Ο Άγιος Ευθύμιος ο Νέος εορτάζει στις 15 Οκτωβρίου

Οι γονείς του Αγίου ήταν ο Επιφάνιος και η Άννα. Είχαν, εκτός από τον Ευθύμιο και δύο θυγατέρες, την Επιφανία και τη Μαρία. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς άλλα και αρκετά ευκατάστατοι.
Ο Άγιος, όταν βαπτίστηκε, ονομάσθηκε Νικήτας. Αλλά όταν έφθασε στα επτά του χρόνια, απέθανε ο πατέρας του και ανέλαβε την διατροφή του και γενικά την προστασία του η ευσεβής μητέρα του. Αυτή δίδαξε το υιό της τη χριστιανική θρησκεία και τον φύλαξε από την αίρεση των εικονομάχων. Όταν ο Άγιος έφτασε σε νόμιμη ηλικία άκουσε τη συμβουλή της μητέρας του και παντρεύτηκε. Πήρε μία κόρη, πού την έλεγαν Ευφροσύνη. Η Ευφροσύνη ήταν κόρη, ευσεβών και πλουσίων γονέων και γέννησε μια κόρη, την οποία βάπτισαν και ονόμασαν Αναστασώ.

Μοναχικός βίος
Αλλά ο Άγιος ποθούσε να ακολουθήσει μοναχικό βίο και γι αυτό προσευχόταν στον Θεό να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει αυτή την επιθυμία του. Παραμονή της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού έχασε το άλογο του. Αφού προσευχήθηκε και έκλαψε πολύ για το άλογο του, είπε ότι θα πάει να ψάξει να το βρει, έτσι βρήκε την δικαιολογία για να ακολουθήσει τον πόθο του για τον μοναχικό βίο. Δεν ήθελε όμως να στεναχωρήσει την οικογένεια του και έτσι πάντρεψε την μεγαλύτερη του αδερφή, και άφησε παρηγοριά στην μητέρα του και την μικρή του αδερφή την κόρη του Αναστασώ.
Νεαρός, Λοιπόν, ο Νικήτας εγκατέλειψε το σπίτι του και την αγαπημένη του πατρίδα και ξεκίνησε για άγνωστη χώρα Πεζός περπάτησε πολλές μέρες. Έφθασε στο βουνό Όλυμπος της Βιθυνίας. Στις πλαγιές αυτού του βουνού ο Όσιος αποφάσισε να εγκατασταθεί και να περάσει την υπόλοιπη ζωή του ασκητής.

Δοκιμάζεται από τον Μέγαν Ιωαννίκιο
Ο Άγιος πεζός ξεκίνησε για το Βουνό Όλυμπος της Βιθυνίας. Εκεί υπήρχαν πολλοί πατέρες που ασκήτευαν. Όταν έφτασε έμαθε για τον Ιωαννίκιο και θέλησε να πάει να τον βρει για τον βοηθήσει ψυχικά. Έτσι μια μέρα καθώς πήγε στον Ιωαννίκιο, βρήκε πολλούς πατέρες που είχαν πάει εκεί για να πάρουν την ευχή και να ωφεληθούν ψυχικά από τον Ιωαννίκιο. Ο Ιωαννίκιος προείδε με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος το ύψος της αγιότητας που θα έφτανε ο Νικήτας και ήθελε να τον ωφελήσει ψυχικά. Έτσι μόλις τον είδε τον κατηγόρησε ότι είναι φονιάς, ζήτησε από τους μοναχούς εκεί να τον αλυσοδέσουν και να τον πιέσουν να πει τις αμαρτίες του. Πράγματι, οι μοναχοί τον πίεσαν και μετά τον αλυσόδεσαν μέχρι να ομολογήσει τις αμαρτίες του. Όμως ο Άγιος έμεινε με σκυμμένο το κεφάλι χωρίς να πει κουβέντα. Τότε ο Ιωαννίκιος είπε:
- Αφήστε αυτόν τον αθώο άνθρωπο. Αυτός πρόκειται να δοξάσει τους μοναχούς. Πρόκειται να αποτελέσει το καύχημα της μοναχικής ζωής, διότι αν και εγώ τον κατηγόρησα για κακούργο και εσείς τον δέσατε με τις βαριές αλυσίδες, αυτός δέχθηκε με ευχαρίστηση την κατηγορία του κακούργου. Άραγε, Πατέρες, είπε, πόσο μεγάλες αρετές θα αποκτήσει αυτός εδώ όταν θα γίνει μοναχός.

