Συνεπιμέλεια: Έρευνα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα οδηγεί σε διεθνή συζήτηση για το νόμο

Ο νόμος περί επιμέλειας των παιδιών της Αριζόνα είναι ο πρώτος του είδους του στις Ηνωμένες Πολιτείες που καταργεί την παραδοσιακή ιδέα της «επικοινωνίας» και την αντικαθιστά με ένα τεκμήριο ίσου χρόνου ανατροφής.

Έρευνα από επιστήμονες του πανεπιστημίου της πολιτείας της Αριζόνα (ASU), ιδιαίτερα από τον αναπτυξιακό ψυχολόγο William Fabricius , επικαιροποίησε τον νόμο. Τώρα άλλες χώρες στρέφουν την προσοχή τους στον νόμο περί επιμέλειας των παιδιών της Αριζόνας και στο έργο του Fabricius.

«Οι δικαστές της Αριζόνας ξεκινούν έχοντας ως τεκμήριο ότι ένα παιδί θα περνάει το 50% του χρόνου με τη μαμά και το 50% με τον μπαμπά, εκτός εάν υπάρχουν ενδείξεις που καθιστούν αυτή τη ρύθμιση ακατάλληλη», δήλωσε ο Fabricius, αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογίας στο ASU.

Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας μελετά επί του παρόντος εάν θα επικαιροποιήσει τους νόμους της για την επιμέλεια των παιδιών, κι έτσι το ιαπωνικό Υπουργείο Δικαιοσύνης έστειλε έναν εκπρόσωπο, τον Ryusuke Kurashige, στην Αριζόνα για να μάθει για την έρευνα της αναπτυξιακής ψυχολογίας που χρησίμευσε ως θεμέλιο του πολιτειακού νόμου περί επιμέλειας τέκνων του 2013.

«Στην Ιαπωνία, ο γονέας που δεν ζει με το παιδί του – που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ο πατέρας – μπορεί να συναντηθεί με το παιδί του μόνο μία φορά το μήνα», δήλωσε ο Kurashige.

Ενώ ο Kurashige ήταν στο ASU, αυτός και ο Fabricius συζήτησαν ευρήματα από έρευνες δεκαετιών για τα παιδιά του διαζυγίου. Η Megan Russell προπτυχιακή στο ASU μοιράστηκε επίσης τη διατριβή της – ερευνητική εργασία που έχει πάρει άριστα, η οποία ελέγχει εάν οι εθελοντικές έρευνες αξιολογούν με ακρίβεια την ψυχική υγεία των μαθητών του ASU με διαζευγμένους γονείς.

«Η ευκαιρία να εξηγήσω την έρευνά μου σε ένα μέλος της κυβέρνησης άλλης χώρας ήταν μια υπέροχη εμπειρία», δήλωσε η Russell, η οποία είναι τελειόφοιτη στο Barrett, The Honors College.

Ο Fabricius βοήθησε επίσης στην οργάνωση μιας σειράς συναντήσεων για τον Kurashige σε ολόκληρη την πολιτεία, ώστε να μάθει πώς λειτουργεί ο νόμος περί επιμέλειας των παιδιών της Αριζόνας. Ο Kurashige επισκέφθηκε το οικογενειακό δικαστήριο στην κομητεία Pinal και συνομίλησε με δικαστές οικογενειακού δικαστηρίου, δικηγόρους και υπαλλήλους δικαστηρίων συνδιαλλαγής από ολόκληρη την πολιτεία.

Ο Kurashige είπε ότι οι συναντήσεις του έδειξαν ότι ο νόμος της Αριζόνας έχει ευρεία υποστήριξη και αναμένει ότι μαθαίνοντας πόσο σημαντικός είναι ο χρόνος ανατροφής θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερη συν-ανατροφή στα διαζευγμένα ζευγάρια της Ιαπωνίας και πιθανές αλλαγές στο ιαπωνικό οικογενειακό δίκαιο.

Ο νόμος περί επιμέλειας της Αριζόνας ξεκίνησε με μία διακοπή

Ο Fabricius άρχισε να μελετά τις επιπτώσεις του διαζυγίου από την προοπτική των παιδιών στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Πήρε συνέντευξη από φοιτητές διαζευγμένων γονέων και βρήκε ότι οι μαθητές πίστευαν συντριπτικά ότι το να ζουν με κάθε έναν από τους γονείς τους για ίσο χρονικό διάστημα ήταν το καλύτερο.

Ο μακρύς δρόμος προς το νέο πολιτειακό νόμο περί επιμέλειας ξεκίνησε λίγο μετά, όταν τον διέκοψαν κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης προς τους υπαλλήλους του οικογενειακού δικαστηρίου.

«Μου ζητήθηκε να μιλήσω μισή ώρα για τη βασική ανάπτυξη των παιδιών. Ξεκίνησα την ομιλία μου λέγοντας ότι οι αναπτυξιακοί ψυχολόγοι γνώριζαν από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ότι τα βρέφη προσκολλώνται με τους πατέρες τους τόσο όσο προσκολλώνται και με τις μητέρες τους», δήλωσε ο Fabricius. «Με σταμάτησαν επί τόπου και δεν μπορούσα να προχωρήσω πέρα από αυτό το σημείο.»

Η ομιλία τον ενέπνευσε να αλλάξει το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι για τις αποφάσεις επιμέλειας τέκνων δεν γνώριζαν τα ευρήματα της αναπτυξιακής ψυχολογίας.

«Οι αναπτυξιακοί ψυχολόγοι θα πρέπει να προσφέρουν εκπαίδευση σχετικά με την τρέχουσα έρευνα στις κοινότητες οικογενειακού δικαίου στις πολιτείες τους», είπε.

