Νέα καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση από την Μαρίνα Ψυχογιού

«Διαβάζω τη μαρτυρία της Σοφίας και όχι, δεν πέφτω από τα σύννεφα. Δεν μένω έκπληκτη από αυτά που περιγράφει, ακούγονται τόσο γνώριμα», ανέφερε σε ανάρτησή της η Μαρίνα Ψυχογιού.

Νέα καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση από την Μαρίνα Ψυχογιού
5'

Λίγα μόλις 24ωρα μετά τη συγκλονιστική καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση που υπέστη από παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας και άλλες αθλήτριες προχωρούν σε παρόμοιες κινήσεις και καταγγέλλουν περιστατικά.

Μία από αυτές είναι και η Μαρίνα Ψυχογιού, η οποία με ανάρτησή της στο προφίλ που διατηρεί σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης προχώρησε σε μαρτυρία περιστατικού από το 1993 με θύμα την ίδια.

«Μετά από 40 χρόνια στην ιστιοπλοΐα οι αδικίες εκ μέρους του συστήματος τόσο σε μένα όσο και σε συναθλητές μου είναι αναρίθμητες και αυτό είναι πολύ λιγότερο τραυματικό από άλλα που έχουν συμβεί» τόνισε η Μ. Ψυχογιού, μιλώντας σήμερα στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και πρόσθεσε πως «η καθεμιά και ο καθένας, γιατί μπορεί να συμβεί και σε αγόρι κάτι αντίστοιχο, διαχειρίζεται συγκεκριμένες υποθέσεις με τον πιο ανώδυνο τρόπο για τον ίδιο και τους αγαπημένους του».

Επίσης η αθλήτρια ζήτησε πλέον την ύπαρξη ενός συστήματος διαφορετικού στο οποίο δεν θα επιτρέπεται η κατάχρηση εξουσίας, ένα σύστημα αξιοκρατικό, με διαφάνεια, αδιάβλητο που δεν θα υπάρχει χώρος για τέτοιου είδους συμπεριφορές, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει, ενώ παράλληλα εξήγησε πως οι ίδιοι άνθρωποι βρίσκονται στις ίδιες θέσεις επί σειρά ετών, γεγονός που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αδιαφάνεια.

Αναλυτικά η καταγγελία της Μαρίνας Ψυχογιού έχει ως εξής:

«Διαβάζω τη μαρτυρία της Σοφίας και όχι, δεν πέφτω από τα σύννεφα. Δεν μένω έκπληκτη από αυτά που περιγράφει, ακούγονται τόσο γνώριμα. Πολλά τα μηνύματα συμπαράστασης, αλλά πολλά και τα απαξιωτικά σχόλια, με κορυφαίο αυτό της εθνικής αρχής του αθλήματός μας, η οποία φαίνεται πως δυσκολεύεται να το πιστέψει.

Τέτοια περιστατικά γίνονται συνέχεια. Κάθε μία το αντιμετωπίζει όπως μπορεί. Ποτέ όμως, καμία, δεν το καταγγέλλει. Γιατί ακόμη κι αν δεν τη βγάλουν τρελή, ή ότι τα θέλει κι αυτή, το λιγότερο που θα συμβεί είναι ότι θα βρεθεί στη δυσμένεια του προπονητή, του εφόρου ή του ομοσπονδιάρχοντα. Και θα αισθανθεί ντροπή μπροστά στην οικογένεια, τους φίλους, το κοινωνικό περιβάλλον. Οπότε, για το καλό κυρίως το δικό της αλλά και των αγαπημένων της, προσπαθεί να το διαχειριστεί όσο καλύτερα και ανώδυνα γίνεται. Οι θύτες συνεχίζουν ακάθεκτοι, κι αν δεν τους κάτσει, ή σταματήσει να τους κάθεται μία, πάνε στην επόμενη.

