ΣΥΡΙΖΑ: Ή διάσωση στο παρά πέντε ή τίτλοι τέλους στις ευρωεκλογές

Ήταν, όμως, ταυτόχρονα και πολύ αποκαλυπτική γιατί ανέδειξε σε όλο τους το μεγαλείο τις χρόνιες παθογένειες της Κουμουνδούρου που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διπλή συντριβή του κόμματος στις βουλευτικές κάλπες, καθώς επίσης και στην ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία της παράταξης. Το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο αφού το «δηλητήριο» της εσωστρέφειας παραμένει εντός των τειχών, όπως άλλωστε παραμένει και η ανασφάλεια που προκάλεσαν ορισμένες κινήσεις του νέου προέδρου οι οποίες φέρουν οσμή αυταρχισμού. Δύσκολα μαζεύονται αυτά τα δύο με μια τροπολογία (των προεδρικών) με την οποία επιχειρήθηκε να μπει διπλό φρένο. Μήνυμα προς την πλευρά Κασσελάκη (φαίνεται ότι το πήρε), μήνυμα επίσης προς την εναπομείνασα εσωκομματική αντιπολίτευση αλλά και προς δύο εξαιρετικά… θερμόαιμες νεοπροεδρικές.

Επιπρόσθετα είναι εμφανές ότι αλλάζει το τοπίο στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, όπου δημιουργούνται πλέον συνθήκες, η μπάλα να παιχτεί αλλιώς. Ωστόσο, αν το περίπου 30% της ψήφου των πολιτών στις τελευταίες εκλογές (τόσο αθροίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) ανακατανεμηθεί απλώς σε ένα στενό –πλέον- τεραίν, αν δεν αυγατίσει δηλαδή, θα παραμείνει το οξύ πρόβλημα της απουσίας αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο ρόλος της ορίζεται ρητά από το Σύνταγμα για να διασφαλίζεται (κατά τον Συνταγματικό νομοθέτη) η σωστή λειτουργία του πολιτεύματος. Σήμερα, το θεσμικό κενό είναι εμφανές, η δε κοινωνία δείχνει να προβληματίζεται.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:

Παρατήρηση 1: Ο Κασσελάκης έχει ένα δίκαιο. Όντως δέχθηκε πρόωρα, πριν καλά καλά ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων της δεύτερης εσωκομματικής κάλπης, μια σφοδρή, πρωτοφανή και ανοίκεια επίθεση με αιχμηρούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς και βαριές καταγγελίες για εξάρτηση από ξένα κέντρα και οικονομικά συμφέροντα. Έχει, όμως, και ένα άδικο. Ενδέχεται να αγνοεί τον τρόπο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, ενδέχεται να έχει άγνοια του καταστατικού του (πράγμα μάλλον ανεπίτρεπτο). Ίσως, όμως, προπονείται απλώς για το μοντέλο διοίκησης που έχει στο μυαλό του και για το λεγόμενο pattern συμπεριφοράς. Τι εννοώ; Ήταν τουλάχιστον ατυχής ο τρόπος που χειρίσθηκε την αλλαγή του εκπροσώπου Τύπου και κυρίως του Γραμματέα της ΚΟ παραμερίζοντας το γεγονός ότι στη θέση αυτή δεν τοποθετήθηκε αλλά εξελέγη. Απογοήτευσε μια μεγάλη μερίδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονταν κοντά στον Αλέξη Τσίπρα αλλά και αρκετούς άλλους που τοποθετούνται στον «μεσαίο χώρο» της πολυτασικής παράταξης χωρίς να έλκονται ιδιαιτέρως από την «Ομπρέλα». Όλοι αυτοί περίμεναν τα πρώτα δείγματα γραφής του προκειμένου να συνεργασθούν μαζί του, να τον υποστηρίξουν. Όχι, πάντως, να του δώσουν «λευκή επιταγή». Λάθος, επίσης, ήταν η ανακοίνωση μέσω των social media της παραπομπής τεσσάρων στελεχών του κόμματος στο Πειθαρχικό με το ερώτημα της διαγραφής. Δεν είναι αυτά ιστορίες του διαδικτύου (Μικρή παρένθεση: το κάνουν και άλλοι που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να ανακοινώσουν σημαντικές αποφάσεις. Φοβάμαι μήπως γίνει μόδα. Κουλτούρα εν τέλει). Κλείνοντας αυτόν τον απολογισμό, θεωρώ ότι το παρ’ ολίγον μοιραίο λάθος του ήταν η παραπομπή του θέματος σε δημοψήφισμα. Ανεξάρτητα από τη στάση του Πειθαρχικού που δεν επιτέλεσε τον θεσμικό του ρόλο, η ιδέα του δημοψηφίσματος ήταν καραμπινάτα αντικαταστατική και ταυτόχρονα αναδεικνύει ζητήματα Δημοκρατίας. Δηλαδή τι; Επιστροφή στα λαϊκά δικαστήρια; Έλεος! Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο κ. Κασσελάκης βρέθηκε σε χρόνο dt αντιμέτωπος με ένα σκληρό δίλημμα. Ή να υιοθετήσει τη μέθοδο της κυβίστησης ή να υποστεί δεινή ήττα, βλέποντας την πρότασή του να καταψηφίζεται από την Κεντρική Επιτροπή.

