Δεκαπενταύγουστος στο εγκαταλελειμμένο χωριό της Κουμαριάς Τρικάλων

Αποστολή: Λευτέρης Παρτσάλης

Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί γύρω στις 7:30.

Ο δρόμος από τα Τρίκαλα στην αρχή γεμάτος ευθείες. Περάσαμε ανάμεσα από διάφορα χωριά του κάμπου, αλλά και χωράφια γεμάτα καπνά καλαμπόκια και βαμβάκια. Λίγα χιλιόμετρα πιο μετά άρχισαν οι στροφές. Εκεί ανταμωθήκαμε με κοπάδια από βοοειδή, που κάθονταν στις άκρες του δρόμου. Παντού έβλεπες διάσπαρτα μαντριά με τα τσοπανόσκυλα να τα φυλάνε.

0106

0206

0306

0406

0506

0606

Αρκετή ώρα μετά συναντήσαμε μία ταμπέλα που έδειχνε ένα χωματόδρομο. Ανάμεσα στις μπαλωθιές έβλεπες το όνομα του χωριού, «Κουμαριά».

Μετά από τρία χιλιόμετρα κακοτράχαλου χωματόδρομου εμφανίστηκαν μπροστά μας τα ερείπια του χωριού. Διάσπαρτα πετρόχτιστα μισογκρεμισμένα σπίτια, το σχολείο και πάνω από αυτά η εκκλησία.

Περίπου τριακόσιοι Κουμαριώτες και Αγρελιώτες μαζεύτηκαν σε αυτό το αντάμωμα για να παρακολουθήσουν τη θεία λειτουργία και μετά την αρτοκλασία, να καθίσουν στα τραπέζια όπου σερβίρεται προβατίνα με κριθαράκι και κρασί.

0105

0205

0305

0405

0505

Εδώ, στην Κουμαριά ο εορτασμός της Παναγίας δεν πραγματοποιείται όπως σε άλλα μέρη της Ελλάδας με πανηγύρια και χορούς, αλλά ήσυχα και κατανυκτικά.

0109

0209

0309

0409

0509

0609

0709

0809

0909

Κατά τη διάρκεια του φαγητού ακούγονταν ψαλμωδίες και μόνο μετά το πέρας αυτού όσοι είχαν μείνει χόρεψαν τα χαρακτηριστικά μπεράτικα τραγούδια της περιοχής.

0102

0202

Η Κουμαριά κάνει την εμφάνισή της στον χάρτη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν οι κάτοικοι της Νέας Σμόλιας μετακινήθηκαν τρία χιλιόμετρα ορεινότερα.

Εικάζεται ότι το καλύτερο κλίμα ήταν ο λόγος μετακίνησης. Από το 1910 μέχρι το 1978 η Κουμαριά έφτασε να μετρά περίπου 400 κατοίκους και είχε το δικό της σχολείο.

Η αστυφιλία που άρχισε μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο άδειασε σταδιακά το χωριό. Το 1978 εγκατέλειψε το χωριό και ο τελευταίος κάτοικος.

Οι περισσότεροι έφυγαν για την κοντινή Αγρελιά, τα Τρίκαλα, τη Λάρισα, την Αθήνα και το εξωτερικό.

Έκτοτε, η βλάστηση κατάπιε κυριολεκτικά τα μονοπάτια, την πλατεία και τα κτήρια.

Περιπλανήθηκα λίγο ανάμεσα στα σπίτια και προσπαθούσα να φανταστώ πως να ήταν η ζωή σε ετούτο το μέρος του κόσμου.

Η εκκλησία που χτίστηκε το 1908, μετά την εγκατάλειψη του χωριού συντηρήθηκε και εξακολουθεί να συντηρείται από τη Μητρόπολη.

Με ορμητήριο αυτή λοιπόν και με αφορμή τον εορτασμό της Παναγίας τα παιδιά του τότε, που γέμιζαν με φωνές τους δρόμους του χωριού, επιστρέφουν μία φορά το χρόνο με τις οικογένειές τους και από το ύψωμα της Εκκλησίας κοιτάζουν τα ερείπια των σπιτιών που μεγάλωσαν.