Η Ελλάδα της ανθρωπιστικής κρίσης διδάσκει ανθρωπιά! (Photos)
Δεν είναι μία, αλλά πολλές οι πληγές που άνοιξαν στη χώρα την τελευταία πενταετία εξαιτίας της ανθρωπιστικής κρίσης. Προχωρά ο καιρός και ανοίγονται περισσότερες. Όμως, είναι ανάγκη να ταξιδέψουμε μέχρι τη Λέρο για να διαπιστώσουμε ότι σε τούτον τον τόπο όπως πληθαίνουν οι άνθρωποι που κουβαλούν από μωρά τον Σταυρό για τον Γολγοθά, τόσο πληθαίνουν και οι άνθρωποι με σπουδαία αποθέματα ψυχής.
Της Γεωργίας Λινάρδου
Είναι πεντακάθαρο το μήνυμα που μας στέλνουν οι κάτοικοι του Λέρου. Ενός νησιού το οποίο δέχεται όλο και περισσότερες, όλο και μεγαλύτερες καραβιές από τη Συρία και αλλού, τον τελευταίο χρόνο.
Στεκόμαστε στη Λέρο για να διδαχθούμε.
Σαν μια γροθιά δυνατή, οι άνθρωποι του νησιού στέκονται δίπλα σε 300 ψυχές που πάλι μια καραβιά τους ώθησε προς τα εκεί. Ανάμεσά τους πολλά παιδιά.
«150 + 150 = 300 άνθρωποι πάνω στο νησί. Δέκα μπουκάλια γάλα μόνο για τα παιδιά. Η έκδηλη αμηχανία μας μπροστά σε μια ανθρωπιστική κρίση που ξεπερνάει τις δυνάμεις μας. Τα γυμνά πόδια στα νερά. Το νεογέννητο που αγνοεί μακάριο και ο πατέρας που αγωνιά. Ο βουλευτής από τη Ρόδο που μιλάει στο τοπικό κανάλι. Το κτήριο που επιτέλους άνοιξε αλλά που πια είναι μικρό. Οι τολμηρές αποφάσεις που επείγουν, ενώ ο χρόνος για τη δύσκολη νύχτα μετράει αντίστροφα. Ο πόνος των ανθρώπων που πλέον είναι εκκωφαντικός ακόμα κι αν κάποιος κλείσει τα αυτιά του. Η έκκλησή μας για σκεπάσματα, ρούχα, μπισκότα και το Δίκτυο Αλληλεγγύης που μεγαλώνει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συμπαραστέκονται με κάθε τρόπο». Αυτά είναι μερικά από τα λόγια των ανθρώπων του Δικτύου Αλληλεγγύης Λέρου.
Ένας πατέρας παρατηρεί το νεογέννητο μωρό του. Κάποιοι έσπευσαν να το προικίσουν με ζεστές κουβέρτες και μια αγκαλιά.
Ένα δεκάχρονο αγόρι ντυμένο με ένα ζεστό μπουφάν, αλλά με γυμνά τα πόδια του γυρνά το κεφάλι αλλού. Έχει ακουμπήσει τα δαχτυλάκια του σε μια πλαστική σακούλα σούπερ μάρκετ. Πόσο πρώιμο πόνο κρύβουν τα δάχτυλα αυτού του παιδιού;
Ένα άλλο αγόρι, μελαχρινό, παίρνει πόζα χαρούμενο λίγο πριν δέσει τα πεντακάθαρα κορδόνια από το καινούργιο ζευγάρι αθλητικών παπουτσιών που του χάρισαν. Τα άλλα, τα παλιά, πεταμένα, λασπωμένα με κρυφές... πληγές.
Κι ένα άλλο μικρό, τόσο μικρό, τρώει ένα κομμάτι κέικ που κάποια κυρία του νησιού το έφτιαξε με αγάπη για να το γλυκάνει.
Πόση αγάπη κρύβει τούτος ο τόπος!
