«Αγριολούλουδα»: η νέα collection της Ιρλανδής σχεδιάστριας Róisín Pierce

Οι «αφρώδεις» γλυπτές δημιουργίες της Róisín Pierce κέρδισαν για την Ιρλανδή σχεδιάστρια μόδας το Βραβείο Κοινού στο 34ο Hyères Festival και το Prix Métiers d’Art Chanel που δόθηκε για πρώτη φορά. Προσφάτως, η κολεξιόν της «Bláthanna Fiáin» παρουσιάστηκε στο 35ο Hyères Festival, μέσω μιας σειράς φωτογραφιών, μιας ταινίας και ενός συνοδευτικού τόμου, σε συνεργασία, μεταξύ άλλων, με τον φωτογράφο Andrew Nuding.

Τα περίπλοκα ενδύματα της Pierce είναι αληθινά αριστουργήματα. Πέρα από αυτό, κάθε ρούχο της Róisín Pierce είναι μια επίδειξη σχολαστικής χειροτεχνίας. Εντάσσει χειροτεχνίες σε κάθε κομμάτι, από την αρχή έως το τέλος, αναπτύσσοντας και δημιουργώντας υφάσματα, χειροποίητα, συνονθύλευμα, κεντήματα στο χέρι και πολλά άλλα, όλα στο προσωπικό της στούντιο στο Δουβλίνο. «Στα υφάσματα, μου αρέσει να δημιουργώ υφές που έχουν τρισδιάστατα εφέ», λέει. Μάλιστα, η χρήση του λευκού για την Pierce γίνεται για να αναδείξει τις περιπλοκές κάθε ρούχου. «Δουλεύω μόνο στα λευκά», λέει. «Είναι για επιφάνεια. Εγώ ντύνομαι πάντα στα μαύρα. Νιώθω σαν να είμαι πραγματικά χαμένη στο μαύρο. Το μαύρο δεν τιμά πλήρως την εργασία που γίνεται επάνω στα υφάσματα. Νιώθω ότι το λευκό είναι ο τρόπος για να δείξω όλες τις λεπτομέρειες», λέει η σχεδιάστρια.

«Παιδί, πάντα σκαρφιζόμουν ονειρικούς κόσμους και παιχνίδια», εξομολογείται η Pierce, μιλώντας για τα χρόνια στο Γκάλγουεϊ όπου μεγάλωσε. Είχε την τάση να φιλοτεχνεί ρουχαλάκια για τις Μπάρμπι της και μεγαλώνοντας έκανε σπουδές Textile Design στο National College of Art and Design, στο Δουβλίνο.

Οι δημιουργίες της είναι βυθισμένες στην ιρλανδική κληρονομιά και ιστορία. «Αυτή η σεζόν είναι αφιερωμένη στις ανύπαντρες μανάδες που τις έστελναν να πλένουν», εξηγεί στο AnOther. «Ο τίτλος της κολεξιόν προέρχεται από το όνομα που η Καθολική Εκκλησία έδινε στις γυναίκες που έφερναν εκτός γάμου παιδιά στον κόσμο: "αγριολούλουδα". Συχνά, ο κόσμος τις αντιλαμβάνονταν άδικα ως γυναίκες αμφιβόλου ηθικής, ανεξαρτήτως του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο είχαν συλλάβει», υπογραμμίζει.

Εξερευνώντας τις έννοιες του γάμου και της νύφης, η Pierce άντλησε έμπνευση από νυφικά, ρούχα για την πρώτη θεία κοινωνία, ακόμη και ενδύματα ιερέων. Οι συλλογή που προέκυψε ενσωματώνει τον δυϊσμό: κινείται μεταξύ σεμνού και άσεμνου, του «αθώου και του ενοχικού», όπως η ίδια λέει.