Στο Μοναστήρι των Πισσαδηνών - Εκάρη Μοναχός - Φεύγει για το Άγιον Όρος
Ο Άγιος μην αντέχοντας τους επαίνους των άλλων μοναχών έφυγε και πήγε μακριά εκεί που κατοικούσε ένας ασκητής ο Ιωάννης. Ο Ιωάννης τον κατήχησε και τον έκανε σταυροφόρο και ο Νικήτας τότε ονομάστηκε Ευθύμιος. Έπειτα ο Ιωάννης τον έστειλε στο Μοναστήρι των Πισσαδηνών, εκεί ο ηγούμενος Νικόλαος τον δέχτηκε και τον έκανε υποτακτικό του. Ο Σατανάς όμως δεν υπόφερε τις αρετές του Αγίου και του άναβε πόθους για την αγάπη της οικογενείας του και άλλους, όμως ο ασκητής έμενε ασάλευτος και σταθερός στην πίστη του. Μετά ο Πατριάρχης Φώτιος έβγαλε τον από ηγούμενο τον Νικόλαο και ο Ευθύμιος έφυγε από το Μοναστήρι των Πισσαδηνών και αποφάσισε να πάει στο Άγιον Όρος.

Πρώτα όμως πήγε στον Γέροντα Θεόδωρο, ο οποίος τον κατήχησε και τον εκάρη μοναχό. Έπειτα ο Άγιος μετά από 15 χρόνια στον Όλυμπο της Βιθυνίας και αφού έκατσε 8 μέρες με τον Γέροντα Θεόδωρο που τον κατήχησε, έφυγε για το Άγιο Όρος.
Στο δρόμο για το Άγιον Όρος πέρασε από την πόλη της Νικομήδειας, εκεί συνάντησε μερικούς συμπατριώτες του. Τους ρώτησε τι κάνει η οικογένεια του, και αυτοί που είπαν ότι όλοι ζουν αλλά θρηνούν γιατί δεν ξέρουν τι απέγινε αυτός. Τότε ο Άγιος τους έδωσε ένα ξύλινο Σταυρό και τους παρήγγειλε να τους πουν να ακολουθήσουν και αυτοί τον μοναχικό βίο. Πράγματι, πήγαν οι συμπατριώτες του πίσω στην πόλη και πήγαν στην οικογένεια του Αγίου. Αυτοί έδωσαν τον Σταυρό και τους είπαν τι τους παρήγγειλε για αυτούς ο Άγιος. Τότε η μητέρα του, η σύζυγος του και αδερφές του, ακολούθησαν την παραγγελία του και έγιναν μοναχές. Μόνο η κόρη του δεν έγινε γιατί παντρεύτηκε έναν ευσεβή νέο και απέκτησε 3 θυγατέρες και ένα υιό.

Υπεράνθρωπος άσκησης
Στον Άθωνα ο άγιος βρήκε τον μοναχό Θεοστήρικτο μαζί ερεύνησαν την περιοχή, και βρήκαν ένα σπήλαιο. Κλειστήκανε σ' αυτό και άρχισαν εκεί τους ασκητικούς αγώνες. Για τροφή τους είχαν τα κούμαρα, τα βελανίδια και τα κάστανα Αυτά έτρωγαν για να κρατιούνται στη ζωή. Είναι αδύνατον να περιγράψει κανείς την υπεράνθρωπη άσκηση των δύο μοναχών μέσα στο σπήλαιο, πολεμώντας τον διάβολο, και προσευχόμενος στον Θεό.
Έπειτα από τρία έτη, βγήκε από τη σπηλιά ο Άγιος. Απ' έξω από την σπηλιά ιόν περίμεναν τον Άγιο πάρα πολλοί ασκητές. Είχαν έλθει εκεί για να πάρουν την ευχή του. Έπειτα έμαθε ότι ο Γέροντας του Θεόδωρος ήταν βαριά άρρωστος και αποφάσισε να αφοσιωθεί στην φροντίδα του Γέροντα του. Έτσι πήγε τον πήρε και τον πήρε μαζί του στον Άθωνα, εκεί έφτιαξε μία καλύβα και τον φρόντιζε. Όμως ο Γέροντας αρρώστησε βαριά και αναγκάστηκε να τον πάει σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, εκεί ο Γέροντας κοιμήθηκε.

Διαβάστε επίσης