Θρήνος στην Πάτρα για τον θάνατο του νεαρού blogger

Ο γνωστός Πατρινός blogger , ηχολήπτης και μουσικός, ήταν γνωστός στον κόσμο του διαδικτύου ως George Kant.

Άφησε την τελευταία του πνοή χθες το πρωί στο σπίτι του στην Πάτρα, μετά από γενναία μάχη που έδινε με μια σπάνιας μορφής λεμφώματος.non hodgkin, με εξέλιξη στο κεντρικό νευρικό σύστημα και τον εγκέφαλο.

Ο Γιώργος όμως δεν το είχε βάλει κάτω. Δημιούργησε το blog www.georgekant.com , στο οποίο είχε δημιουργήσει και τη στήλη c- answer, στην οποία με χιουμορ και γενναιότητα έγραφε για την περιπέτεια της υγείας του και τα διάφορα στάδια.

Περιέγραφε το σύστημα υγεία, όπως το βίωνε, την έλλειψη φαρμάκων, τη μάχη για να εξασφαλλισει ουρά στη λίστα αναμονής για χημειοθεραπεία. Γράφει μεταξύ άλλων σε μία από τις αναρτήσεις του.

«...Μπήκαμε στον Φλεβάρη. Αυτόν το μήνα ανακάλυψα πολλά περίεργα παράπλευρα του Καρκίνου, γεγονότα και καταστάσεις που εμφανίζονται μπροστά σου εκεί που δεν το περιμένεις . Έτσι, είχα το μήνα των αϋπνιών, του χασίματος αίσθησης του χρόνου, αλλά και μιας πνευμονικής εμβολής που με πήγε πίσω στο Σωτηρία και μου στέρησε πέντε μέρες ακτινοβολιών.

Κάπου εδώ ξεκινάει η καθημερινότητα στο ΥΓΕΙΑ, με νέο γιατρό και νέο τρόπο αντιμετώπισης. Όλες οι χημειοθεραπείες απέτυχαν και πλέον βρισκόμαστε στο σημείο που γίνεται η μεγάλη κουβέντα για την ανάγκη αποσυμφόρησης των όγκων με άλλο τρόπο. Με ένα τρόπο που δεν καλύπτεται στα δημόσια νοσοκομεία, που «δεν καλύπτεται χρονικά». Δεν καλύπτεται σε περιπτώσεις όπως η δική μου, δηλαδή, που χρειάζονται εξειδικευμένα μηχανήματα που να μην καταστρέψουν και όποιο άλλο όργανο υπάρχει δίπλα στο σημείο ακτινοβόλησης . Η «επιλογή», λοιπόν, ουσιαστικά ήταν μονόδρομος.

Νέο στιχάκι: Υπάρχει ΥΓΕΙΑ και ακτινοβολία, υπάρχει ηρεμία, σου το ορκίζομαι Ηλία. Θύρα 13. ( Ποιητική «αηδία», εννοείται ότι είμαι Ολυμπιακός, το έχω δηλώσει και στην Εφορία).

Οι μέρες κυλάνε, λοιπόν, με τον τομέα του θώρακά μου (στέρνο, κλείδα, στήθος) να είναι πλέον ανεξέλεγκτος και με μεγάλα πρηξίματα. Όχι τίποτα το φοβερό... σαν να εξέχει στο θώρακα ένα πράγμα λες και έχεις καταπιεί φυσαρμόνικα, έτοιμη και στερεωμένη κάτω από το λαιμό σου, ώστε αν δώσεις live να έχεις τα χέρια σου ελεύθερα».