Το αποτέλεσμα γνωστό. Οφείλεται στη δυναμική παρέμβαση κατά βάση των προεδρικών, μετά μάλιστα τη διαπίστωση ότι οι νεοπροεδρικοί σχεδόν στο σύνολό τους (του Παύλου Πολάκη περιλαμβανομένου) πληροφορήθηκαν για την πρωτοβουλία του νέου προέδρου… μετά τη δημοσιοποίησή της.

Και κάτι ακόμη εκ της ομιλίας του κρίνοντας (και όχι μόνο γιατί υπάρχει και το ρεπορτάζ), ο κ. Κασσελάκης φαίνεται να πιστεύει ότι με την αποχώρηση των 46 κλείνει το κεφάλαιο της εσωστρέφειας του ΣΥΡΙΖΑ. Αμ’ δε. Μάλλον αφελές γιατί στους κόλπους του κόμματος παραμένει η τάση 6+6 με επικεφαλής την Έφη Αχτσιόγλου που τον χαρακτήρισε «ακροδεξιό» αλλά και αρκετοί άλλοι που έχουν το όπλο παρά πόδα. Κατά πάσα πιθανότητα, την αποχώρηση της ομάδας Τσακαλώτου θα ακολουθήσουν και άλλες αποχωρήσεις σε slow motion. Το επόμενο διάστημα, λοιπόν, τα εσωκομματικά γεγονότα θα σκιάζουν τις οποιεσδήποτε προσπάθειες να παρουσιάσει και να προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ θετική ατζέντα, καθώς θα κυριαρχούν στην επικαιρότητα.

Παρατήρηση 2: υπάρχουν στο μαγαζί ορισμένοι νουνεχείς (όπως η Όλγα Γεροβασίλη, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Κώστας Ζαχαριάδης, αλλά και αρκετοί άλλοι) που κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να για να κρατηθεί όρθιο το «μαγαζί», τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Αρχικά προσπάθησαν να λειτουργήσουν ως δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα μέρη, για να πέσουν οι τόνοι και να υπάρξει ένα είδος, έστω και βραχυχρόνιας, «εκεχειρίας». Ο στόχος αποδείχθηκε ανέφικτος. Το πράγμα έφτασε στο μη περαιτέρω. Ανασκουμπώθηκαν, όμως, για να σώσουν έστω και στο παρά πέντε τη «σημαία», για να μην «τιναχτεί η μπάνκα στον αέρα» στη διάρκεια των διήμερων εργασιών της ΚΕ. Διαρκείς διαβουλεύσεις και με την πλευρά Κασσελάκη αλλά και με την πλευρά Αχτσιόγλου η οποία κατέστη ενήμερη του γεγονότος ότι το αδιανόητο θέμα του δημοψηφίσματος δεν θα γίνει «γαργάρα» αλλά θα τεθεί στην ώρα του. Και τελικά με ένα σύντομο κείμενο (αναφερθήκαμε πριν σε αυτό) κατόρθωσαν να εκτονώσουν την κατάσταση, κερδίζοντας ουσιαστικά χρόνο. Έχει ιδιαίτερη σημασία η δεύτερη παράγραφος του κειμένου που συνιστά «συστημένο» προς το νέο πρόεδρο. Με άλλα λόγια του είπαν: Ωραία όσοι μείναμε, μείναμε, υπό την προϋπόθεση ότι από εδώ και μπρος θα λειτουργούμε συντεταγμένα, πράγμα που θα πρέπει να συμφωνηθεί και γραπτώς. Έγιναν με αυτόν τον τρόπο σημαντικό σημείο αναφοράς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως η παρέμβασή τους να αξίζει ιστορικής καταγραφής.

Το δια ταύτα. Αμέσως μετά την υποχώρηση Κασσελάκη ως προς το δημοψήφισμα, έλαβα από δύο στελέχη της ΚΕ, απολύτως αντικρουόμενα μηνύματα, σε μια πρώτη ανάγνωση. Το ένα έλεγε «όλα καλά» και το δεύτερο «το έδαφος δεν είναι σταθερό». Ίσως δεν πρόκειται για αντίφαση, απλώς να έχει να κάνει με το πώς βλέπει ο καθένας το ποτήρι, μισογεμάτο ή μισοάδειο. Αυτό, στ’ αλήθεια, σημαίνει ότι όλα τα σενάρια είναι ανοικτά, αν και το δυσάρεστο, με βάση το σημερινό τοπίο, δείχνει να έχει περισσότερες πιθανότητες.

Σχετικές ειδήσεις

• Νίκος Παππάς: Δεν περίμενα τέτοιο έλλειμμα δημοκρατικής κουλτούρας από την «Ομπρέλα»
• Βασιλειάδης: Με ξένισαν φράσεις στην ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη
• Βίτσας: Ο νέος φορέας θα κατέβει στις ευρωεκλογές - Το ΜΕΡΑ25 χωράει σε αυτό τον νέο φορέα»