«Βρίσκαμε αντικείμενα, φοβόμασταν μήπως ήταν μωρά», συγκλονίζει ο διοικητής του Λιμεναρχείου

Κάτω από αντίξοες συνθήκες συνεχίζονται οι έρευνες του Λιμενικού σε Μυτιλήνη και Κύθηρα για τον εντοπισμό αγνοουμένων από τα χθεσινά ναυάγια με μετανάστες που σημειώθηκαν τα ξημερώματα της Πέμπτης (6/10).

Για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του λιμενικού μίλησε ο Διοικητής Ασφάλειας του Λιμεναρχείου Μυτιλήνης, κ. Γιώργος Κουτρουμπίλας.

Σύμφωνα με τον ίδιο: «Προσπαθώντας να φέρουμε στη στεριά ό,τι βλέπουμε μπροστά μας δυστυχώς από τις προσπάθειες αυτές των συναδέλφων μου, ανασύραμε 17 σορούς γυναικών νεαρής ηλικίας, αφρικανικής καταγωγής. Δεν είναι υπερβολή οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. Η ένταση των ανέμων ήταν 7 με 8 μποφόρ. Τα βαπόρια ήταν δεμένα. Δεν κυκλοφορούσε τίποτα. Το σημείο που ανετράπη η λέμβος ήταν μια πολύ δύσκολη βραχώδης περιοχή. Όταν σκάνε τα κύματα και σε παρασύρουν εκεί καταλαβαίνετε ποια θα είναι η συνέπεια. Ήταν μια χαώδης κατάσταση. Να ακούγονται φωνές, κραυγές και διαπιστώνουμε ότι όντως υπάρχει η λέμβος που έχει ανατραπεί στη θάλασσα και βρίσκονται άνθρωποι στη θάλασσα».

Και πρόσθεσε: «Εντοπίζονται πέντε γυναίκες ανασύρονται έχοντας τις αισθήσεις τους στη στεριά και εν συνεχεία προωθούνται στο ασθενοφόρο που έχει φτάσει στην περιοχή μετά από ενέργειες του Λιμενάρχη Μυτιλήνης. Η συνέχεια είναι πολύ άσχημη, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι να επιπλέουν στη θάλασσα χωρίς τις αισθήσεις τους. Διαπιστώνουμε ότι ο μεγάλος όγκος είναι γυναίκες.

Είναι εγκληματικό γιατί όταν σας λέω ότι τα βαπόρια είναι δεμένα στα λιμάνια… Βάρκες από τα απέναντι παράλια, είναι διασταυρωμένο, διακινούνται γνωρίζοντας ότι οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν στις όποιες δυνάμεις βρίσκονται στη Μυτιλήνη να πραγματοποιήσουν τις περιπολίες. Τέτοιες λέμβοι χωρίς σωστικά μέσα, χωρίς φώτα ναυσιπλοΐας, χωρίς προϋποθέσεις να πλέουν στο ανοιχτό πέλαγος, με φορτίο 45 ατόμων και τις αποσκευές τους, να ταξιδεύουν με 7 μποφόρ».

Ακόμα άνδρας που συμμετείχε στην έρευνα και διάσωσε περιέγραψε συγκλονίζοντας: «Προσπαθούσαμε να βάλουμε μια τάξη να ανασύρουμε ό,τι μπορούσαμε. Το πιο αγχωτικό ήταν τα αντικείμενα που επέπλεαν και φοβόμασταν μην είναι βρέφη. Βλέπαμε μικρές τσάντες καλυμμένες με φύκια και δεν ήξερες τι είναι, πήγαινες να γυρίσεις κάτι και κρατούσες την ανάσα σου».