Γιορτή της μητέρας 2020: Εργαζόμενη μητέρα την εποχή του Covid-19: Τι έχασα και τι κέρδισα

Όταν η μεγάλη μου κόρη γύρισε πέρυσι από το σχολείο για πρώτη φορά με μια χειροτεχνία κι ένα λουλούδι «για τη μαμά που γιορτάζει την Κυριακή», υπήρξε η σχετική συγκίνηση, αλλά και πάλι, ολοκληρώθηκε όλο το «σκηνικό» κάπου εκεί. Φέτος όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτή την Κυριακή, η μαμά γιορτάζει και θα γιορτάσει με όλους τους τρόπους και κυρίως με το να την κακομάθουν οι υπόλοιποι «όσο δεν πάει» - έστω για μία μόνο ημέρα. Τι άλλαξε; Μα, ζούμε στην εποχή του κορωνοϊού και όλα έχουν αλλάξει…

Ομολογώ πως δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον νέο κορωνοϊό, παρά μόνο ως «κάτι, που μπορεί και να έρθει και μπορεί και να αρρωστήσουμε». Το γεγονός ότι τα παιδιά δεν φαίνονταν να κινδυνεύουν πολύ, με καθησύχαζε και δεν φανταζόμουν ποτέ όλα όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν από τα μέσα Μαρτίου και μετά. Ξαφνικά λοιπόν, η συζήτηση κυλούσε γύρω από το αν θα κλείσουν τα σχολεία. Και τα σχολεία έκλεισαν. Την επομένη του κλεισίματος των σχολείων, ανακοινώθηκε πως πρέπει να εργαστώ από το σπίτι. «Τηλεργασία» ήταν η νέα καθημερινότητα. Πίσω από την τηλεργασία όμως, έπρεπε πλέον να χωρέσουν δύο έννοιες: Η μητέρα και η επαγγελματίας. Γιατί το να δουλεύεις από το σπίτι «παρέα» με δύο νήπια, 2 και 4 ετών, είναι δύσκολο. Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο φαίνεται.

Μετά από αρκετά σκαμπανεβάσματα και ψυχολογικές, κυρίως, μεταπτώσεις, η οικογένειά μας βγήκε έναν ρυθμό και η νέα μας καθημερινότητα έγινε γρήγορα συνήθεια. Εγώ στο σπίτι με τα παιδιά, ο σύζυγος να συνεχίζει να πηγαίνει στη δουλειά, ευτυχώς σε σχεδόν διαφορετικό ωράριο, μας επέτρεψε να βρούμε ένα μοτίβο και να μπορούμε και οι δύο να συνεχίσουμε να δουλεύουμε και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των παιδιών. Μέσα από αυτή την κατάσταση όμως και αφού κατά κάποιον τρόπο «παγιώθηκε» μπόρεσα να διακρίνω τα θετικά της και τα αρνητικά της, που φτιάχνουν τελικά ένα σχεδόν σταθερό ισοζύγιο.

Ξεκινώντας από τα θετικά, ας μιλήσουμε για τον χρόνο με τα παιδιά, γιατί ο χρόνος στο σπίτι με τα παιδιά δεν είναι ποτέ αρκετός. Το μόνιμο παράπονο μιας εργαζόμενης μητέρας είναι πως περνάει καθημερινά λίγο χρόνο με τα παιδιά της. Ε αυτό, άλλαξε ολοκληρωτικά. Τώρα ο χρόνος με τα παιδιά και δίπλα στα παιδιά είναι απεριόριστος. Ακόμα και τις ώρες που εργάζομαι, όταν ακούσω γέλια ή κλάματα, πετάγομαι να δω τι συνέβη και με αυτόν τον τρόπο, είμαι πάντα «εκεί». Ως συνέπεια αυτού, όλοι μας ως οικογένεια, κερδίσαμε ποιοτικό χρόνο μαζί. Άπειρες οι ασχολίες όλο αυτό το διάστημα. Από το μαγείρεμα που γινόταν παιχνίδι γιατί δεν είχαμε το άγχος «να μην αργήσουμε» – όπως και όλες οι «δουλειές του σπιτιού» – μέχρι χειροτεχνίες, κατασκευές, ποδήλατο στην αυλή, ζωγραφιές, πλαστελίνες, όλα όσα μπορούσα (ή δεν μπορούσα καν) να φανταστώ, τα κάνουμε τώρα στο σπίτι. Και περνάμε καλά, διασκεδάζουμε, αγαπιόμαστε ακόμα περισσότερο και ο ένας μαθαίνει πραγματικά τον άλλον.

Όλη αυτή η εγγύτητα όμως, έχει και τα αρνητικά της. Διότι αν την εποχή του covid-19 κέρδισα πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά μου, έχασα χρόνο από τον εαυτό μου. Διότι ναι, η καθημερινή επαφή με το γραφείο, ήταν κατά κάποιον τρόπο, «χρόνος για ‘μένα». Ήταν χρόνος με ανθρώπους, με συναδέλφους, που ήμουν «εγώ», όχι «η οικογένεια». Ακόμα και ο χρόνος μόνη στο αυτοκίνητο στα πήγαινε-έλα της δουλειάς, ήταν χρόνος με τον εαυτό μου. Αυτό μου έλειψε, αυτό «έχασα» εν μέσω καραντίνας ως μητέρα και αυτό πασχίζω να ξαναβρώ, αναζητώντας μια νέα «χρυσή ισορροπία» για τον εαυτό μου και την οικογένειά μου.

Αυτός είναι και ο λόγος, που τη φετινή Γιορτή της Μητέρας, θα τη γιορτάσω με όλη μου την καρδιά. Θα «απαιτήσω» λουλούδια, αγκαλιές, φιλιά και… ξεκούραση. Θα «απαιτήσω τιμή και δόξα» για τη μητέρα, που ναι, γίνεται θυσία για την οικογένειά της. Θα «απαιτήσω» να γίνει εκείνη η μέρα ένα οικογενειακό πάρτι και θα έχω στο νου μου όλες τις μαμάδες της καραντίνας που βρήκαν χρόνο με τα παιδιά τους, «χάνοντας» χρόνο από τον εαυτό τους.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.