Την άνοιξη του 1993 ήμουν 20 ετών. Είχα μόλις κερδίσει το πανελλήνιο/πρόκριση και παρακαλούσα τους ομοσπονδιάρχοντες να με συμπεριλάβουν στην εθνική ομάδα. Είχα μόλις τελειώσει μια συνάντηση για το θέμα στο ΝΟΤΚ, στο Δέλτα Φαλήρου, και έφευγα να για να επιστρέψω στο σπίτι μου με το λεωφορείο. Μέλος του ΔΣ της ΕΙΟ με πλησιάζει και προσφέρεται να με πάει. Ηλιακή τάξη του παππού μου ο κύριος, σε αυτήν την ηλικία έτσι τους μετράς τους μεγαλύτερους ανθρώπους. Έκανε κρύο και σκέφτηκα γιατί όχι, ευχαριστώ πολύ. Βγαίνοντας από το ΝΟΤΚ είχε τότε μια αφετηρία λεωφορείων, τις γραμμές 450 και 550.

Ο κύριος λοιπόν σταματά το αυτοκίνητο και αρχίζει μια συζήτηση ότι για να με στηρίξει η ΕΙΟ πρέπει να υπάρχει κάποιος που να παλεύει για μένα και αυτός μπορεί να αναλάβει να με βοηθήσει αν είμαι κι εγώ καλό κορίτσι. Με ευγένεια και ωραία λόγια και κολακεία απλωνόταν. Έπιασε το πόδι μου, ερχόταν πολύ κοντά μου, μου έλεγε να μη φοβάμαι, ότι γίνεται είναι για το καλό μου. Ήταν πολύ άβολη κατάσταση, προσπαθούσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν αυτός ο μεγάλος άνθρωπος να με πλησιάζει έτσι, προσπαθούσα να αποφασίσω τι πρέπει να κάνω.

Δεν ήταν εύκολο να αντιδράσω, θα ήταν αγένεια να του πω ότι δε θέλω να με πάει στο σπίτι ή να του μιλήσω άσχημα. Κάποια στιγμή πήγε να με φιλήσει και του είπα ότι εγώ θα κερδίζω στη θάλασσα και δε χρειάζομαι τέτοια υποστήριξη γιατί είναι άδικο για όλους τους άλλους που δε θα έχουν κάποιον να τους υποστηρίζει. Άνοιξα την πόρτα, βγήκα από το αυτοκίνητο και έτρεξα και μπήκα στο λεωφορείο που περίμενε στην αφετηρία. Στο δρόμο για το σπίτι αποφάσισα ότι δε θα πω τίποτε σε κανέναν γιατί αν το μάθουν οι γονείς μου θα με σταματήσουν από την ιστιοπλοΐα.

Και βέβαια δεν υπήρχε περίπτωση να πω τίποτε σε κανέναν στο περιβάλλον του αθλήματος γιατί αυτό θα σήμαινε ακόμη περισσότερη δυσμένεια. Απλά, φρόντισα να μην του δώσω ποτέ ξανά την ευκαιρία να βρεθεί μόνος του μαζί μου. Ούτε στον συγκεκριμένο ούτε σε οποιονδήποτε άλλον. Δεν το θυμήθηκα τώρα. Τώρα όμως είναι ώρα να κάνουμε κάτι για το θέμα. Όχι τόσο για να τιμωρηθούν οι θύτες των διάφορων περιστατικών στο παρελθόν, αλλά πολύ πιο σημαντικό, για να δημιουργήσουμε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον για όλους στην κοινωνία που ζούμε. Να μην υπάρχουν οι συνθήκες ώστε να δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις.

Μαρίνα Ψυχογιού
μέλος της Εθνικής ομάδας ιστιοπλοΐας 1988-98, Ολυμπιακό στέλεχος αγώνων της World Sailing»

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Σοφία Μπεκατώρου - Η πρώτη ανάρτηση: Ευγνωμοσύνη για τη στήριξη - Δέσμευση «να βγουν όλα στο φως»

Ροή Ειδήσεων Δημοφιλή