Αποζημίωση σε άνδρα που έδωσαν σε λάθος οικογένεια όταν ήταν μωρό

Γεννηθείς το 1953, ο άνδρας, του οποίου η ταυτότητα δεν έχει αποκαλυφθεί, δε γνώρισε τους πραγματικούς του γονείς, που σήμερα έχουν πεθάνει.

Το μαιευτήριο όπου γεννήθηκε, τον έδωσε από λάθος σε μια μητέρα και σε έναν πατέρα που δεν ήταν οι δικοί του.

Ως γιος μας οικογένειας με την οποία δεν είχε κανένα γενετικό δεσμό, έχασε τον μη βιολογικό του πατέρα στην ηλικία των 2 ετών και αναγκάστηκε να σπουδάσει σε νυχτερινό σχολείο και ταυτόχρονα να εργάζεται σε εργοστάσιο για να εξασφαλίζει τα προς το ζην.

«Θα έπρεπε να ζει σε μια αξιοζήλευτη οικογένεια, όμως υπέφερε σε μια φτωχή οικογένεια» δήλωσε ο δικηγόρος του.

Από την άλλη, το παιδί που γεννήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με τον ίδιο και ακούσια πήρε την δική του θέση του μπόρεσε να κάνει καλές σπουδές ως και το πανεπιστήμιο.

Οι τρεις μικρότεροι αδελφοί του τελευταίου πάντα αμφέβαλαν για το εάν ήταν στ' αλήθεια αδελφός τους, αφού ήταν πολύ διαφορετικός.

Πολλές φορές, ισχυρίζονται ότι άκουγαν τους γονείς τους να αμφιβάλλουν για το μεγαλύτερο γιο τους, για τον οποίο ένιωθαν ένα είδος δυσφορίας.

Οι υποψίες τους επιβεβαιώθηκαν μέσω εξετάσεων DNA το 2009. Κατόπιν έλεγξαν τα αρχεία του μαιευτηρίου και ανακάλυψαν την ταυτότητα του πραγματικού μεγαλύτερου αδελφού τους μόλις το 2012. Το δύο μωρά γεννήθηκαν με διαφορά 13 λεπτών.

Από τη στιγμή που έμαθε ότι υπήρξε θύμα λάθους, ο ενάγων δήλωσε ότι «έκλαιγε κάθε ημέρα για μήνες ολόκληρους για την σκληρότητα που βίωσε, ενώ θα έπρεπε να απολαμβάνει ένα καλό οικογενειακό περιβάλλον».

Τα τρία αδέλφια, με τον πραγματικό μεγαλύτερο αδελφό τους, υπέβαλαν αγωγή απαιτώντας από το νοσοκομείο να πληρώσει 250 εκατομμύρια γεν (1,85 εκατομμύρια ευρώ) ως αποζημίωση.

Το δικαστήριο, με πρόεδρο τον Μασατόσι Μιγιασάκα, μείωσε ασφαλώς το ύψος της αποζημίωσης, αλλά αναγνώρισε ότι ο ενάγων πραγματικά υπέστη ζημία κι έπρεπε να αποζημιωθεί.

«Δεν είχε καμία επαφή με την πραγματική του οικογένεια για μεγάλο χρονικό διάστημα και καμία ευκαιρία να επικοινωνήσει με τους πραγματικούς του γονείς, οι οποίοι ήδη έχουν αποβιώσει» υπογράμμισε ο δικαστής.

Αν και είπε πως είναι εξοργισμένος με το νοσοκομείο, ο ενάγων επισήμανε ότι τρέφει ακόμα αισθήματα στοργής για τη μητέρα που τον μεγάλωσε.

«Θα ήθελα να γυρίσω 60 χρόνια πίσω» δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο NHK παραμένοντας ανώνυμος και χωρίς να δείξει το πρόσωπό του στις κάμερες.

Η διοίκηση του νοσοκομείου επιφυλάσσεται, προς το παρόν, για την απάντηση που θα δώσει στην απόφαση του δικαστηρίου, καθώς πρόκειται για μια σπάνια περίπτωση που παραπέμπει στο σενάριο της πολύ γνωστής στη Γαλλία ταινίας «Η ζωή είναι ένας μεγάλος ήσυχος ποταμός» (La vie est un long fleuve tranquille, 1988) του Ετιέν Σατιλιέζ.

Μία πιθανή εξήγηση του λάθους αυτού έγκειται στον αυξημένο αριθμό των γεννήσεων την περίοδο της γέννησής του ενάγοντος, στις αρχές του 1950 στην Ιαπωνία.