Τέμπη: «23.23: Κάπως έτσι τελείωσε η ανέμελη ζωή μου» - Συγκλονίζουν οι επιζώντες
«23.23: Κάπως έτσι τελείωσε η ανέμελη ζωή μου. Βλέποντας τον θάνατο κατάματα» - Οι φρικτές στιγμές των επιζώντων της μοιραίας αμαξοστοιχίας Intercity 62 που συγκρούστηκε στα Τέμπη
Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες των επιζώντων της μοιραίας αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε στα Τέμπη το μαύρο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.
Ο Άγγελος Φανουράκης ήταν επιβάτης στο βαγόνι 2 και ήταν από τους λίγους επιβάτες που κατάφεραν να σωθούν από τη σφοδρή σύγκρουση και τις υψηλές θερμοκρασίες της πυρκαγιάς που ξέσπασε. Ο φοιτητής φέρει κατάγματα στην μέση του και θα φοράει κηδεμόνα για 15 ημέρες ενώ οι γιατροί του είπαν ότι σε σχέση με το συμβάν, δεν έπαθε τίποτα.
«Ήμουν στο βαγόνι δύο. Την ώρα της σύγκρουσης ακούστηκε ένας πολύ δυνατός θόρυβος και ταυτόχρονα μία λάμψη, μετά ένα κενό και μετά ήρθε ο εκτροχιασμός του βαγονιού. Επικράτησε σκοτάδι. Στο θάλαμό μου ευτυχώς υπήρχε ένα κορίτσι που κράταγε ένα κινητό και μπόρεσα να το πάρω για φακό κι έτσι βρήκα και το κινητό μου. Με το φακό από το κινητό μου βρήκα ένα παραθυράκι που είχε μείνει και περάσαμε και οι τρεις μας. Πήγα στο κεντρικό βαγόνι και βγήκαμε από ένα παράθυρο του τρένου», περιέγραψε χαρακτηριστικά ο Άγγελος.
Ο νεαρός επιζών ανέφερε ότι τοποθέτησαν βαλίτσες έξω από το βαγόνι για να μειώσουν την ένταση της πτώσης από το παράθυρο που είχαν βρει και πήδηξαν από το βαγόνι πάνω στις βαλίτσες.
«Εκείνη την ώρα είχα το νου μου να βγούμε με τα άλλα δύο κορίτσια από το βαγόνι. Η συγκέντρωσή μου ήταν πάνω σε αυτό. Ο ένας βοηθούσε τον άλλον, ήμασταν άγνωστοι αλλά εκείνη την ώρα γίναμε πιο καλά κι από γνωστοί», ανέφερε για τα πρώτα λεπτά μετά τη σύγκρουση.
«Οι επιλογές είναι δύο: Ή θα μείνεις εκεί ή θα σηκωθείς και θα πηδήξεις να φύγεις μακριά», είπε χαρακτηριστικά ο Άγγελος Φανουράκης.
Τέμπη: Οι εφιάλτες 26χρονης που επέζησε από το βαγόνι 3
Σε τραγική ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται 26χρονη κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη, η οποία επέζησε του φρικτού δυστυχήματος στα Τέμπη.
«23.23: Κάπως έτσι τελείωσε η ανέμελη ζωή μου. Βλέποντας τον θάνατο κατάματα. Μην ρωτάτε πως έγινε. Το θέμα είναι ότι έγινε. Απλά όλα σβήνουν, Ανοίγεις τα μάτια σου, αισθάνεσαι αίματα παντού, ανθρώπους να σε έχουν καταπλακώσει, γυαλιά σε όλο σου το κορμί, και να σου καίει το πρόσωπο η φλόγα που έρχεται κατά πάνω σου», ανέφερε αρχικά η 26χρονη.
«Αλλά δεν σε τρομάζει αυτό. Σε τρομάζει ο διπλανός σου, που σου ουρλιάζει «κοπελιά βοήθα με, τα παιδάκια μου». Σε τρομάζει η κυρία που έβλεπες κατά τη διάρκεια όλου του ταξιδιού σου απέναντί σου, και τώρα δεν την αναγνώριζες από το πώς έχει παραμορφωθεί το πρόσωπό της, από τα αίματα. Σε τρομάζουν τα ουρλιαχτά «καιγόμαστε, πεθαίνουμε». Και απλά εκεί γίνεσαι «ένα» με τον άλλον τον άγνωστο που σε όλο το ταξίδι δεν ανταλλάξαμε κουβέντα:Πρέπει να πηδήξουμε από το τρένο. Έχει γυρίσει το βαγόνι, δεν μπορούμε να βγούμε. Σπάστε το παράθυρο. Καιγόμαστε, γρήγορα. Θα τα καταφέρουμε.», πρόσθεσε η κοπέλα στη συνέχεια.
