Νέες στατιστικές για την καταγραφή των παροχών της φύσης στην οικονομία

Σύμφωνα με την Νταιάν Κόιλ, καθηγήτρια Δημόσιας Πολιτικής στο University of Cambridge, είναι ζωτικής σημασίας να αποκατασταθεί ο ρόλος της φύσης στην οικονομική ανάλυση και πολιτική προτού η ζημιά στον φυσικό κόσμο – και έτσι στο βιοτικό επίπεδο όλων – να γίνει ανεπανόρθωτη.

«Υπάρχει κάποια ελπίδα ότι η οικονομική ανάλυση και η πολιτική θα ανακαλύψουν εκ νέου τη φύση πριν η ζημιά σε ό,τι λαμβάνουμε από αυτήν – και κατ’ επέκταση στο βιοτικό επίπεδο όλων – δεν θα μπορεί πλέον να αναστραφεί. Τώρα που οι επενδυτές έχουν κατανοήσει τους κινδύνους που θέτει η κλιματική αλλαγή στις αποδόσεις τους, θα είναι ευκολότερο να δουν τη σημασία της βιοποικιλότητας ή των καθαρών ωκεανών και του αέρα. Η συλλογή των στατιστικών που απαιτούνται για την καταγραφή των παροχών της φύσης στην οικονομία θα είναι ζωτικής σημασίας. Αυτό είναι ένα έργο σε εξέλιξη», αναφέρει σε άρθρο της.

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ορίσει πρότυπα για τη μέτρηση του φυσικού κεφαλαίου. Και η συνεχιζόμενη διαδικασία αναθεώρησης των ορισμών που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση του ΑΕΠ και άλλων οικονομικών στατιστικών είναι μια ευκαιρία να φέρει τις υπηρεσίες οικοσυστήματος στο λεγόμενο «όριο παραγωγής» που διαχωρίζει αυτό που ορίζεται ως οικονομία από οτιδήποτε άλλο.

«Η πανδημία μας κάνει πολλά μαθήματα, συμπεριλαμβανομένου του παλαιού αλλά σημαντικού μαθήματος ότι το χρήμα είναι ένα κακό μέτρο μέτρησης αξίας. Οι «βασικοί εργαζόμενοι», από τους απασχολούμενους του νοσοκομείου έως τους οδηγούς παράδοσης προϊόντων, συγκαταλέγονται συχνά στους χαμηλότερους αμειβόμενους. Οποίος επί του παρόντος εποπτεύει σχολικά μαθήματα που γίνονται από το σπίτι ή κάνει μαθήματα μαγειρικής σε αυτό κατά τη διάρκεια της επιβολής των περιορισμών για την πανδημία, θα αποκτήσει μια νέα εκτίμηση της αξίας της απλήρωτης εργασίας στο σπίτι. Και η αξία που δίνουν οι άνθρωποι στην πρόσβαση σε ένα δημόσιο πάρκο έχει αυξηθεί από τον Μάρτιο του 2020. Ομοίως, επειδή μεγάλο μέρος της αξίας που λαμβάνουμε από τη φύση δεν μετριέται, και δεν πληρώνεται, οι οικονομολόγοι το αγνοούν», σημειώνει η Νταιάν Κόιλ.

Κατά την ίδια αυτό δεν είναι πλέον βιώσιμο. Η σχέση της ανθρωπότητας με τη φύση θα αλλάξει αναπόφευκτα τα επόμενα χρόνια και οι υπεύθυνοι χάραξης οικονομικής πολιτικής πρέπει να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο αλλάζει.