Η ώρα της κρίσης για Γερμανία – Πώς κατέρρευσε η «ατμομηχανή» της Ευρώπης
Τα τελευταία τρία χρόνια, η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, βυθίστηκε αργά αλλά σταθερά στην ύφεση.
Σε μια καριέρα 30 και πλέον ετών στην εταιρική αναδιάρθρωση, ο επικεφαλής της AlixPartners για τη Γερμανία, Andreas Rüter τα έχει δει όλα: την κατάρρευση των dotcom, την 11η Σεπτεμβρίου, την παγκόσμια οικονομική κατάρρευση, την κρίση του ευρώ και την πανδημία του κορωνοϊού. Αλλά αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Γερμανία είναι πρωτοφανές επισημαίνει ο Rüter.
Ο πολύ σημαντικός τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας και η χημική βιομηχανία βρίσκονται ταυτόχρονα. Η AlixPartners είναι τόσο συγκλονισμένη από τη ζήτηση για αναδιάρθρωση που συμβουλεύει τους πελάτες της να μην επενδύσουν στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης.
Τα τελευταία τρία χρόνια, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης βυθίστηκε αργά αλλά σταθερά στην ύφεση. Η χώρα δεν έχει δει ουσιαστική τριμηνιαία αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ από τα τέλη του 2021 και το ετήσιο ΑΕΠ πρόκειται να συρρικνωθεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Η βιομηχανική παραγωγή, εξαιρουμένων των κατασκευών, κορυφώθηκε το 2017 και μειώθηκε κατά 16% από τότε. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία, οι εταιρικές επενδύσεις μειώθηκαν τα 12 από τα τελευταία 20 τρίμηνα και βρίσκονται πλέον σε επίπεδο που παρατηρήθηκε τελευταία κατά τη διάρκεια του πρώιμου σοκ της πανδημίας. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις μειώνονται επίσης απότομα.
Με βάση τα τελευταία στοιχεία δεν φαίνεται φως στο τούνελ. Στην τελευταία του πρόβλεψη, το ΔΝΤ αναφέρει ότι το γερμανικό ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά μόλις 0,8% το επόμενο έτος. Από τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, μόνο η Ιταλία αναμένεται να αναπτυχθεί τόσο αργά.
Zοφερή εικόνα
Στον τομέα της μεταποίησης, όπου η Γερμανία είναι η παραδοσιακή δύναμη της Ευρώπης, τα πράγματα φαίνονται ιδιαίτερα ζοφερά. Η Volkswagen έχει προειδοποιήσει για κλείσιμο εργοστασίων. Η Thyssenkrupp με 212 χρόνια ιστορίας και σύμβολο κάποτε της γερμανικής βιομηχανικής ισχύος, έχει βαλτώσει, με χιλιάδες θέσεις εργασίας να βρίσκονται σε κίνδυνο.
Η κατασκευάστρια ελαστικών Continental επιδιώκει να διακόψει την ταλαιπωρημένη δραστηριότητα της αυτοκινητοβιομηχανίας ύψους 20 δισ. ευρώ. Τον Σεπτέμβριο, το οικογενειακό ναυπηγείο Meyer Werft, ηλικίας 225 ετών, απέφυγε την τελευταία στιγμή τη χρεοκοπία, λαμβάνοντας κρατική διάσωση 400 εκατ. ευρώ.
Ο Robin Winkler, επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank στη Γερμανία, χαρακτηρίζει την αποτυχία στη βιομηχανική παραγωγή «την πιο έντονη ύφεση» στη μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας. Δεν είναι μόνος του. «Το επιχειρηματικό μοντέλο της Γερμανίας βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο – όχι κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά εδώ και τώρα», προειδοποίησε ο Siegfried Russwurm, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI), τον Σεπτέμβριο.
Το ένα πέμπτο της εναπομείνασας βιομηχανικής παραγωγής της Γερμανίας θα μπορούσε να εξαφανιστεί έως το 2030, είπε. «Η αποβιομηχάνιση είναι ένας πραγματικός κίνδυνος», προσέθεσε.
Πολιτική αστάθεια
Αυτές οι τρομερές προβλέψεις έρχονται σε μια περίοδο αυξανόμενης πολιτικής αστάθειας. Οι σχέσεις μεταξύ των κομμάτων στον εύθραυστο συνασπισμό του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς - σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι και φιλελεύθεροι - βρίσκονται στο χειρότερο σημείο τους, με τις πολιτικές διαφορές τους τώρα να είναι τόσο βαθιές που πολλοί αναμένουν ότι ο συνασπισμός θα μπορούσε να καταρρεύσει σε λίγες εβδομάδες, οδηγώντας σε πρόωρες εκλογές.
Καθώς το πολιτικό κέντρο έχει αποδυναμωθεί, τα λαϊκιστικά κόμματα όπως η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία και η σκληροαριστερή Συμμαχία Sahra Wagenknecht (BSW) έχουν ενισχυθεί, γεγονός που εγείρει φόβους για το μέλλον ενός εξαιρετικά ισορροπημένου πολιτικού συστήματος βασισμένου στη συναίνεση και δέσμευση.
Οικονομολόγοι και διοικήσεις επιχειρήσεων θεωρούν πως για τα οικονομικά δεινά της Γερμανίας ευθύνονται το υψηλό ενεργειακό κόστος, οι υψηλοί εταιρικοί φόροι και το υψηλό κόστος εργασίας, αλλά και η υπερβολική γραφειοκρατία.
