Παπαγεωργόπουλος: Για δεύτερη φορά στη ζωή μου δε θα κάνω Ανάσταση

«Ξύπνησα. Κοίταξα το ρολόι μου. 4 το πρωί.

Προσπάθησα να ξανακοιμηθώ. Μάταιος κόπος. Άρχισαν πάλι οι σκέψεις...

Ποια ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ έκανα και συμπληρώνω αύριο Σάββατο του Λαζάρου -παραμονή των Βαΐων που γιόρταζε η μητέρα μου- δύο μήνες στην φυλακή;

Ποια ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ μου καταλόγισαν και δεν θα κάνω για δεύτερη φορά στην ζωή μου Ανάσταση;

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου;

Η πρώτη φορά ήταν πριν από χρόνια.

Το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα γινόταν στο Σότσι της τότε Σοβιετικής Ένωσης –εκεί που του χρόνου θα διοργανωθούν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες- το πρωτάθλημα στίβου της Σοβιετικής Ένωσης!

Οι διοργανωτές είχαν προσκαλέσει και 10-20 αθλητές από όλο τον κόσμο για να υπάρχει μεγαλύτερος συναγωνισμός, μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Προσκάλεσαν και μένα. Αμέσως είπα ναι.

Ήθελα να πάω να συναντήσω τον φίλο μου, Ολυμπιονίκη Βαλερύ Μπορζώφ, τον φίλο και τέταρτο Ολυμπιονίκη Κορνέλιουκ και άλλους πολλούς.

Λίγο πριν από τον αγώνα με πλησίασε ο Βαλερύ, μου ευχήθηκε καλή επιτυχία, μου μετέφερε χαιρετισμούς από την σύζυγό του την αξεπέραστη Τουρίσεβα -14 Ολυμπιακά μετάλλια κατέκτησαν οι δυο τους- και μου είπε ότι δεν θα αγωνιζόταν διότι ήταν λίγο αδιάθετος.

Καθίσαμε στους βατήρες, Έτοιμοι. Μπαμ. Ήμουν σε μεγάλη φόρμα. Τερμάτισα πρώτος. Δεύτερος ο Κορνέλιουκ. Ένας Έλληνας είχε κερδίσει το πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης! Έγινε και αυτό!..

Στην απονομή των επάθλων οι Σοβιετικοί προς τιμήν μου ύψωσαν την Ελληνική Σημαία. Που τη βρήκαν σκέφθηκα καθώς το στήθος μου φούσκωνε από υπερηφάνεια.

Όταν γύρισα στο ξενοδοχείο, ρώτησα που ήταν η πιο κοντινή εκκλησία για να πάω το βράδυ για την Ανάσταση. Με κοίταξαν με απορία. Οι εκκλησίες μου είπαν δεν λειτουργούσαν! Ήταν κλειστές για δεκαετίες...

Ήταν το πρώτο Πάσχα στην ζωή μου που δεν έκανα Ανάσταση. Και τώρα το δεύτερο!...

Τι ΠΑΡΕΛΕΙΨΑ Αλήθεια να κάνω, άρχισα πάλι να σκέφτομαι.
Μόλις παρέλαβα στις 18-2-2008 το έγγραφο του Προϊσταμένου της Ταμειακής Υπηρεσίας που με ενημέρωνε για κακοδιαχείριση από πλευράς ενός διαχειριστή εξόδων –ενός χαμηλόβαθμου υπαλλήλου αγνώστου σε μένα- διέταξα την ίδια στιγμή κατεπείγουσα ΕΔΕ, τον απομάκρυνα από την θέση του και εγγράφως ζήτησα έλεγχο από τον κ. Ρακιτζή τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, την δε επομένη ημέρα έδωσα συνέντευξη Τύπου και δημοσιοποίησα το συγκεκριμένο θέμα.

Αν είχα κάποια σχέση με την θλιβερή αυτή ιστορία έτσι θα είχα αντιδράσει; Αλλά και ο επίορκος υπάλληλος θα εξαφανιζόταν από τον δήμο; Δεν θα ερχόταν στο γραφείο μου να ζητήσει εξηγήσεις; Να φωνάξει; Να διαμαρτυρηθεί; Δεν θα έκανε και αυτός δηλώσεις να καταγγείλει ότι είναι το θύμα σε αυτήν την υπόθεση; Καμία απολύτως ενέργεια.

Την μεθεπομένη ημέρα (20-2-2008) προσέφυγα στην Δικαιοσύνη και δέσμευσα τα περιουσιακά του στοιχεία μέχρι ύψους 10 εκ. ευρώ και μετά λίγες μέρες μέχρι 30 εκ. ευρώ!
Την 11η ημέρα μετά την ενημέρωσή μου κατέθεσα μήνυση κατά του υπαλλήλου και «κατά παντός υπευθύνου.

Στην συνέχεια με αστραπιαίες διαδικασίες του δέσμευσα μία PORCHE και ένα TOYOTA, του έβγαλα σε πλειστηριασμό το σπίτι του, του καταλόγισα σύμφωνα με την εισήγηση της Νομικής Υπηρεσίας τα υπεξαιρεθέντα και του κοινοποίησα την απόλυση του από τον δήμο Θεσσαλονίκης!

Αν είχα αλήθεια κάποια σχέση με τον επίορκο υπάλληλο έτσι θα αντιδρούσα;

Αλλά και ο υπάλληλος θα κρατούσε παθητική στάση; Δεν θα ερχόταν στον δήμο να διαμαρτυρηθεί; Δεν θα φώναζε; Δεν θα προσπαθούσε να σώσει το σπίτι του; Τα αυτοκίνητά του; Αλλά αυτά τα αυτονόητα δεν απασχόλησαν δυστυχώς το δικαστήριο. Πετάχθηκαν στον κάλαθο των αχρήστων...

Καμία αμφιβολία! Οι δικαστές μου ήταν απολύτως σίγουροι! Έφταιγε ο δήμαρχος ! ΔΙΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΩΣ!

Η μεγαλύτερη δικαστική ΠΛΑΝΗ των τελευταίων δεκαετιών.

Δικαστική ΠΛΑΝΗ που ο χρόνος θα την αποκαλύψει. Η αλήθεια δεν μπορεί να μένει κρυμμένη για πολύ καιρό.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα αποκαλυφθεί.

Το πιθανότερο θα αποκαλυφθεί από την ίδια την Δικαιοσύνη.
Μπορεί ακόμη κάποιος κάτω από το βάρος των τύψεων να μιλήσει.

ΜΠΟΡΕΙ! ΙΣΩΣ!

Εγώ πάντως και αυτό το Πάσχα για δεύτερη φορά στην ζωή μου δεν θα κάνω Ανάσταση.

Μια στο Σότσι και μια στην Θεσσαλονίκη, την πόλη που αγάπησα και υπηρέτησα με τον πιο αγνό τρόπο».