπήρχε ασφαλές καταφύγιο για τον πληθυσμό εκτός από τις οικίες και τα κτίσματα τα οποία θα εκκενώνονταν (με δεδομένο ότι δεν θα ήταν δυνατόν όλος ο πληθυσμός να χωρέσει στις ακτές)…».

Σχετικές ειδήσεις

Αποζημίωση Μάτι: Το Δημόσιο άσκησε έφεση - Επικαλείται αιφνίδια μεταβολή καιρού

Δίκη για το Μάτι: Ένταση στο δικαστήριο - «Ντροπή δε σέβεστε τους νεκρούς»

Δίκη για το Μάτι: «Δεν υπήρχε εντολή για εναέρια επιτήρηση», καταθέτει ο πραγματογνώμονας Λιότσιος