Αρνητικές σκέψεις: Γιατί δεν πρέπει να τις φοβάστε

Πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι καλοί στο να αποσπούν την προσοχή τους σχετικά με θέματα θανάτου.

Οι ψυχολόγοι Wisman, Heflick και Goldenberg (2015) μίλησαν για την "υπαρξιακή δραπέτευση", η οποία λέει ότι οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι καλύτεροι στο να αγνοούν ή να επεξεργάζονται υπενθυμίσεις της θνησιμότητάς τους, δηλαδή ότι κάποια μέρα θα πεθάνουν και οι ίδιοι.

Όταν λέμε "υπενθυμίσεις" εννοούμε θανάτους ή ασθένειες που ακούμε καθημερινά γύρω μας και αυθόρμητα ο καθένας σκέφτεται το δικό του θάνατο, έστω και για μια στιγμή...

Οι ερευνητές έκαναν 5 έρευνες, στις 4 πρώτες όταν σε άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση θύμιζαν την θνησιμότητά τους, αυτοί είχαν την τάση να στρέφουν την προσοχή τους στους άλλους και όχι στον εαυτό. Δηλαδή μεταβίβαζαν το κέντρο βάρους τους στους γύρω τους και όχι μέσα τους ως τρόπο άμυνας. Στην πέμπτη έρευνα, οι ερευνητές ζήτησαν στους συμμετέχοντες να γράψουν για τον θανατό τους και μετά τους δινόταν η ευκαιρία να πιούν αλκοόλ. Παρατηρήθηκε, λοιπόν, ότι τα άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση κατανάλωναν μεγαλύτερες ποσότητες αλκοόλ από τα άτομα με υψηλή ή μέτρια αυτοπεποίθηση (Wisman et al., 2015).

Γιατί αυτά τα ευρήματα είναι ενδιαφέροντα;

Γιατί δείχνουν να καταρρέει η "ταμπέλα" ότι τα δυσλειτουργικά άτομα, με ψυχολογικές δυσκολίες έχουν αρνητικές σκέψεις και τα λειτουργικά άτομα χαρακτηρίζονται από "ευτυχία".

Στην πραγματικότητα, ένα υγιές άτομο μπορεί, αρκετά συχνά, να βιώσει άγχος και ανησυχία (π.χ. όταν σκέφτεται τον θάνατό του) διότι μπορούν να ανεχτούν μια πιο ευρεία και βαθειά γκάμα συναισθημάτων. Ο ψυχολόγος Abraham Maslow μάλιστα θεωρεί ότι ένα σημαντικό στοιχείο της ζωής έχοντας κατά νού ότι θα πεθάνουμε κάποια μέρα, είναι ότι το κάθετι αποκτά διπλή αξία και γίνεται διπλά πολύτιμο. Το να κοιτάζουμε στα μάτια την ευαλωτότητά μας μας κάνει πιο δυνατούς και μας χαρίζει τη μαγεία στη ζωή μας.

Μην φοβάστε να κάνετε τέτοιες σκέψεις, λοιπόν… Δεν σημαίνει ότι έχετε ίσως κατάθλιψη ή μελαγχολία.

Μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο, αλλά μπορεί και όχι. Εξαρτάται πάντα από το πώς διαχειριζόμαστε αυτές τις σκέψεις και τί κάνουμε από κεί και ύστερα. Κλείνομαι στο σπίτι μου, στον εαυτό μου και θρηνώ που κάποια μέρα θα πεθάνω;

Ναι… Ίσως να διανύω καταθλιπτικό επεισόδιο. Αποφασίζω να γίνω πιο απαιτητικός από τη ζωή και να ζώ στο έπακρο γιατί ξέρω ότι δεν θα ζώ για πάντα; Υγιής και πολύ λειτουργική σκέψη.

Κάποιος έγραψε κάποτε σε ένα βιβλίο: "Αγκάλιασε τους δαίμονες σου, γιατί θα σε δαγκώσουν". Όπως το παιδί μας… Αν δεν του δώσουμε αγάπη θα έρθει μια μέρα που θα μας "τιμωρήσει". Έτσι και οι σκοτεινές μας σκέψεις, είναι οι ανώριμες πτυχές μας, είναι τα σκοτεινά παιδιά που ζουν μέσα μας…

Αγκαλιάστε τα.

Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Blog: psuxislogos.blogspot.com