Η σημασία της σημερινής εορτής της Αναλήψεως του Χριστού

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μετά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, δεν εγκατέλειψε αμέσως τον κόσμο, αλλά συνέχισε για σαράντα ημέρες να εμφανίζεται στους μαθητές Του (Πράξ.1,3). Αυτές οι μεταναστάσιμες εμφανίσεις Του προς αυτούς είχαν πολύ μεγάλη σημασία. Έπρεπε οι πρώην δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να βιώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Διδασκάλου τους και να αποβάλλουν κάθε δισταγμό και ψήγμα απιστίας για Εκείνον.

Την τεσσαρακοστή λοιπόν ημέρα, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Λουκά, ο Κύριος τους μαθητές του «εξήγαγε έξω έως τη Βηθανία», στο όρος των Έλαιών όπου συνήθως προσηύχετο. «Και αφού σήκωσε τα χέρια του, τους ευλόγησε». (Λουκά 24,50) και «ευλογώντας τους, εχωρίσθηκε απ’ αυτούς και εφέρετο πρός τα πάνω, στον ουρανό» μέχρι που τον έχασαν από τα μάτια τους. Και μετά αφού Τον προσκύνησαν επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ με χαρά μεγάλη και έμεναν συνεχώς στο ναό υμνολογώντας και δοξολογώντας το Θεό.

Ο ευαγγελιστής Μάρκος, περιγράφοντας πιο λακωνικά το θαυμαστό και συνάμα συγκινητικό γεγονός, αναφέρει πως μετά από την ρητή αποστολή των μαθητών σε ολόκληρο τον κόσμο κηρύττοντας και βαπτίζοντας τα έθνη, «ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού. Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων» (Μαρκ.16,19-20).

Αυτή η ευλογία είναι πια η αρχή της Πεντηκοστής. Ο Κύριος ανέρχεται για να μας στείλει το παράκλητο Πνεύμα, όπως λέγει το τροπάριο της εορτής: «Ανυψώθηκες στη δόξα, Χριστέ Θεέ μας, αφού χαροποίησες τους μαθητές σου με την επαγγελία του Αγίου Πνεύματος και βεβαιώθηκαν από την ευλογία σου».

Η Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί αναμφίβολα το θριαμβευτικό πέρας της επί γης παρουσίας Του και του απολυτρωτικού έργου Του. «Ανελήφθη εν δόξη» για να επιβεβαιώσει την θεία ιδιότητά Του στους παριστάμενους μαθητές Του. Για να τους στηρίξει περισσότερο στον τιτάνιο πραγματικά αγώνα, που Εκείνος τους ανάθεσε, δηλαδή τη συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του για το ανθρώπινο γένος.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανήλθε στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίμιο Αίμα Του. Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού στους ένδοξους ουρανούς, όμως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δημιουργίας. Άφησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστημένο, αφθαρτοποιημένο και θεωμένο σώμα Του, για να είναι το μέσον της σωτηρίας όλων των ανθρωπίνων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. Νοητή ψυχή του σώματός Του είναι ο Θεός Παράκλητος, «το Πνεύμα της αλήθείας» (Ιωάν. 15,26), ο Οποίος επεδήμησε κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραμείνει ως τη συντέλεια του κόσμου.

Η σωτηρία συντελείται με την οργανική συσσωμάτωση των πιστών στο θεανδρικό Σώμα του Χριστού. Αυτό εννοούσε, όταν υποσχόταν στους μαθητές Του: «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28,20).

Ποια είναι λοιπόν η σημερινή εορτή της Αναλήψεως;

"Είναι μεγάλη και αξιοσέβαστη, αγαπητέ μου, και υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική, και είναι αντάξια της γενναιοδωρίας του Θεού που την καθιέρωσε.

Γιατί σήμερα συμφιλιώθηκε τὸ ἀνθρώπινο γένος μὲ τὸ Θεό. Σήμερα διαλύθηκε ἡ παλιὰ ἐχθρότητα καὶ τερματίστηκε ὁ μακροχρόνιος πόλεμος. Σήμερα ἐπανῆλθε στοὺς ἀνθρώπους μία ἀξιοθαύμαστη εἰρήνη, τὴν ὁποία ποτὲ στὸ παρελθὸν δὲν περίμεναν οἱ ἄνθρωποι.

