Νομική, Ιατρική, Οικονομικά: Τρεις εκπαιδευτικοί άξονες που είναι πάντα «μοντέρνοι»
Κάθε νέος που ξεκινά τις σπουδές του, ξεκινά με ένα όραμα. Για κάποιους αυτό το όραμα είναι αρκετά σαφές εξαρχής, κάποιοι άλλοι το έχουν στον νου τους κάπως αφαιρετικά και στην πορεία, καθώς εμβαθύνουν στο αντικείμενο, αντιλαμβάνονται καλύτερα το πλαίσιο και στοχεύουν πλέον πιο συγκεκριμένα. Η αλήθεια είναι πως πολλοί νέοι στα 18 τους χρόνια, όταν ολοκληρώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση και καλούνται να αποφασίσουν την κατεύθυνση που θα πάρουν επαγγελματικά για το υπόλοιπο της ζωής τους δυσκολεύονται. Μια απόφαση που μπορεί να καθορίσει το μέλλον είναι σημαντική και δεν θα πρέπει να λαμβάνεται «ελαφρά τη καρδία».
Εντούτοις, υπάρχει ένα «μοτίβο» που παρατηρείται ως προς τις επιλογές των νέων για σπουδές. Βλέπουμε συχνά πως οι περισσότερες προτιμήσεις τους συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένους τομείς, σε συγκεκριμένα αντικείμενα σπουδών, που πράγματι, θεωρούνται «διαχρονικές επιλογές». Η Νομική, η Ιατρική και τα Οικονομικά είναι τρία από τα πιο ενδεικτικά παραδείγματα αυτών των περιπτώσεων. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους τρεις συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς άξονες να είναι πάντα «μοντέρνοι»;
Η πληθώρα επιλογών
Αρχικά πρόκειται για τρία πεδία που αφήνουν ανοιχτό ορίζοντα ως προς την τελική κατάληξη του σπουδαστή. Έχουν αρκετές κατευθύνσεις που μπορεί κάποιος να πάρει στη μετέπειτα πορεία του, ακόμα και κατά τη διάρκεια των σπουδών του και έτσι «ανοίγουν δρόμους» ακόμα και προς άλλα επιστημονικά πεδία. Η Νομική μπορεί να οδηγήσει από το προφανές – τη δικηγορία – μέχρι το δικαστικό σώμα, τη δημοσιογραφία ή την πολιτική. Αντίστοιχα, οι κλάδοι της Ιατρικής είναι ουσιαστικά απεριόριστοι, με βασική διάκριση ακόμα και την ιατρική πεδίου ή την έρευνα, που μπορεί να ακολουθήσει όποιος ενδιαφέρεται στη συνέχεια. Τέλος, τα οικονομικά δίνουν στον σπουδαστή την ευκαιρία να εντρυφήσει σε ζητήματα άμεσα συνδεδεμένα με την επιχειρηματικότητα – το ακριβές αντικείμενο της οποίας μπορεί και πάλι να είναι απεριόριστο.
Το γνωστικό αντικείμενο
Κατά δεύτερον, δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως πρόκειται για τρεις επιστήμες που κερδίζουν το ενδιαφέρον ως γνωστικά αντικείμενα. Η Νομική, ως η επιστήμη που διερευνά το δίκαιο, ακουμπά στον πυρήνα της ανθρώπινης κοινωνίας, των ανθρωπίνων σχέσεων και της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ατόμων, μεταξύ κρατών ή εθνών, μεταξύ αρχών. Η Οικονομία σχετίζεται με την ευημερία και την ανάπτυξη, μέγα ζητούμενο κάθε κοινωνίας και βρίσκει εφαρμογή από τη μικρότερη σχέση, μεταξύ δύο ατόμων, έως και σε παγκόσμια κλίμακα. Η Ιατρική, τέλος, που ασχολείται με τον ίδιο τον άνθρωπο, θεωρείται από πολλούς ως η κατεξοχήν υπέρτατη επιστήμη. Με δεκάδες εφαρμογές εξετάζει τον ανθρώπινο οργανισμό και αναπτύσσει μεθόδους που βελτιώνουν τη ζωή μας σε ένα ευρύ φάσμα επιλογών.
Η ζήτηση
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε πως αν και υπό μία έννοια θα μπορούσαν και να καταταχθούν στα «κορεσμένα» επαγγέλματα, εν τούτοις πάντα υπάρχει ζήτηση και περιθώριο επαγγελματικής αποκατάστασης, όταν αναφερόμαστε στη Νομική, την Ιατρική και τα Οικονομικά. Αυτό εξάλλου έρχεται ως συνάρτηση της πληθώρας επιλογών που επιτρέπουν στον σπουδαστή αυτές οι σχολές, σε συνδυασμό και με τα ενδιαφέροντά του. Η Ιατρική για παράδειγμα μπορεί να οδηγήσει από τη θέση γενικού γιατρού σε νοσοκομείο, σε ένα κέντρο αποκατάστασης, σε ένα ερευνητικό κέντρο, σε ένα εξειδικευμένο αντικείμενο αντιμετώπισης παθήσεων και ασθενειών που ταλαιπωρούν τον συνάνθρωπο. Επομένως, είναι λογικό επόμενο η ζήτηση να μην είναι ίδια σε όλα τα επίπεδα, αλλά αντίθετα να ποικίλει σημαντικά ως προς το εύρος της.
Το κριτήριο με βάση το οποίο μία επιλογή σπουδών κρίνεται «μοντέρνα» ή όχι, όπως είναι φανερό από τα παραπάνω, δεν μπορεί να είναι ενιαίο και αυστηρό. Σε περιπτώσεις όπως αυτών των πεδίων, της Νομικής, της Ιατρικής και της Οικονομίας – που δεν είναι οι μοναδικές, αλλά οι πιο χαρακτηριστικές –ο υποψήφιος που τις επιλέγει είναι συνειδητοποιημένος, διότι, ας μην παραβλέπουμε πως πρόκειται για περιπτώσεις που απαιτούν κόπο και μόχθο εκ μέρους των σπουδαστών που θέλουν πράγματι να εμβαθύνουν στην επιστήμη τους. Συμπερασματικά, το αν μία επιλογή είναι «παραδοσιακή» ή όχι, δεν μπορεί να αποτελεί μοναδικό κριτήριο για έναν σπουδαστή – ειδικά εφόσον ακόμα και οι πιο παραδοσιακές σχολές μπορούν να είναι διαχρονικά μοντέρνες!
.jpg)
.jpg)