Για τα λεπτά πριν τη σύγκρουση η 26χρονη περιέγραψε: «Υπήρχε καθυστέρηση στα Παλαιοφάρσαλα. Μας ενημέρωσαν ότι θα κάνουμε 20 λεπτά υποχρεωτική στάση, γιατί υπήρξε κάποιο πρόβλημα στις γραμμές. Όλοι στα βαγόνια αρχίσαμε να κάνουμε παράπονα. Εκεί φαίνεται να ακούστηκε το «πάμε και όπου βγει» που άκουσε επιβάτης από τον ασύρματο. Μετά βγήκε νέα ανακοίνωση ότι θα φτάναμε στη Θεσσαλονίκη 12.25. και πάλι ακούστηκαν παράπονα από τους επιβάτες. Το προσωπικό ήταν σε αναστάτωση αλλά δεν μας έλεγαν τον λόγο».
Τέμπη - Στέργιος Μιναέμης: «Ή θα πηδήξεις και αν ακρωτηριαστείς, ακρωτηριάστηκες ή θα καείς ζωντανός και θα μείνεις από οξυγόνο»
Τις προσωπικές τους εμπειρίες από την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη διηγήθηκαν επιζώντες του δυστυχήματος. Μιλώντας στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» με τον Σταύρο Θεοδωράκη διηγήθηκαν τις τραγικές ώρες μετά τη μοιραία σύγκρουση, η οποία κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπινες ψυχές.
Ο επιζών από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, Στέργιος Μιναέμης, μίλησε για τα όσα έζησε στο βαγόνι 3, από όπου υπήρξαν άτομα που δεν κατάφεραν να σωθούν.
«Βρισκόμουν στη θέση 51 στο βαγόνι 3 με σκοπό να φτάσουμε Θεσσαλονίκη, να βρω ένα μέρος να νοικιάσω γιατί με περίμενε ήδη ο αδελφός μου και να ξεκινήσουμε μια νέα αρχή. Μια μεγάλη βαλίτσα, ένα μπουφάν, τον υπολογιστή μου και το κινητό μου. Δεν σώθηκε τίποτα. Έγιναν όλα κάρβουνο. Διάβαζα ένα άρθρο στο κινητό μου και θυμάμαι το παιδί που καθόταν απέναντι μου. Πρώτα είδα το παιδί να πετάγεται στα αριστερά μου και να σκάει δίπλα μου και μετά κατάλαβα ότι υπήρχε φρενάρισμα ή σύγκρουση. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε εκείνη τη στιγμή τι έγινε. Αν είχε πεταχτεί κάτι στις ράγες, αν εκτροχιαστήκαμε ή αν τρακάραμε με άλλο τρένο», περιέγραψε αρχικά ο Στέργιος Μιναέμης.
«Το πρώτο μου μέλημα ήταν να βρω από που θα φύγουμε. Δεν συγκρίνεται το βαγόνι από το πώς μπήκαμε με το πως ήταν όταν φύγαμε. Δεν είχες την αίσθηση του χώρου, δεν σου ήταν κάτι οικείο αλλά όλα ήταν μια μάζα, ένα χάος δεν ήξερες τι ήταν κουπέ, τι ήταν διάδρομος, τι ήταν τζάμι. Δεν ήξερες ποιο ήταν το πάνω, το κάτω, το αριστερά και το δεξιά. Μας έδωσε ο Θεός εκείνη τη στιγμή ένα παράθυρο, μέσα από τον καπνό, που βλέπαμε καθαρά τον δρόμο. Μέσα από ένα απόλυτο σκοτάδι, φωτιές δίπλα από το παράθυρο, καπνός, δεν είχαμε οξυγόνο και ήμασταν με μια δυο ανάσες. Τρίτη ανάσα δεν ξέρω αν πρόλαβε κάποιος να πάρει πριν κλείσουν όλα. Είδαμε την πίσσα, τον δρόμο, τα φώτα και από εκεί καταλάβαμε ότι θα σωθούμε», ανέφερε στη συνέχει ο Στέργιος.