Γιατί ποιὸς ἤλπιζε πὼς ἐπρόκειτο νὰ συμφιλιωθεῖ ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἄνθρωπο, ὄχι γιατί θὰ ἦταν ποτὲ δυνατὸν ὁ Κύριος νὰ μισήσει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ γιατί ὁ ἄνθρωπος, ὁ δοῦλος, ἦταν ἀπρόθυμος. Ὄχι γιατί ὁ Κύριος ἦταν ἄσπλαχνος, ἀλλὰ γιατί ὁ δοῦλος ἦταν ἀχάριστος. Θέλεις νὰ μάθεις μὲ ποιὸν τρόπο ἐξοργίσαμε τὸν φιλάνθρωπο καὶ ἀγαθὸ Κύριό μας; Γιατί εἶναι σωστὸ νὰ μάθεις τὴν αἰτία τῆς παλιᾶς ἔχθρας μας, γιὰ νὰ θαυμάσεις τὴ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ὅταν δεῖς πὼς μᾶς τίμησε ἐνῶ ἤμασταν ἐχθροὶ καὶ ἀντίπαλοί Του, καὶ γιὰ νὰ μὴ νομίσεις πὼς ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ ὀφείλεται σὲ δικά μας κατορθώματα, καὶ γιὰ νὰ μάθεις τὸ μέγεθος τῆς χάρης καὶ τῆς εὐεργεσίας Του καὶ νὰ μὴν πάψεις ποτὲ νὰ Τὸν εὐχαριστεῖς γιὰ τὶς ἄπειρες δωρεές Του.[...]
Καὶ γιὰ νὰ καταλάβεις πὼς δὲν μισοῦσε τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἀλλὰ ἀπεχθανόταν τὴν ἀνθρώπινη κακία. Ἐκεῖνος ποὺ εἶπε: «Θὰ ἐξαφανίσω τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔπλασα, ἀπ’ τὸ πρόσωπο τὴ γής», λέει στὸν ἄνθρωπο: «Εἶναι καιρὸς ὁ κάθε ἄνθρωπος νὰ ἔλθει σὲ Μένα». Ἐὰν μισοῦσε τὸν ἄνθρωπο, δὲ θὰ συζητοῦσε μαζί του. Τώρα ὅμως βλέπεις ὄτι ο Κύριος ὄχι μόνο δὲν θέλει νὰ κάνει ἐκεῖνο ποὺ ἀπείλησε νὰ κάνει, ἀλλὰ καὶ ὅτι δίνει ἐξηγήσεις στὸν δοῦλο Του καὶ συζητᾶ μαζί του σᾶ νὰ εἶναι ἰσότιμος φίλος Του καὶ τοῦ λέει ποιὲς εἶναι οἱ αἰτίες τῆς καταστροφῆς ποὺ πρόκειται νὰ γίνει, ὄχι γιὰ νὰ μάθει ὁ ἄνθρωπος τὶς αἰτίες, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὶς κάνεις γνωστὲς στοὺς συνανθρώπους του κι ἔτσι νὰ τοὺς κάνει πιὸ προσεκτικούς. Ἀλλὰ ὅπως εἴπαμε καὶ προηγουμένως, τόσο κακὴ διαγωγὴ δείξαμε οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ παλιά, ὥστε λίγο ἔλειψε νὰ μᾶς ἐκδιώξει ὁ Θεὸς κι ἀπ’ τὴ γῆ.

