Κραυγή αγωνίας από 19χρονο Ισραηλινό που αφέθηκε ελεύθερος: «Ο κόσμος ξέχασε τους ομήρους της Χαμάς»

Ο Itay Regev, ένας Ισραηλινός όμηρος που απελευθερώθηκε από τη Γάζα πριν από τρεις μήνες κατηγόρησε τον κόσμο ότι ξέχασε αυτούς που εξακολουθούν να κρατούνται από τη Χαμάς και κάλεσε την ισραηλινή κυβέρνηση να κάνει ό,τι χρειάζεται για να τους φέρει στο σπίτι.

Ο19χρονος Regev, 19, είπε στο BBC ότι κρατήθηκε σε «φρικτές» συνθήκες από «πολύ, πολύ μοχθηρούς» απαγωγείς και δεν πίστευε ότι θα έβγαινε ζωντανός. Τον απήγαγαν από το μουσικό φεστιβάλ Nova με την αδερφή του και έναν φίλο του.

Οι συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός και ανταλλαγή ομήρων συνεχίζονται εδώ και εβδομάδες. Ωστόσο, προς το παρόν δεν υπάρχει συμφωνία, με τη Χαμάς να ζητάει μόνιμη κατάπαυση του πυρός και απόσυρση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα, αιτήμα που ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου χαρακτήρισε «παραληρηματικό».

Ο Itay - που αφέθηκε ελεύθερος μαζί με την αδερφή του, Maya, και άλλους 103 ομήρους σε αντάλλαγμα για περίπου 240 Παλαιστίνιους κρατούμενους στις ισραηλινές φυλακές κατά τη διάρκεια μιας σύντομης εκεχειρίας τον Νοέμβριο - είναι ξεκάθαρος για το τι πρέπει να συμβεί. «Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους βγάλουμε από εκεί, όποιο κι αν είναι το κόστος... Είναι οι ζωές των ανθρώπων», είπε, μιλώντας στο BBC στο Λονδίνο στην πρώτη του συνέντευξη στο Ηνωμένο Βασίλειο.

«Είμαι βέβαιος ότι αν κάποιος απήγαγε το παιδί του, δεν θα τον ενδιέφερε πραγματικά το τίμημα που έπρεπε να πληρωθεί. Πρέπει να επιστρέψουν οι όμηροι με κάθε κόστος». Περίπου 130 όμηροι, συμπεριλαμβανομένου του φίλου του Itay, Omer Shem Tov, κρατούνται ακόμη στη Γάζα. Ισραηλινοί αξιωματούχοι είπαν ότι πιστεύουν ότι περίπου 30 από αυτούς που βρίσκονται ακόμα στη Γάζα είναι νεκροί.

Ο Itay βρίσκεται στο Λονδίνο για να μιλήσει στους Βρετανούς βουλευτές - είπε ότι ήταν εκεί για να «φωνάξει τις κραυγές τους από τη Γάζα» και θέλει η διεθνής κοινότητα να κάνει περισσότερα για να εξασφαλίσει την απελευθέρωσή τους.

«Οι όμηροι είναι εκεί εδώ και πέντε μήνες. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, όχι δεν κάνουν αρκετά» είπε. «Για πέντε μήνες να μην βλέπεις το φως του ήλιου και να μην ξέρεις τι συμβαίνει με την οικογένειά σου, για πέντε μήνες να ζειες σε φρικτές συνθήκες και να πεινάς... Πρέπει να τους βγάλουν από εκεί το συντομότερο δυνατό. Είναι φρικτό το συναίσθημα να μην ξέρουν ποια θα είναι η μοίρα τους από το ένα δευτερόλεπτο στο άλλο».

Περιγράφοντας τις 54 ημέρες αιχμαλωσίας του, ο Itay είπε ότι έπρεπε να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι μπορεί να σκοτωθεί. «Ήμασταν πολύ, πολύ πεινασμένοι. Δεν έκανα ντους για 54 ημέρες. Οι απαγωγείς μου ήταν πολύ, πολύ μοχθηροί. Δεν τους ένοιαζε. Είχα πληγές στα πόδια μου, μεγάλες τρύπες στα πόδια μου.

Και ζούσα εκεί με μια φρικτή αίσθηση φόβου. Κάθε δευτερόλεπτο που ζεις με αυτό το συναίσθημα είναι ένα τρομερό συναίσθημα, να μην ξέρεις πραγματικά αν πρόκειται να ξυπνήσεις το πρωί ή σε ένα λεπτό, αν ένας πύραυλος θα πέσει πάνω σου, αν μπουν με καλάσνικοφ και αρχίσουν να μας γαζώνουν με σφαίρες. Οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες εκεί».

Είπε ότι νόμιζε ότι θα τον δολοφονούσαν όταν τον συνέλαβαν, με τους μαχητές της Χαμάς να του κάνουν χειρονομίες ότι θα του κόψουν το λαιμό. «Είδα την αδερφή μου τη Μάγια τραυματισμένη και να κλαίει. Η Μάγια επίσης εκείνη την ημέρα με αποχαιρέτησε και μου είπε αν βγω από αυτό ζωντανός, να πω στους γονείς μας ότι τους αγαπάει. Αυτή είναι μια μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ για την υπόλοιπη ζωή μου»

Αρχικά μεταφέρθηκε σε ένα σπίτι με μία είσοδο τούνελ και στη συνέχεια, όπως πιστεύει, σε νοσοκομείο. «Μπήκαμε στη Γάζα και οι τρομοκράτες άρχισαν να φωνάζουν, να ουρλιάζουν και να πανηγυρίζουν. Ήταν σαν ένα μεγάλο πάρτι. Μας έφεραν στο σπίτι και στη μέση αυτού του σπιτιού υπήρχε ένα φρεάτιο. Μας έκαναν να κατεβούμε μέσα σε αυτό»

Είπε ότι μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου ήταν παρόντες ένας «πολύ, πολύ ανήσυχος» γιατρός και αρκετοί μαχητές της Χαμάς. Ο γιατρός έβγαλε τη σφαίρα από το πόδι του χωρίς αναισθητικό ή παυσίπονο, είπε. «Μου έβαλαν τη λαβίδα στο πόδι και τράβηξαν τη σφαίρα χωρίς αναισθητικά. Μου είπαν να κάνω ησυχία γιατί αν δεν ησυχάσω θα με σκοτώσουν»

Η Μάγια, η οποία δεν μπορούσε να περπατήσει όταν αποφυλακίστηκε, τώρα υποβάλλεται σε εκτεταμένη αποκατάσταση στο πόδι της. Ο Itay, ο οποίος έκλεισε τα 19 την περασμένη εβδομάδα, χαίρεται που έχει την ελευθερία του, αλλά αγωνίζεται για να απελευθερωθούν όλοι οι υπόλοιποι όμηροι.