Coco Chanel: Κατάσκοπος των Ναζί ή μέλος της αντίστασης; Ο ιστορικός ρόλος της Γαλλίδας σχεδιάστριας

Μια σημαντική αναδρομική έκθεση της Coco Chanel έφερε στο φως στοιχεία ότι η σχεδιάστρια μόδας ήταν τεκμηριωμένο μέλος της γαλλικής αντίστασης. Τα έγγραφα εκτίθενται για πρώτη φορά, μαζί με αντιφατικά στοιχεία ότι λειτουργούσε ως πράκτορας των Ναζί.

Τα έγγραφα που σχετίζονται με τις δραστηριότητες της σχεδιάστριας στο Παρίσι εν καιρώ πολέμου δίνουν μια σοβαρή νότα στην πιο λαμπερή έκθεση της χρονιάς, με περισσότερα από 50 κοστούμια τουίντ - συμπεριλαμβανομένου ενός ροζ σετ που ανήκει στη Λορίν Μπακόλ που προβάλλονται στην Gabrielle Chanel: Fashion Manifesto, όταν ανοίγει στο στο μουσείο Victoria & Albert του Λονδίνου στις 16 Σεπτεμβρίου.

«Δεν μπορούσαμε να κάνουμε έκθεση για τη Chanel και να μην αναφερθούμε στο ιστορικό της στον πόλεμο», είπε η επιμελήτρια, Oriole Cullen, η οποία επέκτεινε μια παράσταση που δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στο Palais Galliera στο Παρίσι το 2020 με μια νέα παρουσίαση που εμβαθύνει περισσότερο στη Chanel, τους δεσμούς με τη Βρετανία καθώς και τις δραστηριότητές της εν καιρώ πολέμου.

Έγγραφα που βλέπουν για πρώτη φορά το φως τονίζουν το όνομα «Gabrielle AKA Coco Chanel» σε μια λίστα 400.000 ανθρώπων των οποίων η συμμετοχή στην αντίσταση υποστηρίζεται από επίσημα αρχεία. «Έχουμε επαλήθευση από τη γαλλική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου ενός εγγράφου από το 1957, το οποίο επιβεβαιώνει την ενεργό συμμετοχή της στην αντίσταση», είπε η επιμελήτρια.

Το μουσείο θα παρουσιάσει επίσης ισχυρές αποδείξεις ότι η Chanel συνεργάστηκε με τους Γερμανούς στο κατεχόμενο Παρίσι, οπως δείχνει μεταξύ άλλων η μεταπολεμική ανάκριση τριών αξιωματούχων των Ναζί που την ονομάζουν ξεχωριστά ως αξιόπιστη πηγή. «Τα νέα στοιχεία δεν την απαλλάσσουν. Απλώς κάνει την εικόνα πιο περίπλοκη. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι είχε σχέση και με τις δύο πλευρές», είπε η Cullen.

Σε αντίθεση με την πρόσφατη επίδειξη του μουσείου Dior, η οποία αφηγήθηκε την ιστορία ενός οίκου μόδας που παραμένει εξαιρετικά δημοφιlής και επίκαιρος, η έκθεση Chanel τελειώνει με το θάνατό της το 1971. Η έκθεση είναι προσωπική, και ως εκ τούτου, λόγω της αμφιλεγόμενης ζωής της Chanel , πολιτική.

Η Cullen επισημαίνει ότι μια παιδική ηλικία που πέρασε σε ένα γαλλικό μοναστήρι μετά το θάνατο της μητέρας της και την εξαφάνιση του πατέρα της, δημιούργησε έναν χαρακτήρα του οποίου η τάση για αυτοπροστασία την έκανε ενστικτωδώς δεξιά. Είπε ότι η σχεδιάστρια ήταν «περισσότερο από οτιδήποτε άλλο επιζήσασα, πάντα σε επιφυλακή για ευκαιρίες για να προχωρήσει στη ζωή».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, η Chanel είχε μια σχέση με τον Ναζί αξιωματικό βαρόνο Hans Günther von Dincklage, την οποία χρησιμοποίησε για να απελευθερώσει τον ανιψιό της, André Palasse, από ένα Γερμανό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. «Δεν θέλαμε να αγνοήσουμε τη δράση της στον πόλεμο – αλλά πρώτα και κύρια, αυτή είναι μια έκθεση μόδας» τόνισε η επιμελήτρια

Στο μουσείο του Λονδίνου θα εκτίθενται εύθραυστα βραδινά κομμάτια που συνήθως αποθηκεύονται στο αρχείο του μουσείου, μαζί με τα πρωτοποριακά «βραδινά παντελόνια» με τα οποία η νεαρή Chanel σκανδάλισε τη γαλλική κοινωνία. Ένα δωμάτιο θα αφηγηθεί την ιστορία του αρώματος No 5 της Chanel, το οποίο έγινε ένα χαρακτηριστικό άρωμα που φορούσαν κορυφαίες προσωπικότητες από τη Marilyn Monroe μέχρι τον Andy Warhol.

Πολλά από τα 100 κομμάτια που προστέθηκαν στο σόου εμβαθύνουν στις σχέσεις της με τη Βρετανία. Ένα πορτρέτο της Chanel, ζωγραφισμένο από τον Winston Churchill, πιστοποιεί μια στενή σχέση με τη βρετανική κοινωνία που δημιουργήθηκε μέσω του ρομαντισμού της με τον δούκα του Westminster. Οι Ναζί είχαν δώσει στη σχεδιάστρια το κωδικό όνομα «Westminster».