...που ακούγεται σαν γλυκιά ανάμνηση
Οι ευρωεκλογές που βαπτίσθηκαν εθνική κάλπη, το «τσουνάμι» των Τεμπών και ο Κώστας Λαλιώτης
Ένα «φάντασμα πλανιέται» πάνω από το Ζάππειο όπου διεξήχθη το 15ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας: το «φάντασμα» των Τεμπών.
Αναφορές στο θέμα δεν υπήρξαν, έστω και με τη μορφή light αυτοκριτικής. Ήταν, όμως, εμφανής η έντονη ανησυχία στο νεοδημοκρατικό στρατόπεδο για τις σημαντικές επιπτώσεις του εγκλήματος αυτού στην εικόνα της κυβέρνησης, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις της τελευταίας φουρνιάς. Όπως εμφανής ήταν και η επιλογή να «σπινταριστεί» το αφήγημα βάσει του οποίου οι επικείμενες ευρωεκλογές έχουν αμιγώς χαρακτηριστικά εθνικής κάλπης, συνιστούν μάλιστα δημοψήφισμα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά και άρα τον προσεχή Ιούνιο κρίνονται «όλα για όλα». Ακούστηκε ακόμη και η κάπως παράδοξη θεωρία ότι «δεν χρειάζεται να σταλεί μήνυμα διαμαρτυρίας» γιατί έχει ήδη «φθάσει στα αυτιά της κυβέρνησης». Άρα στο εξής τα μηνύματα των πολιτών δεν θα αποστέλλονται μέσω κάλπης, οπότε πώς, δι’ αλληλογραφίας;
Γεννάται αυτομάτως ένα ερώτημα. Γιατί μια ισχυρή κυβέρνηση που πρόσφατα εξελέγη με εντυπωσιακά υψηλό ποσοστό και διαθέτει εντυπωσιακή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, κινδυνεύει δυσανάλογα να βρεθεί σε τροχιά ισχυρών κλυδωνισμών με την έκβαση της μάχης για την ευρωβουλή, όταν μάλιστα απέναντί της έχει μια κατακερματισμένη και εμφανώς αναιμική αντιπολίτευση –για την ώρα τουλάχιστον. Τι είναι εκείνο που οδήγησε τον Κωστή Χατζηδάκη στη δραματική έκκληση να μη μπει η χώρα μας «σε κύκλο κρίσης» και του Άδωνη Γεωργιάδη στη διατύπωση του επίσης δραματικού ρητορικού ερωτήματος «προσπαθούν να ρίξουν τον Μητσοτάκη, θα τους αφήσουμε;» Απάντηση: Τα τελευταία δημοσκοπικά δεδομένα δείχνουν πτώση του ποσοστού της ΝΔ κατά 4,5 μονάδες και σοβαρά τραύματα στο προφίλ της σε όλα τα θέματα που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το Κράτος Δικαίου, ενώ σε επίπεδο προσώπων στο βάθρο του νικητή εγκαθίσταται ο «κανένας».
Μιλώντας στο Meeting Point ο έγκυρος πολιτικός αναλυτής Δημήτρης Μαύρος, ανέτρεξε στην ταινία Gladiator, στην οποία ο ασύγκριτος Ράσελ Κρόου απευθύνεται στις ρωμαϊκές λεγεώνες με τον τυπικό χαιρετισμό «strength and honor», για να παρατηρήσει ότι η κυβέρνηση είναι σχεδόν απρόσβλητη στο σκέλος «strength», αλλά το σκέλος «honor» φέρει σοβαρές ρωγμές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα Τέμπη λειτούργησαν σαν καταλύτης και συνέβαλαν στη δημιουργία ενός ισχυρού αντιπολιτευτικού πόλου στο κοινωνικό πεδίο. Είναι εντυπωσιακό ότι σε ποσοστό που ανέρχεται στο 82,2%, οι ερωτώμενοι εκτιμούν ότι το θέμα θα έχει συνέχεια (MRB – Open). Μάλιστα, η μεγάλη έκπληξη εδώ προέρχεται από την τοποθέτηση των ψηφοφόρων της ΝΔ, οι οποίοι καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα σε ποσοστό 85,4%, δηλαδή υψηλότερο από τον μέσο όρο. Να υπενθυμίσουμε ότι βάσει προηγούμενων μετρήσεων, «έπαιρνε» καθαρά κεφάλι, η άποψη πως επιχειρείται από κυβερνητικής πλευράς συγκάλυψη ευθυνών, και, επειδή it takes two to tango, δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία το γεγονός ότι στην προαναφερθείσα έρευνα (MRB – Open), ο βαθμός εμπιστοσύνης των πολιτών στη Δικαιοσύνη είναι μόλις 30%. Και κάτι ακόμη, σχετικό και άσχετο: Η απάντηση της Προέδρου της Δημοκρατίας σε σχετικό ερώτημα του Σταύρου Θεοδωράκη, ήταν «πολύ βαριά κουβέντα να πω ότι είμαι υπερήφανη για τη Δικαιοσύνη».
Είναι, όμως, μόνο το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, η αναζωπύρωση του σκανδάλου των υποκλοπών μετά την απόφαση του ΣτΕ να κρίνει ουσιαστικά αντισυνταγματικό το νόμο που αφαιρούσε από τους παρακολουθούμενος το δικαίωμα να πληροφορηθούν τους λόγους παρακολούθησής τους και η υπό διερεύνηση υπόθεση της διαρροής email ομογενών από το υπουργείο Εσωτερικών στις Βρυξέλλες με ενδιάμεση στάση στην Πειραιώς; Φαίνεται πως όχι, φαίνεται ότι το κατά πόσο τηρείται ή όχι το δίκαιο, καθίσταται πλέον ερμηνευτικό εργαλείο για πράξεις ή παραλήψεις ακόμα και σε ζητήματα που άπτονται της καθημερινότητας. Εξηγούμαι. Στις δημοσκοπήσεις τίθεται το εξής κλασικό ερώτημα. Κατά πόσο τα οικονομικά μέτρα στήριξης των νοικοκυριών που λαμβάνει η κυβέρνηση είναι: α) τόσα όσα επιτρέπουν οι δυνατότητες της οικονομίας, β) πάνω από τις δυνατότητες της οικονομίας, γ) λιγότερα από τις δυνατότητες της οικονομίας. Οι δύο πρώτες απαντήσεις, πριν τις βουλευτικές εκλογές άθροιζαν περίπου 45% και τώρα μόλις 25%. Μ’ άλλα λόγια η πλειοψηφική άποψη είναι ότι η κερδοσκοπία κάνει πάρτι και ότι προστατεύονται συμφέροντα, κάτι που μάλλον δεν μπορεί να θεωρηθεί δίκαιο.
Συμπερασματικά, στις ευρωεκλογές δεν πέφτει η κυβέρνηση ακόμα και αν το αποτέλεσμα δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκό, ενώ στην πορεία προς την ευρωκάλπη το πάλαι ποτέ «σκληρό ροκ» του Κώστα Λαλιώτη θα μοιάζει μάλλον σαν σχολική έκθεση ιδεών, μπροστά στα όσα πρόκειται να διαδραματισθούν.
.jpg)
.jpg)