Η αλλαγή του νόμου περί επιμέλειας τέκνων της Αριζόνα χρειάστηκε περισσότερο από μια δεκαετία εργασίας. Ο Fabricius ξεκίνησε κοινοποιώντας τα ευρήματα της έρευνας στις πολιτειακές, εθνικές και διεθνείς κοινότητες οικογενειακού δικαίου. Υπηρέτησε επίσης στο διοικητικό συμβούλιο του παραρτήματος της Αριζόνας του Συνδέσμου Οικογενειακών Δικαστηρίων και Δικαστηρίων Συνδιαλλαγής και διορίστηκε από τον κυβερνήτη στην Επιτροπή Εσωτερικών Σχέσεων του νομοθετικού σώματος της Αριζόνα. Το 2008, η επιτροπή όρισε τον Fabricius πρόεδρο της Ειδικής Ομάδας Εργασίας για την Επιμέλεια (Ad Hoc Custody Workgroup). Η ομάδα εργασίας συγκέντρωσε δικαστές, δικηγόρους, διευθυντές δικαστηρίων συνδιαλλαγής, παρόχους ψυχικής υγείας, υποστηρικτές κατά της ενδοοικογενειακής βίας, υπερασπιστές των δικαιωμάτων των πατέρων και γονείς για να εξετάσουν πώς να αναθεωρήσουν το καταστατικό της Αριζόνας για την επιμέλεια τέκνων.

Το νομοσχέδιο που έγραψε η Ειδική Ομάδα Εργασίας για την Επιμέλεια έγινε νόμος το 2013, με διακομματική υποστήριξη και σχεδόν ομόφωνες ψήφους και στα δύο νομοθετικά σώματα της πολιτείας της Αριζόνα.

«Από την αρχή, αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στην έρευνα», δήλωσε ο Fabricius. «Χρειάστηκαν περισσότερες από 40 συναντήσεις, 40 μήνες και 40 άτομα για να αλλάξουν το νόμο.»

Ο ίσος χρόνος ανατροφής είναι ζήτημα δημόσιας υγείας

Πριν ξεκινήσει τις προσπάθειές του για αλλαγή του πολιτειακού νόμου περί επιμέλειας, ο Fabricius ένωσε τις δυνάμεις του με τους καθηγητές ψυχολογίας του ASU, Linda Leucken και Sanford Braver και με την καθηγήτρια του Sandra Day O’Connor College of Law, Ira Ellman. Αυτές οι συνεργασίες οδήγησαν στην ανακάλυψη ότι το να ξοδεύουν χρόνο και με τους δύο γονείς, όχι μόνο ήταν σημαντικό για τα παιδιά του διαζυγίου, αλλά ήταν και ζήτημα δημόσιας υγείας. Ο Fabricius και οι συνεργάτες του συνέχισαν να βρίσκουν ότι η μεγιστοποίηση του χρόνου και με τους δύο γονείς συνδέεται με την καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών.

«Είναι η υψηλής ποιότητας γονική ανατροφή, ανεξάρτητα από το φύλο του γονέα, που είναι κρίσιμη για την προώθηση της ευημερίας ενός παιδιού μετά το διαζύγιο», δήλωσε ο Irwin Sandler, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημιακού συστήματος της Αριζόνα και ερευνητής ψυχολογίας. «Όμως, οι γονείς χρειάζονται επαρκή χρόνο με τα παιδιά τους για να έχει αντίκτυπο η ποιότητα της γονικής ανατροφής τους»

Οι κακές σχέσεις με τους γονείς συνδέονται με πολλές δυσμενείς εκβάσεις αργότερα στη ζωή, συμπεριλαμβανομένης της πρόωρης θνησιμότητας.

«Εάν ένα παιδί από μια διαζευγμένη οικογένεια έχει ίσο χρόνο ανατροφής, μπορεί να έχει σχέσεις με τους δύο γονείς του που να είναι τόσο καλές όσο και εκείνες σε άθικτες οικογένειες», δήλωσε ο Fabricius.

Από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος περί επιμέλειας τέκνων της Αριζόνα το 2013, ο Fabricius έχει συμβουλεύσει κι άλλες πολιτείες. Ο ίδιος δημοσίευσε ένα κύριο άρθρο στο Baltimore Post Examiner ενώ ο νομοθέτης του Μέριλαντ συζητούσε την αλλαγή του πολιτειακού νόμου επιμέλειας των παιδιών. Ο Fabricius εκτιμά ότι πάνω από 30 πολιτείες συζητούν μια αλλαγή νόμου παρόμοια με τη νομοθεσία περί επιμέλειας των παιδιών της Αριζόνα και είπε ότι άνθρωποι από όλο τον κόσμο θέλουν να μάθουν πώς λειτουργεί ο νόμος στην Αριζόνα.

«Οι επαγγελματίες και οι γονείς είναι πεινασμένοι για την τρέχουσα έρευνα σχετικά με την επιμέλεια», δήλωσε ο Fabricius. «Και κάθε κράτος της Δυτικής Ευρώπης συζητά αν είναι καλή ιδέα τα παιδιά διαζυγίου να περνούν ίσο χρόνο με τους πατέρες και τις μητέρες τους».

Τον Μάρτιο του 2020, ο Fabricius θα ταξίδευε στη Δανία για να μιλήσει στο κοινοβούλιο της Δανίας σχετικά με τον νόμο περί επιμέλειας των παιδιών της Αριζόνα και την έρευνά του σχετικά με τις επιπτώσεις του διαζυγίου στα παιδιά.

Πηγή: energoimpampades.gr