Αυτά τα ζητήματα έχουν επιδεινωθεί από την έλλειψη ειδικευμένων εργαζομένων και τη δεινή κατάσταση των υποδομών της χώρας μετά από δεκαετίες υποεπενδύσεων. Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας, οι Γερμανοί καταναλωτές εξοικονομούν τώρα το 11,1% του εισοδήματός τους, διπλάσιο από τους εκείνους στις ΗΠΑ, επιβραδύνοντας περαιτέρω την οικονομία.
Ωστόσο, το Γερμανικό Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων προειδοποιεί ότι η χώρα αντιμετωπίζει μια νέα κανονικότητα χαμηλής ανάπτυξης και κακών οικονομικών επιδόσεων. Εκτιμά ότι ο δυνητικός ρυθμός ανάπτυξης είναι τώρα μόλις 0,4%, από το ήδη χαμηλό 1,4%, λόγω των ελλείψεων εργατικού δυναμικού και της μειωμένης αύξησης της παραγωγικότητας.
«Για 15 χρόνια, η γερμανική οικονομία έμοιαζε με ένα πλοίο που έπλεε με δυνατό ουραίο άνεμο», λέει ο Clemens Fuest, πρόεδρος της οικονομικής δεξαμενής σκέψης Ifo με έδρα το Μόναχο, επισημαίνοντας την ισχυρή ανάπτυξη της απασχόλησης, τα δημοσιονομικά πλεονάσματα και τα κέρδη της βιομηχανίας που ήταν αποτέλεσμα των χαμηλών επιτοκίων, του φθηνού ρωσικού αερίου και της δυναμικής του παγκόσμιου εμπορίου. «Τώρα αντιμετωπίζει έναν πολύ σκληρό αντίθετο άνεμο», τονίζει ο Fuest.
Μια ανατρεπτική σχέση με την Κίνα είναι η ρίζα για τα ορισμένα από τα σημερινά δεινά της Γερμανίας. Ο μετασχηματισμός του ασιατικού γίγαντα από προσοδοφόρα αγορά εισαγωγών σε παραγωγό και εξαγωγέα, έπληξε τη γερμανική οικονομία. Ενώ η Κίνα καταβρόχθισε το 8% όλων των γερμανικών εξαγωγών το 2020, φέτος το ποσοστό είναι πιθανό να είναι 5%. «Αντί να εισάγουν γερμανικά κεφαλαιουχικά αγαθά, οι Κινέζοι κατασκευαστές έχουν μετατραπεί σε ανταγωνιστές», λέει ο οικονομολόγος της DWS, Elke Speidel-Walz.
Σε τεντωμένο σχοινί ο κυβερνητικός συνασπισμός
Οι διοικήσεις των επιχειρήσεων είναι δύσπιστοι ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι ικανή να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο, επικαλούμενοι την αβεβαιότητα που προκαλείται από τις διαμάχες των συνασπισμών και τις διαρκώς μεταβαλλόμενες πολιτικές. «Οι εταιρείες δεν μπορούν επί του παρόντος να βασιστούν στη γερμανική κυβέρνηση για να επιλύσει τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων», λέει ο επικεφαλής της AlixPartners για τη Γερμανία, Andreas Rüter.
Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Φρίντριχ Μερτς, ηγέτη της αντιπολίτευσης των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και πολιτικό που πολλοί στη Γερμανία αναμένουν ότι θα είναι ο επόμενος καγκελάριος της χώρας, να σηκώσει το γάντι στον Ολαφ Σολτς. Το CDU έχει δημιουργήσει ισχυρό προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, παρόλο που μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων θεωρεί το κόμμα και την πρώην ηγέτη του, Άνγκελα Μέρκελ, υπεύθυνους για πολλά από τα σημερινά δεινά της Γερμανίας.
Ο Μερτς, ωστόσο, προσπάθησε να ρίξει την ευθύνη απευθείας στον Σολτς: «Μετά από τρία χρόνια, χάθηκαν 300.000 βιομηχανικές θέσεις εργασίας», είπε σε πρόσφατη ομιλία του. «Αυτή δεν είναι η κληρονομιά των πρώην κυβερνήσεων. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της οικονομικής σας πολιτικής των τελευταίων τριών ετών», σημείωσε.
Ο ηγέτης του συντηρητικού κόμματος υποσχέθηκε να θέσει σε εφαρμογή μια «Ατζέντα 2030» για να μειώσει το βάρος της γραφειοκρατίας, την οποία περιγράφει ως βασικό εμπόδιο για την ανάπτυξη, να μειώσει τους φόρους στις εταιρείες και να διατηρήσει σταθερά τα τέλη του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας για τους βιομηχανικούς πελάτες, και έτσι να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας.
Το πρότυπό του είναι η «Ατζέντα 2010» που προώθησε ο Καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ το 2003, όταν η Γερμανία, στοιχειωμένη από την υψηλή ανεργία, θεωρήθηκε ως «ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης».
Κάποιοι συμμερίζονται την αισιοδοξία του Μερτς ότι, με τις σωστές πολιτικές, η Γερμανία μπορεί πράγματι επιστρέψει στο δρόμο της ανάπτυξης, ωστόσο το επόμενο διάστημα είναι κρίσιμο για την «ατμομηχανή» της Ευρώπης και για τον κυβερνητικό συνασπισμό.
.jpg?t=zTsiyutM5Yv8eeC6hLj7oQ)
.jpg)
