Χαλέπι: Tο σύμβολο της αδυναμίας και της παραίτησης της διεθνούς κοινότητας
Την ώρα που για μία ακόμη φορά αθώα παιδιά γίνονται μάρτυρες του παραλογισμού των μεγάλων πληρώνοντας τις τραγικές συνέπειες του πολέμου, η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί ανίσχυρη και καταφανώς παραιτημένη την τεράστια επίθεση κατά των ανταρτοκρατούμενων συνοικιών του Χαλεπίου, που μπορεί να δώσει μία ηχηρή νίκη στο συριακό καθεστώς και τους συμμάχους του, κυρίως τη Ρωσία.
Η πτώση του Ανατολικού Χαλεπίου είναι αναπόφευκτη;
Πολλοί ειδικοί το πιστεύουν, μία εβδομάδα μετά την έναρξη της νέας πολεμικής επιχείρησης των δυνάμεων του καθεστώτος.
«Στο στάδιο αυτό, δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα για την αποτροπή της πτώσης του Χαλεπίου», λέει ο Εμίλ Χοκάγεμ, του International Institute For Strategic Studies του Λονδίνου. «Δεν είναι πλέον δυνατή η αποστολή όπλων, όλες οι οδοί τροφοδοσίας έχουν κλείσει και κανείς δεν θα διεξαγάγει μία αεροπορική αντεπίθεση, εξαιτίας του κόστους και του ρίσκου», προσθέτει.
Οι δυνάμεις του καθεστώτος έχουν προωθηθεί τις τελευταίες ημέρες στο εσωτερικό της πόλης με στόχο να κόψουν τη σύνδεση ανάμεσα στις διαφορετικές συνοικίες που ελέγχονται από ανταρτικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν, ματαίως, επιχειρήσει να σπάσουν την πολιορκία δύο φορές.
Αξιωματούχοι του Πενταγώνου παραμένουν ωστόσο επιφυλακτικοί, αναγνωρίζοντας ότι έχουν υπολογίσει εδώ και δύο μήνες ότι οι συνοικίες αυτές θα πέσουν σύντομα. Η αντοχή των ανταρτών και του πληθυσμού τους εξέπληξε. Και κατά τη γνώμη τους, το γεγονός ότι το καθεστώς επικεντρώνεται στην καταστροφή νοσοκομείων και μη στρατιωτικών υποδομών αποτελεί ένδειξη αδυναμίας των δυνάμεων της Δαμασκού επί του πεδίου απέναντι στους αντάρτες.
Ο Εμίλ Χοκάγεμ προειδοποιεί επίσης ότι η πτώση του ανατολικού τομέα του Χαλεπίου δεν θα σημάνει και «ειρήνευση».
Γιατί οι δυτικές δυνάμεις δεν κινητοποιούνται;
«Σπανίως στην ιστορία των 50 τελευταίων ετών, με εξαίρεση ίσως τη Ρουάντα, έχουμε δει αυτό που ονομάζεται «διεθνής κοινότητα» να παρακολουθεί ως θεατής να εκτυλίσσεται μία ανθρωπιστική κρίση τέτοιων διαστάσεων», δηλώνει ο Καρίμ Μπιτάρ του Institut des Relations Internationales et Strategiques (Iris), προσθέτοντας: «Η παραίτηση έχει κυριαρχήσει και το Χαλέπι υπογράφει την πράξη θανάτου κάθε ελπίδας συλλογικής (διεθνούς) διακυβέρνησης».
Οι δυτικές χώρες μοιάζει να μην έχουν άλλες λύσεις διότι, εδώ και πέντε χρόνια, όλες οι συνομιλίες ανάμεσα σε Αμερικανούς και Ρώσους, υποστηρικτές της συριακής αντιπολίτευσης και του καθεστώτος αντίστοιχα, έχουν αποτύχει, όπως και όλα τα ειρηνευτικά σχέδια του ΟΗΕ.
«Για κάποιο χρονικό διάστημα μπορούσε να γίνει κάτι στο Χαλέπι», λέει ο αναλυτής του IISS και προσθέτει: «Τώρα είναι πολύ αργά...οι παράγοντες -κλειδί συνεχίζουν να αναβάλλουν τις δύσκολες αποφάσεις μέχρι να μην υπάρχουν πλέον αξιόπιστες λύσεις».