Άλλοι ζουν έξω κι άλλοι σε μιαν αποθήκη. Η πολιτειακή πλευρά της χώρας μας τόσα χρόνια –και παρά το γεγονός ότι χρηματοδοτείται γενναία από την ΕΕ για κάθε έναν από τους μετανάστες που περνούν τα σύνορα- δεν μπήκε στον κόπο να καλυτερέψει τις συνθήκες, να δημιουργήσει υποδομές.
Οι ροές από τα σύνορα μεγαλώνουν. Μόνον οι απλοί άνθρωποι στα νησιά στέκονται εκεί άγρυπνοι φρουροί της χώρας και της ανθρωπιάς. Αστυνομικοί και λιμενικοί κι αυτοί να βοηθήσουν όπως και όσο μπορούν.
Σχεδόν καθημερινά σε αυτό το νησί της Δωδεκανήσου καταφθάνουν πρόσφυγες. Ο δε αριθμός των παιδιών έχει αυξηθεί δραματικά τους τελευταίους μήνες.
Τι είναι το Δίκτυο Αλληλεγγύης Λέρου;
«Άνθρωποι νέοι και μεγαλύτεροι, διαφορετικών επαγγελμάτων και διαφορετικών πολιτικών εντάξεων και πεποιθήσεων, όλοι και όλες εμείς, που δημιουργήσαμε αυτό το δίκτυο το 2012, πιστεύουμε στην κοινωνική αλληλεγγύη, στην αλληλοβοήθεια και στην ενεργοποίηση της κοινωνικής διαθεσιμότητας, για την αντίσταση στη διαρκώς κλιμακούμενη βαρβαρότητα που εκδηλώνεται σε πολλά επίπεδα.
Οι δράσεις μας αφορούν τόσο στους χιλιάδες πρόσφυγες, που φτάνουν ταλαιπωρημένοι στο νησί, διωγμένοι από πολέμους και βία, όσο και τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται περισσότερο, σε αυτή τη δύσκολη εποχή που διανύουμε. Στα πλαίσια αυτά κινητοποιούμαστε σχεδόν καθημερινά και παρέχουμε άμεσα τα απαραίτητα είδη ρουχισμού, υπόδησης, ατομικής υγιεινής, φάρμακα, πόσιμο νερό κ.λπ., στους πρόσφυγες, για τους οποίους δεν υπάρχει καμιά υποδομή αλλά αντίθετα υπάρχει παντελής αδιαφορία από την πολιτεία».
Μεγάλο δίδαγμα στέλνει η νησιωτική Ελλάδα
Λίγες μέρες πριν, το νησί πνίγηκε από τις βροχές. Τα πάντα πλημμύρισαν. Μαζί και οι ψυχές «παράνομων» και «νόμιμων».
Γράφουν οι άνθρωποι από το Δίκτυο Αλληλεγγύης Λέρου για μια πιτσιρίκα με ένα λευκό παλτό που έγινε μούσκεμα στη βροχή, που λερώθηκε, που δεν μπορούσε να πλυθεί...
«23-3-2015. Τα μαλλάκια σου βράχηκαν μικρή μου πρώτα από τη θάλασσα που ήταν ο δρόμος διαφυγής σου και τώρα από τη βροχή. Το άσπρο σου παλτό λερώθηκε και δεν υπάρχει τρόπος να καθαριστεί, αφού στα νερά και στις λάσπες σε υποδεχθήκαμε. Με πόση αγάπη όμως σου έφτιαξε το κοτσιδάκι η μητέρα σου. Αυτό το ροζ κορδελάκι στα μαλλιά, να θυμίζει ότι κάποτε είχες το σπίτι σου, το δωμάτιό σου, τα παιχνίδια σου και τώρα έχεις μόνο τη θλίψη στα μάτια και αυτό το ροζ κορδελάκι στα μαλλιά».
Αυτή είναι η άλλη Ελλάδα. Είναι η Ελλάδα της ανθρωπιστικής κρίσης που δίνει μαθήματα ανθρωπιάς!
Σχετικές ειδήσεις
Trending
