Τέμπη: Ραγίζουν καρδιές οι γονείς των επιβατών «Δώσαμε περιγραφές και περιμένουμε»

Μεγάλη είναι η αγωνία των συγγενών των επιβατών που αγνοούνται από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Τραγικές φιγούρες οι γονείς των φοιτητών που αποτελούσαν την πλειοψηφία των επιβατών της μοιραίας αμαξοστοιχίας και ψάχνουν με όποιο τρόπο να μάθουν πληροφορίες για την τύχη των παιδιών τους.

«Είναι η φίλη του γιου μου. Κάνω έκκληση όποιος έχει δει την κοπέλα ή ξέρει κάτι, να επικοινωνήσει με τις αρχές εδώ και να μας ενημερώσει», λέει ο πατέρας ενός νεαρού που αναζητά την Αναστασία, η οποία επιβιβάστηκε στο μοιραίο τρένο που συγκρούστηκε με εμπορική αμαξοστοιχία και από τότε δεν έχει δώσει σημεία ζωής.

«Δε ξέρουμε που είναι, είναι αγνοούμενη, ούτε στους τραυματίες είναι ούτε στους νεκρούς. Μας είπαν ότι από το τρίτο βαγόνι βγαίνουν ακόμα ζωντανά άτομα».

«Την τυπική αναγνώριση θα την κάνει ο γιος μου, θα έρθουν τώρα οι γονείς της, είναι στο δρόμο»

Ραγίζουν καρδιές οι γονείς που περιμένουν την ταυτοποίηση των σορών για να αναγνωρίσουν τα παιδιά τους, με το νοσοκομείο της Λάρισας να είναι γεμάτο με συγγενείς των επιβατών του μοιραίου τρένου.

«Μας είπαν να δώσουμε περιγραφές και θα μας πάρουν τηλέφωνο να πάμε για αναγνώριση, εάν γίνεται φυσικά», είπε ένας πατέρας στην κάμερα του Alpha.

«Καλούμε στο τηλέφωνο, αλλά η κλήση μας προωθείται».

Οι συγγενείς των επιβατών της αμαξοστοιχίας προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους ανθρώπους από την ώρα που έμαθαν για το τραγικό δυστύχημα, κάποιοι όμως μάταια, καθώς δεν έχουν καμία ενημέρωση, ούτε επικοινωνία.

Η ξαδέλφη ενός από τους αγνοούμενου αναφέρει στον Alpha: «Τελευταία φορά επικοινώνησε με την μητέρα του, το βράδυ στις 11 πριν το δυστύχημα και της είπε ότι υπήρχε καθυστέρηση ότι θα την καλούσε όταν έφτανε Θεσσαλονίκη να πάει να τον πάρει από τον σταθμό. Ξαφνικά καθώς μιλούσαν χάθηκε η σύνδεση και υπέθεσε ότι δεν είχε σήμα και μετά από λίγο μαθεύτηκαν τα νέα. Εγώ μίλησα μαζί του λίγο πριν αναχωρήσει από Αθήνα, γιατί έμενε σε εμένα. Είχε έρθει το τριήμερο για να δει παππούδες και συγγενείς και η τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν όταν με αποχαιρέτησε πριν φύγει και μου είπε ότι θα ξανακατέβει σύντομα και όποτε θέλω να πάω Θεσσαλονίκη».