Οι δυτικές χώρες οι οποίες υποστηρίζουν την αντιπολίτευση υποτίμησαν την πολεμική εκστρατεία που ξεκίνησε η Ρωσία στις 30 Σεπτεμβρίου 2015 για να συνδράμει το συριακό καθεστώς που τότε βρισκόταν σε δυσχερή θέση. Και με τις Ηνωμένες Πολιτείες πολιτικά σε μεταβατικό στάδιο «ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Βρετανοί μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα, σύμφωνα με τον αναλυτή.
Το Χαλέπι είναι σημαντικό για την Ουάσινγκτον;
Για τους Αμερικανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους, η πτώση των υπό ανταρτικό έλεγχο συνοικιών του Χαλεπίου θα ήταν σχεδόν «μη γεγονός» και δεν θα είχε καμία επιχειρησιακή σημασία γι΄ αυτούς.
Επιμένουν ότι ενδιαφέρονται μόνο για τις επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους, άλλωστε είναι η μόνη αποστολή που τους έχει ορίσει η κυβέρνηση Ομπάμα.
Και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η κυβέρνηση Ομπάμα επιδιώκει να μεταβάλει την πολιτική της για τις λίγες εβδομάδες ζωής που έχει ακόμη μπροστά της. Άλλωστε, οι ΗΠΑ εξέλεξαν μόλις έναν πρόεδρο που μοιάζει να είναι λιγότερο εχθρικά διακείμενος απέναντι στον Μπασάρ αλ Ασαντ.
«Οι συνομιλίες για τη Συρία ανάμεσα στη Μόσχα και τον Τραμπ έχουν ήδη αρχίσει», σύμφωνα με τον Ντάνιελ Μπίμαν του Brookings Institute.
Εν αναμονή, οι δυνάμεις του καθεστώτος «είναι ενθαρρυμένες από τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ και τις προοπτικές μίας ρωσο-αμερικανικής προσέγγισης, η οποία θα επικεντρωνόταν αποκλειστικά στον αγώνα κατά του Ισλαμικού κράτους», επισημαίνει ο Καρίμ Μπιτάρ.
Είναι ακόμα δυνατή η συνδρομή προς τους αμάχους;
Αυτό έχει γίνει προτεραιότητα του ΟΗΕ, οι αξιωματούχοι του οποίου προειδοποιούν αδιάκοπα για την «ανθρωπιστική καταστροφή» που έρχεται, εάν δεν γίνει κάτι, σύμφωνα με τον ειδικό απεσταλμένο των Ηνωμένων Εθνών Στάφαν ντε Μιστούρα.
Όμως ο ΟΗΕ δεν έχει ακόμα επιτύχει τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στους 250.000 παγιδευμένους κατοίκους των ανατολικών συνοικιών του Χαλεπίου, που πολιορκούνται από τον Ιούλιο. Καμία πρόσβαση δεν έχει επίσης δοθεί από το καθεστώς για την παροχή ιατρικής συνδρομής προς τους πολιορκημένους, τη στιγμή που «δεν υπάρχει πλέον κανένα νοσοκομείο σε λειτουργία», σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Για το καθεστώς, «η στρατηγική της πολιορκίας συνίσταται κυρίως στη δημιουργία δεινών και αθλιότητας σε τέτοιο βαθμό που οι πολίτες να στραφούν εναντίον των υπερασπιστών τους», λέει ο Εμίλ Χοκάγεμ.
Από την πλευρά τους, οι κάτοικοι δείχνει ότι έχουν επιλογή ανάμεσα στον θάνατο και την παράδοση, πράγμα που έχουν αρνηθεί να κάνουν μέχρι στιγμής.
Ωστόσο, η επιδείνωση της κατάστασης μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, ενώ «είναι πιθανόν να δούμε μία επανάληψη του φαινομένου της Νταράγια, η οποία κράτησε πέντε χρόνια, πριν αναγκαστεί τελικά να αποδεχτεί την εκκένωσή της», σύμφωνα με ευρωπαϊκή πηγή.
