Όχι στο «ξεπάγωμα» λογαριασμών υπέρ του δημοσίου

Την εισήγηση αυτή που υποστήριζε και το δημόσιο είχε διατυπώσει προ ημερών η εισαγγελέας Πρωτοδικών Πόπη Παπανδρέου επικαλούμενη λόγους δημοσίου συμφέροντος. Με αυτή προτεινόταν η αποδέσμευση περίπου 40 εκατ. ευρώ από τους «παγωμένους» τραπεζικούς λογαριασμούς των εταιρών ENERGA και HELLAS POWER, με στόχο να εισρεύσουν άμεσα χρήματα στα ταμεία του κράτους καθώς και να αποφευχθεί κίνδυνος να αντιμετωπίσει η χώρα ενεργειακό πρόβλημα. Οι λογαριασμοί των εν λόγω εταιριών – παρόχων ρεύματος μπλόκαραν μετά τις διώξεις που ασκήθηκαν εναντίον των υπευθύνων τους για υπεξαίρεση σε βαθμό κακουργήματος και απιστία με βάση το ν. 1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.

«Νομική κατασκευή»

Ωστόσο, οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών απέρριψαν την επίμαχη πρόταση και με βούλευμα 52 σελίδων (αρ.2438/12) που εξέδωσαν έκριναν ότι στο στάδιο αυτό δεν υπάρχει καμία τέτοια νομική δυνατότητα ακόμη κι αν υπάρχει συναίνεση των εμπλεκόμενων προσώπων.

Χαρακτηριστικό είναι πως στο βούλευμα γίνεται λόγος για νομική κατασκευή που δεν στηρίζεται σε καμία διάταξη. Θεωρούν δηλαδή οι δικαστές πως τα αιτήματα είναι μη νόμιμα διότι δεν μπορεί το προϊόν εγκλήματος το οποίο έχει δεσμευθεί να αποδοθεί πρόωρα , πριν την έκδοση αμετάκλητων αποφάσεων, στους παθόντες. (βασικός παθών φέρεται η ΛΑΓΗΕ και δευτερευόντως το ελληνικό δημόσιο και ΟΤΑ) .

Σύμφωνα με τους δικαστές ακόμα και η «συναίνεση» των δυο εμπλεκομένων εταιριών δεν παίζει κανέναν ρόλο δεδομένου ότι «η συναίνεση αυτή αφορούσε μόνο το δημόσιο και τους ΟΤΑ και ουχί τη βασική παθούσα που φέρεται να είναι η ΛΑΓΗΕ αφενός και αφετέρου από καμία διάταξη του ποινικού νόμου δεν προβλέπεται τέτοιου είδους ευχέρεια». Αναφέρουν δε πως η θετική απόκριση στο αίτημα θα οδηγούσε στο οξύμωρο σχήμα να αποδίδονται πρόωρα στους φερόμενους παθόντες προϊόντα εγκλήματος χωρίς καν να έχει κριθεί αν είναι πράγματι παθόντες.

«Όπως προκύπτει από τη γενική επισκόπηση των ανωτέρω δικογράφων (αιτήσεων) το ουσιαστικό αίτημα των αιτούντων είναι η σε αυτούς απόδοση των χρημάτων που βρίσκονται στους ως άνω τραπεζικούς λογαριασμούς, απόδοση η οποία διαδικαστικά μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν προηγουμένως αρθεί η δήμευση-κατάσχεση αυτών. Από το σημείο όμως αυτό αναφύονται πλείστα όσα νομικά εμπόδια τα οποία σχετίζονται με την έννοια και τον χαρακτήρα των δεσμευμένων περιουσιακών στοιχείων ( χρημάτων) τη διαδικασία και το στάδιο της ποινικής διαδικασίας που προβλέπεται στο ν.3691/08 όσο και από τις γενικές διατάξεις του ΚΠΔ που αφορούν την κατάσχεση για την απόδοση αυτών των στοιχείων , καθώς και για την ιδιότητα και το έννομο συμφέρον των αιτούντων να ζητούν την απόδοσή τους στο παρών δικονομικό στάδιο», τονίζεται στο βούλευμα.

Όπως διευκρίνιζαν νομικές πηγές η υπόθεση αυτή είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη ο οποίος επέστρεψε 51 εκατ. ευρώ πριν καταστεί κατηγορούμενος και τα χρήματα αυτά θεωρηθούν προϊόντα εγκλήματος, όπως άλλωστε ρητά αναφέρει και ο νόμος που δίνει αυτή τη δυνατότητα .