Η «σκοτεινή» ψυχολογία πίσω από την παιδοκτονία και τη νεκροφιλία - Ειδικός εξηγεί τις διαφορές

Η Δρ. Μαρία Αγγελή, εγκληματολόγος με εξειδίκευση στην Εγκληματολογική Ψυχολογία, τη σκιαγράφηση προφίλ δραστών και την παραβατικότητα ανηλίκων μίλησε στο Newsbomb.gr για το περίπλοκο και σκοτεινό ζήτημα της ψυχολογίας πίσω από ακραίες πράξεις, όπως η φωτογράφιση των νεκρών παιδιών από έναν γονέα.

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στη διαφορά ανάμεσα στη νεκροφιλία και την παιδοκτονία. Η ίδια τονίζει ότι προτού βγάλουμε συμπεράσματα πρέπει να εξετάσουμε τις λεπτές «γραμμές» ανάμεσα σε καταστάσεις ψυχικών διαταραχών.

Η Δρ. Μαρία Αγγελή αναφερόμενη στον γονέα που τραβά φωτογραφίες των νεκρών παιδιών του είπε: «Η πράξη του να φωτογραφίσει ένας γονιός τα νεκρά παιδιά του μπορεί να έχει διάφορες ψυχολογικές διαστάσεις, ανάλογα με το υπόβαθρο και τα συναισθηματικά ή ψυχολογικά κίνητρα του ατόμου που μπορεί να το υποκινούν. Η φωτογράφιση σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να είναι μια ακραία μορφή διατήρησης της μνήμης ή μια λανθασμένη προσπάθεια να "κρατήσει" τα παιδιά κοντά του, παρά την απώλεια. Η ανάγκη αυτή να διατηρηθεί η εικόνα τους, ακόμα και μετά το θάνατο, μπορεί να προκύπτει από αδυναμία αποδοχής του θανάτου ή από συναισθηματική απόσπαση από την πραγματικότητα».

«Αυτή η συμπεριφορά, αν και αρχικά μπορεί να φαίνεται ως μέρος ενός πολύπλοκου πένθους, μπορεί να εκφράζει και μια βαθύτερη συναισθηματική ή ψυχική διαταραχή, ιδίως όταν το άτομο έχει βιώσει τραυματικά γεγονότα στο παρελθόν ή έχει έντονα ψυχολογικά προβλήματα που απορρέουν από προσωπικές απώλειες ή εγκατάλειψη», είπε.

Και πρόσθεσε: «Ειδικότερα, αν αυτή η συμπεριφορά υπερβαίνει τη φυσιολογική αντίδραση και είναι επαναλαμβανόμενη, μπορεί να υποδηλώνει μια ψυχοπαθολογική τάση ή ακόμα και μια εμμονή με τον θάνατο που το άτομο προσπαθεί να αναβιώσει μια κατάσταση καθοδηγούμενο από δικές του μνήμες ως παιδί».

«Επιπλέον, ορισμένα άτομα, κυρίως εκείνα που μπορεί να έχουν βιώσει σοβαρά τραύματα ή εγκατάλειψη στην παιδική τους ηλικία, ενδέχεται να προσπαθούν να αναδημιουργήσουν τη σχέση με τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τρόπους που είναι πέρα από το φυσιολογικό, όπως μέσω της φωτογραφίας των νεκρών. Σε αυτή την περίπτωση, η ψυχολογική αξιολόγηση είναι κρίσιμη για να κατανοηθεί η βαθύτερη αιτία πίσω από αυτήν την πράξη», ανέφερε.

Ποια η διαφορά νεκροφιλίας και παιδοκτονίας

Εξηγώντας τη διαφορά μεταξύ νεκροφιλίας και παιδοκτονίας η Δρ. Μαρία Αγγέλη είπε: «Η νεκροφιλία και η παιδοκτονία, αν και συνδέονται με ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις, διαφέρουν ως προς τα κίνητρα και τις διεργασίες που τις υποκινούν. Υπό το πρίσμα της Εγκληματολογικής Ψυχολογίας, η νεκροφιλία είναι μια παραφιλική διαταραχή που εκδηλώνεται ως έλξη προς το θάνατο ή τα πτώματα, χωρίς απαραίτητα να περιλαμβάνει βία κατά των ζωντανών. Το άτομο που βιώνει αυτή την έλξη συχνά προσπαθεί να καλύψει βαθύτερες συναισθηματικές του ή ψυχικές ανάγκες. Διάβαζα πρόσφατα ένα επιστημονικό άρθρο σχετικά με τις παραφιλίες και τα σεξουαλικά εγκλήματα το οποίο ανέφερε χαρακτηριστικά: "Για να κατανοήσουμε τα κίνητρα του ευρέος φάσματος των νεκρόφιλων, πρέπει να κατανοήσουμε τα κίνητρα της αγάπης προς τους ζωντανούς, καθώς η ανάγκη για συναισθηματική ασφάλεια και σύνδεση μπορεί να είναι κοινή στον πυρήνα αυτών των διαταραχών"».

«Αντίθετα, η παιδοκτονία συνήθως προκύπτει από συναισθηματική και ψυχική κατάρρευση που συχνά σχετίζεται με την αδυναμία του ατόμου να κατανοήσει ή να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να οφείλεται σε σοβαρή έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης ή ενσυναίσθησης, που δεν έχει αναπτυχθεί ή διδάσκεται κατά την ανάπτυξή του ατόμου. Η έλλειψη αυτών των δεξιοτήτων, σε συνδυασμό με την αδυναμία του ατόμου να κατανοήσει τις συνέπειες των πράξεών του, μπορεί να οδηγήσει σε ακραία ψυχολογική κρίση, η οποία εκφράζεται μέσω της βίας. Αν και η παιδοκτονία μπορεί να φαίνεται ως συνειδητή πράξη, συχνά κρύβει την εσωτερική αποδιοργάνωση του ατόμου, που δεν είναι σε θέση να νιώσει ή να κατανοήσει τον πόνο και τη σημασία της απώλειας, λόγω αυτής της συναισθηματικής αδυναμίας», εξήγησε.

«Η βασική διαφορά είναι ότι η νεκροφιλία αντικατοπτρίζει την αναζήτηση συναισθηματικής σύνδεσης μέσω του θανάτου, ενώ η παιδοκτονία προκύπτει συχνά από την αδυναμία κατανόησης και διαχείρισης των συναισθημάτων του ατόμου, καθώς και από την έλλειψη ενσυναίσθησης, η οποία μπορεί να έχει διαμορφωθεί λόγω της έλλειψης συναισθηματικής νοημοσύνης στην ανάπτυξή του», σημείωσε.

«Τέλος , όπως μπορεί να γίνει κατανοητό τέτοια ζητήματα είναι πολυπαραγοντικά με ευαίσθητο περιεχόμενο και για να καλυφθούν εφ όλη της ύλης θα πρέπει να εξεταστούν όλοι οι παράμετροι ανα περίπτωση, υπό την αιγίδα πολλών επιστημονικών πεδίων για την ακριβή , και ορθή επιστημονική τεκμηρίωση αντίστοιχων φαινομένων», τόνισε.