Το ντέρμπι για την ενέργεια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν και το αυγό του φιδιού

Με φόντο την αίθουσα συνεδριάσεων του Κοινοβουλίου παρακολουθήσαμε πρόσφατα μία «πρόβα τζενεράλε» της επερχόμενης προεκλογικής σύγκρουσης, ο πυρήνας της οποίας θα συγκροτείται προφανώς από τα δεινά της ενεργειακής κρίσης, τους αντίστοιχους κυβερνητικούς χειρισμούς και τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις.
eurokinissi
4'

Καθ’ όλα αναμενόμενο το debate Μητσοτάκη – Τσίπρα, από τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις βοούν. Σε συντριπτικό ποσοστό οι πολίτες δηλώνουν κατά σειρά τα εξής: Η ακρίβεια δεν είναι αμιγώς εισαγόμενη δεδομένου ότι υπάρχουν σοβαρά φαινόμενα κερδοσκοπίας, άρα και εγχώρια ευθύνη. Η επιδοματική πολιτική στην οποία επιμένει η κυβέρνηση δεν επιλύει το πρόβλημα και θα ήταν προτιμότερη μια άμεση παρέμβαση στην αγορά. Τα πεπραγμένα ή τα αφηγήματα για μια ουσιαστική ανακούφιση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, συνιστούν το υπ’ αριθμό ένα κριτήριο το οποίο θα καθορίσει την ψήφο τους.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Στην τελευταία μέτρηση της MRB για το Newsbomb.gr, οι θετικές απαντήσεις στο ερώτημα «αν υπάρχει αισχροκέρδεια σε λογαριασμούς και στην αγορά, «χτυπούν ταβάνι» καθώς προσεγγίζουν το 80% - ποσοστό υψηλότερο ακόμα και από το ήδη εντυπωσιακό 76,9% της αμέσως προηγούμενης μέτρησης (αρχές Σεπτεμβρίου). Την ίδια στιγμή οι απαντήσεις σε άλλο ερώτημα που τίθεται για πρώτη φορά σε δημοσκόπηση οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι πολίτες σε ποσοστό 81% συμφωνούν με την πρόταση να τεθεί ανώτατο επίπεδο πώλησης (πλαφόν) στα καύσιμα και σε μια σειρά από προϊόντα πρώτης ανάγκης. Με άλλα λόγια αμφισβητούν ευθέως την κυβερνητική φιλοσοφία για την αντιμετώπισης της κρίσης, παρότι αναγνωρίζουν – όπως προκύπτει από άλλο ερώτημα – ότι τα χρήματα που διατίθενται για τα μέτρα στήριξης κινούνται στα όρια των αντοχών της ελληνικής οικονομίας. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το «ζουμί», αρχής γενομένης από την ενέργεια. Οι υπέρογκες δαπάνες για την ελάφρυνση των επιπτώσεων, με τη μορφή επιδόματος, μοιάζουν με νερό στον «πύθο των Δαναήδων». Προκαλούν μεγάλη δημοσιονομική επιβάρυνση, ενισχύουν κυρίως τα διυλιστήρια, δεν βοηθούν στην συγκράτηση των τιμών, φουντώνουν τον πληθωρισμό και έχουν «χλωμό» όφελος για τον καταναλωτή. Πρόκειται για μια συζήτηση που διεξάγεται δημόσια εδώ και αρκετούς μήνες και απ’ ότι φαίνεται η περί του αντιθέτου επιχειρηματολογία, κερδίζει… όλα τα λεφτά στην κοινή γνώμη.

Επανέρχομαι στην τελευταία κοινοβουλευτική αντιπαράθεση. Από τη στιγμή που η συγκεκριμένη (επιδοματική) πολιτική θεωρείται κάτι σαν… το Άγιο Δισκοπότηρο για το Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός δεν είχε άλλη επιλογή από το να παίξει «κατενάτσιο»: Για όλα φταίει ο Πούτιν και εν πάση περιπτώσει σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις περνούν χειρότερα, είπε λίγο – πολύ ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα, ήταν φυσικό να ποντάρει στη δυσφορία των πολιτών, λέγοντας για τον πρωθυπουργό ότι εν μέσω κρίσης έγινε «προστάτης των καρτέλ και φύλακας άγγελος της αισχροκέρδειας», «διατηρώντας υψηλό ΦΠΑ και Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα».

Πάμε πάλι στα ευρήματα της δημοσκόπησης της MRB για το Newsbomb.gr και συγκεκριμένα στο ερώτημα για την αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών μέτρων στήριξης. Αρνητικές απαντήσεις σε ποσοστό 80,1%, ποσοστό επίσης μεγαλύτερο σε σχέση με την προηγούμενη, προ μηνός, μέτρηση. Κάτι μου λέει ότι «το καζάνι βράζει». Όχι μόνο γιατί οι πολίτες, στην παρούσα φάση, δίνουν στην κυβέρνηση… τον μουντζούρη αλλά και γιατί, ταυτόχρονα, δεν τοποθετούνται καθαρά υπέρ μιας άλλης συστημικής επιλογής, δεδομένου ότι η οικονομική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αθροίζει αρνήσεις σε ποσοστό 70,6%. Αν, μάλιστα, υπερβούμε τα εθνικά σύνορα θα διαπιστώσουμε ότι αμφισβητείται εντόνως και μια άλλη σημαντική σταθερά του συστήματος που λέγεται Ε.Ε. Στην προηγούμενη μέτρηση συγκέντρωνε τη μερίδα του λέοντος από πλευράς ευθυνών για τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν… να βλέπει τη σκόνη της. Στην τελευταία μέτρηση οι Έλληνες πολίτες της αποδίδουν επιπροσθέτως ευθύνες για την αύξηση της επιρροής της ακροδεξιάς στη Γηραιά Ήπειρο. Σε ποσοστό 61% δηλώνουν ότι το φαινόμενο αυτό τροφοδοτήθηκε κυρίως από τη λανθασμένη πολιτική της.

Σε ό,τι αφορά στα καθ’ ημάς, σίγουρα απέχουμε από το ιταλικό μοτίβο. Παράλληλα όμως, ας μην διαφεύγει της προσοχής μας ότι τα ελληνικά πολιτικά μορφώματα που τοποθετούνται στον χώρο της άκρας δεξιάς, βλέπουν, έστω και οριακά τα ποσοστά τους να ενισχύονται συνεχώς, την ώρα μάλιστα που οι δημοσκοπούντες επισημαίνουν ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ενδέχεται να υπάρχει υποκρυπτόμενη ψήφος. Ας μην το υποτιμούμε, λοιπόν, όσο είναι ακόμα καιρός.