Ἀλλὰ ἐμεῖς ποὺ τότε ἀποδειχθήκαμε ἀνάξιοι νὰ κατοικοῦμε στὴ γῆ, σήμερα ἀνεβήκαμε στοὺς οὐρανούς. Εμείς ποὺ ἀποδειχθήκαμε ἀνάξιοι νὰ ἐξουσιάσουμε τὴ γῆ, ἀνεβήκαμε στὴν οὐράνια Βασιλεία, περάσαμε πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἀγγίξαμε τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. Και τὸ γένος ἐκεῖνο, ποὺ φύλαγαν τὰ Χερουβὶμ τὸν παράδεισο γιὰ νὰ μὴν μπεῖ μέσα, αὐτὸ τὸ γένος σήμερα βρίσκεται πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὰ Χερουβίμ. Ἀλλὰ πῶς ἔγινε αὐτὸ τὸ ἀξιοθαύμαστο καὶ μεγαλειῶδες γεγονός; Πῶς ἀνεβήκαμε τόσο ψηλὰ ἐμεῖς ποὺ ἤμασταν τόσο ἁμαρτωλοί, ἐμεῖς ποὺ ἀποδειχθήκαμε ἀνάξιοι γιὰ νὰ κατοικοῦμε τὴ γῆ καὶ νὰ τὴν ἐξουσιάζουμε; Πῶς σταμάτησε ὁ πόλεμος; Πῶς ἔπαψε ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ; Πῶς; Γιατί αὐτὸ εἶναι τὸ πλέον ἀξιοθαύμαστο, ὅτι δηλαδὴ δὲν ζητήσαμε τὴν εἰρήνη ἐμεῖς ποὺ περιφρονούσαμε ἄδικα τὸν Θεό, ἀλλὰ μᾶς κάλεσε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ δίκαια ἦταν ἀγανακτισμένος ἐναντίον μας, καὶ ἔτσι μᾶς ἔφερε τὴν εἰρήνη. «Εἴμαστε ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὁ Θεὸς μ’ ἐμᾶς ὡς ἀντιπροσώπους Του σᾶς παρακαλεῖ». Καὶ γιατί αὐτό; Εκείνος περιφρονήθηκε ἄδικα ἀπὸ ἐμᾶς, καὶ ὁ Ἴδιος μας παρακαλεῖ; Ναί, γιατί εἶναι Θεὸς καὶ παρακαλεῖ ὡς φιλόστοργος Πατέρας ποὺ εἶναι.
Καὶ πρόσεξε τί γίνεται, Μεσίτης εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς παρακαλεῖ, κι ὄχι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἀρχάγγελος, οὔτε κάποιος ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες Του. Καὶ τί κάνει ὁ Μεσίτης; Αὐτὸ ποὺ κάνει κάθε μεσίτης. Ὅπως ἀκριβῶς ὅταν δύο ἄνθρωποι μισοῦνται μεταξύ τους καὶ δὲ θέλουν νὰ συμφιλιωθοῦν, πηγαίνει κάποιος καὶ μπαίνει στὴ μέση καὶ δίνει τέλος στὴν ἔχθρα τους, ἔτσι ἐνήργησε καὶ ὁ Χριστός. Ὁ Θεὸς ἦταν θυμωμένος ἐναντίον μας, ἐμεῖς ἀποστρεφόμασταν τὸν Θεό, τὸν φιλάνθρωπο Κύριό μας, καὶ ὁ Χριστὸς μπῆκε στὴ μέση καὶ μᾶς συμφιλίωσε. Ἀλλὰ μὲ ποιὸν τρόπο μπῆκε στὴ μέση ὁ Χριστός; Πῆρε ἐπάνω του Ἐκεῖνος τὴν τιμωρία ποὺ μᾶς ἐπέβαλε ὁ Πατέρας καὶ ὑπόμεινε καὶ τὴν τιμωρία καὶ τὶς προσβολὲς ποὺ τοῦ ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι στὴ γῆ.Θέλεις νὰ μάθεις μὲ ποιὸν τρόπο τὰ δέχτηκε καὶ τὰ δύο; «Ὁ Χριστὸς –λέει ὁ Παῦλος- μᾶς ἐξαγόρασε ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ νόμου μὲ τὸ νὰ γίνει ὁ Ἴδιος κατάρα, γιὰ τὴ σωτηρία μας». Εἶδες πῶς δέχτηκε τὴν τιμωρία ποὺ ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό, δὲς καὶ πῶς ὑπέμεινε τὶς προσβολὲς τῶν ἀνθρώπων, «Οἱ βρισιὲς ἐκείνων ποὺ σὲ βρίζαμε – λέει- ἔπεσαν σ’ ἐμένα». Εἶδες μὲ ποιὸν τρόπο διέλυσε τὴν ἔχθρα, πῶς δὲν ἔπαψε νὰ κάνει τὰ πάντα, καὶ νὰ πάσχει καὶ νὰ ἐνδιαφέρεται πρὶν ἀνεβάσει τὸν ἐχθρὸ καὶ ἀντίπαλο (τὸν ἄνθρωπο) κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ νὰ τὸν καταστήσει φῖλο Του;

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου"

Από το dogma.gr

Σχετικές ειδήσεις

• Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ: Ορισμένοι θέλουν να φανεί ότι η Ορθοδοξία είναι χωρισμένη
• Τον Άγιο Αγαθάγγελο τίμησαν στην Φλώρινα
• Πρόσκληση Αρχιεπισκόπου Αμερικής: Κάνετε το καλοκαίρι διακοπές στην Ελλάδα