«Το ύψος ήταν μεγάλο, περίπου στα δύο μέτρα. Μέσα δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα, καιγόμασταν κιόλας. Εκεί λέω "αγόρι μου ή θα πηδήξεις και αν ακρωτηριαστείς, ακρωτηριάστηκες γιατί κάτω είχε σίδερα σαν λεπίδες από το τρακάρισμα, ή θα καείς ζωντανός και θα μείνεις από οξυγόνο". Οπότε δεν ήταν κάτι διαπραγματεύσιμο. Ήταν μονόδρομος και προσπαθούσαμε να βγούμε προς τον δρόμο που δεν ήταν τόσο εύκολο»
Τέμπη - 18χρονος επιζών: «Φώναζα αν είναι κανείς μέσα στο τρένο και στην αρχή δεν έπαιρνα απάντηση»
Ο επιζών του τραγικού δυστυχήματος, Άγγελος Τσιαμούρας βρισκόταν στο βαγόνι 6 και βοήθησε ανθρώπους να σωθούν. Ο νεαρός μίλησε για όσα έζησε στο πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών.
«Κάθε βράδυ έχω εφιάλτες. Τα τρία πρώτα βράδια δεν κοιμήθηκα αλλά μετά ξεκίνησα να έχω τρεις, τέσσερις, πέντε ώρες ύπνου. Γενικώς με επισκέπτονται και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ. Δεν θέλουν να με αφήσουν ακόμα. Ίσως να θέλουν να μου που κάτι. Να ξυπνήσω κάποιον; Δεν ξέρω. Κάτι όμως θέλουν σίγουρα να μου πουν. Βλέπω συνέχεια την Ιφιγένεια, δεν με έχει αφήσει ακόμα. Την πρώτη βραδιά που κοιμήθηκα είδα και το άλλο παιδί που ήταν στο βαγόνι αλλά πολύ θολά. Η Ιφιγένεια έρχεται όμως καθαρά ακόμα», ανέφερε αρχικά ο φοιτητής
«Βρισκόμουν στο βαγόνι 6 όπου η σύγκρουση δεν ήταν ισχυρή. Εγώ δηλαδή δεν το κατάλαβα ότι έγινε σύγκρουση. Σταματάει όμως το τρένο, υπήρχε μια γιαγιά που είχε χτυπήσει και είχε κόψει το φρύδι της, ξεκινάνε τα ουρλιαχτά οπότε καταλαβαίνω πως κάτι είχε συμβεί. Στην αρχή ασχολήθηκα με την γιαγιά, γιατί έπρεπε να την βγάλω κάτω από το βαγόνι, ενώ υπήρχαν και άνθρωποι που δεν τους ένοιαζε αυτό. Τους ένοιαζε απλά να βγάλουν τη βαλίτσα τους και να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν αν και δεν υπήρχε καν σύγκρουση ή κίνδυνος στο δικό μας βαγόνι», περιέγραψε χαρακτηριστικά ο Άγγελος.
«Το καταλαβαίνω, μπορώ να το δικαιολογήσω και κάπως πως ήθελαν να σώσουν το τομάρι τους. Έπειτα έφυγα από εκεί προς τα μπροστινά βαγόνια, φώναζα αν είναι κανείς μέσα στο τρένο και στην αρχή δεν έπαιρνα απάντηση. Μετά πήρα απάντηση, υπήρχαν κι άλλοι που έψαχναν εκείνη την ώρα και ένας από αυτούς ήταν ο κ. Γιώργος ο οποίος ήταν πραγματικά σαν άγιος που εμφανίστηκε σε μένα εκείνη την βραδιά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μαζί με τον κ. Γιώργο από το βαγόνι τέσσερα φύγαμε από τα παράθυρα, γιατί οι πόρτες ήταν εγκλωβισμένες και κατευθυνθήκαμε στο βαγόνι τρία. Εκείνος ήταν που ανέβηκε πρώτος στο βαγόνι τρία, πάτησε στα συντρίμμια για να μου δείξει που να πατήσω και να μην κοπώ. Δηλαδή θυσίασε τα δικά του χέρια ώστε να κοπεί αυτός και μετά να ανέβω εγώ για να δούμε τι θα δούμε. Προτού όμως ανέβω πάνω, μου είπε να πάω να φωνάξω την ΕΜΑΚ για να φέρουν ψαλίδια και φορεία», ανέφερε ο 18χρονος για τις στιγμές μετά τη σύγκρουση.